"Everybody’s searching for a place to put their love"

Εκατοντάδες νέες μουσικές κυκλοφορίες συναγωνίστηκαν και φέτος για το ποια θα επικρατήσει και θα βρεθεί στη λίστα με τους αγαπημένους δίσκους της χρονιάς. Πλήθος εξ αυτών έλαμψαν με αποτέλεσμα πολλές να μην τα καταφέρουν. Η αξιολογική σειρά δυσκόλεψε πολύ την επιλογή. Φανταστείτε ότι δευτερόλεπτα πριν την ανάρτηση της παρούσας δημοσίευσης είχαμε αλλαγές. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δε θα πρέπει να παραβλέψετε τις παρακάτω κυκλοφορίες. Κάθε μία από αυτές θα μπορούσε να κερδίσει μία θέση στο βάθρο. Αλφαβητικά:

!!! - Myth takes
Ότι δεν κατάφεραν οι The Rapture στο δεύτερό τους δίσκο το πετυχαίνουν οι !!!. Με μία διαφορά. Σε εντυπωσιακότερο βαθμό από αυτό που φανταζόμασταν. Το "Heart of hearts" είναι απερίγραπτα συγκλονιστικό (όχι, πως τα υπόλοιπα υστερούν). Τα πατώματα θα τρίξουν από το χορό!

Amon Tobin - The foley room
Συναρπαστικός!

Beirut - The flying club cup
Παρ' όλο που αυτή τη φορά ο Zach Condon αναπολεί το παρελθόν στη Γαλλία (αποτυπώνεται περίφημα στο ένθετο βιβλιαράκι του δίσκου) δεν απουσιάζουν οι χορταστικές ενορχηστρώσεις τις οποίες αναλαμβάνει απόλυτα πετυχημένα ο μάστορας του είδους Owen Pallet (μαζί με την Kristin Ferebee), τα πνευστά, τα οποία στήνουν για ακόμα μία φορά πανηγύρι, οι (σύντομες) περιηγήσεις στον Βαλκανικό ήχο, οι μελωδίες του πιάνου και του ακορντεόν, ένα κάρο μουσικά όργανα, ο διάχυτος ρομαντισμός, η φαντασία του (κάθε τραγούδι και άλλος σταθμός), η μοναδικά μελαγχολική φωνή του, η οποία ξεχωρίζει από τα υπέροχα χορωδιακά φωνητικά. Συνοπτικά, σε πλημμυρίζει με αγαλλίαση και ευφορία. Χορεύουμε;

Deerhunter - Cryptograms
Εφιάλτες και όνειρα. Δύο σε ένα. Μακάρι ο συνδυασμός να μη λειτουργούσε ισορροπημένα (αν απουσίαζαν κάποια τραγούδια θα ήταν αριστούργημα).

Do make say think - You, you're a history in rust
Με κάθε νέα τους δισκογραφική δουλειά πυρπολούν τις αισθήσεις μου με post rock ευτυχία.

Eluvium - Copia
Αχνό και ονειρικό. Σαν το μοναδικό φως στο δωμάτιο να διέρχεται μέσα από τα παραθυρόφυλλα. Η ομορφότερη συντροφιά.

Gruff Rhys - Candylion
Θα ποτίσει την καρδιά σου με συναίσθημα, χάρη στα εξαίσια ακουστικά pop τραγούδια που βρίσκονται μέσα σε αυτόν και τα οποία διανθίζονται άλλοτε με έγχορδα, άλλοτε με ξυλόφωνο, άλλοτε με τα γνώριμα ηλεκτρονικά κολπάκια για τα οποία αγαπήσαμε και το συγκρότημά του, άλλοτε με διάθεση για country, jazz, folk πειραματισμούς και άλλοτε με τα διακριτικά φωνητικά της Lisa Gen.

Handsome furs - Plague park
Με οδηγό τη φωνή του Dan Boeckner (κιθαρίστα και τραγουδιστή των Wolf parade) και τα ηλεκτρονικά να εμπλουτίζουν τον ήχο τους. Γοητευτικό.

iLiKETRAiNS - Elegies to lessons learnt
Είναι αδύνατον να αντισταθείς στην εξαίσια ερμηνεία (ξεχειλίζει πάθος) του Dave Martin, στην αργόσυρτη οικοδόμηση της έντασης, στις κιθαριστικά μελαγχολικές μελωδίες και στα καθαρτήρια φινάλε των τραγουδιών τους. Δε θα θες να τελειώσουν.

Interpol - Our love to admire
Συνεχίζουν να συγκλονίζουν!

Kevin Drew - Spirit if...
Χωρίς να ξεφεύγει από τον ήχο των Broken social scene, μαγεύει.

LCD soudsystem - Sound of silver
Υπέροχος!

Les Savy Fav - Let's stay friends
Επιστροφή δυναμίτης!

Liars - Liars
Αν και διαφέρει από τις προηγούμενες δισκογραφικές τους δουλειές, δεν σταματούν να ερωτοτροπούν με την πρωτοτυπία. Τα drums άλλοτε ακούγονται σαν να ζητάνε εκδίκηση και να επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι δεν έχουν πεθάνει, άλλοτε διατηρούν τον ίδιο ρυθμό μέχρι τέλους, η κιθάρα τη μια ουρλιάζει σε απρόβλεπτα θορυβώδης ένταση και την άλλη ξαποσταίνει, ενώ ο Angus δείχνει τις φωνητικές του ικανότητες. Με τραγούδια που θα σφηνώσουν στο μυαλό σου για μέρες.

Ölvis - Bravado
Σύντομες και αποτελεσματικές συνθέσεις (από electronica μέχρι post rock. Το 'War chant' θα μπορούσε να βρίσκεται στο έξοχο, περσινό "Harmony in ultraviolet" του Tim Hecker) σχηματίζουν μια υπνωτικά ονειρική ατμόσφαιρα που σε παρασέρνει άμεσα στη δίνη της, τα drums, οι επαναλαμβανόμενες συγχορδίες στην κιθάρα και οι νότες στο μπάσο, το synthesiser, το όργανο, το τσέλο και το βιολί (συμμετέχουν μεταξύ άλλων και μέλη των Sigur Ros, Amiina και Apparat organ quartet), η ερμηνεία του, η οποία λειτουργεί ως επιπλέον μουσικό όργανο (άλλοτε διακριτική, άλλοτε παθιασμένη), η άριστη ενορχήστρωση και η πλούσια παραγωγή έχουν ως αποτέλεσμα το πανέμορφο "Bravado". Δίσκος βαθιά και ευρύτατα συναισθηματικός για μοναχικές στιγμές, χαμένες ευκαιρίες, δίσκος συντροφιά μετά από απογοήτευση, αποχωρισμούς, θλίψη, αποχαιρετισμούς ή ό,τι άλλο θέλετε (όποιοι γνωρίζουν Ισλανδικά παρακαλούνται ευγενικά να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό!).

Papercuts - Can't go back
Ατενίζοντας το μέλλον με pop αισιοδοξία. Λαμπερό σύνολο με αξιομνημόνευτες στιγμές.

Patrick Wolf - The magic position
Εκλεκτές συνθέσεις. Αυτή τη φορά με περισσότερη αισιοδοξία και εντονότερη την παιχνιδιάρικη διάθεση.

PJ Harvey - White chalk
Με ένα πιάνο και τη φωνή της πετυχαίνει μέχρι το τέλος του δίσκου να σκοτεινιάσει με μελαγχολία το δωμάτιο. Τολμάει. Μπράβο και πάλι!

Richmond Fontaine - Thirteen cities
Μουσικές περιπλανήσεις με πολύχρωμες ενορχηστρώσεις στις ερήμους της Αμερικής. A tour to thirteen cities. A ticket please!

Seabear - The ghost that carried us away
Ο πιο φωτεινός δίσκος έρχεται από την Ισλανδία.

Soulsavers - It's not how far you fall, it's the way you land
Οι Machin και Glover αναλαμβάνουν τη δημιουργία της υπνωτικής ατμόσφαιρας με ηλεκτρονικά μέσα, πιάνο, drums, πλήκτρα και κιθάρα, αφήνοντας την επιβλητική ερμηνεία στο μεγαλειώδη Mark Lanegan (ακόμα και όταν μουρμουρίζει ή μιλάει σε καθηλώνει), ενίοτε με gospel χορωδία, Jimi Goodwin (Doves) και Will Oldham.

Super furry animals - Hey Venus!
Αλάνθαστος συνδυασμός μελωδίας και πειραματισμού και διάρκεια κατάλληλη για αρκετές (αν όχι αμέτρητες) επανακροάσεις (εξάλλου έτσι θα το εκτιμήσεις). Μας γοητεύουν (σε 11 τραγούδια) για ακόμα μία φορά.

The Clientele - God save the Clientele
Νοσταλγικές μελωδίες με άψογες ενορχηστρώσεις των εγχόρδων, ονειρώδες πιάνο και φωνή, μοναδική παραγωγή.

The Go! Team - Proof of youth
Ο Ian Parton αναμειγνύει εκλεκτά samples με τα αξιολάτρευτα rap φωνητικά της Ninja και σε συνδυασμό με τα αγχώδη drums και την ποιότητα του ήχου που ακούγεται λες και έχει ηχογραφηθεί από ραδιόφωνο μας χαρίζει ένα ακόμα (δίσκο, άρα) λόγο για να χορέψουμε. Τόσο εθιστικό το αποτέλεσμα που θα εύχεσαι να σε καλέσουν σε κάποιο πάρτι για να διαλέξεις μουσική.

The Twilight sad - Fourteen autumns and fifteen winters
Μετά το πολλά υποσχόμενο ομώνυμο EP οι The Twilight sad από τη Γλασκόβη αποδείχτηκαν έτοιμοι για το μεγάλο βήμα. Η προφορά και το ακορντεόν είναι δύο από τις αιτίες που δυσκολεύομαι να αποχωριστώ (πατώντας stop) αυτόν το δίσκο. Τίτλοι σιδηρόδρομοι, όσο σχεδόν και οι διάρκειες των συνθέσεών τους και διάθεση να προσφέρουν ανανέωση στο post rock. Και αυτό να μη συμβεί, όταν ηχογραφούν τραγούδια όπως το “Αnd she would darken the memory” μπορούμε να περιμένουμε.

Thurston Moore - Trees outside the academy
Ακουστική κιθάρα (βασικός συντελεστής), μπάσο, βιολί (η συνεισφορά του στο μαγικό τελικό αποτέλεσμα είναι καθοριστική), drums (από έναν ακόμα υπερηχητικό νέο, τον Steve Shelley), πιάνο (στο ορχηστρικό 'American coffin'), trademark solo του μικρού δεινόσαυρου J. Mascis, στο studio του οποίου πραγματοποιήθηκε η ηχογράφηση του δίσκου (από τον John Agnello), οι μελωδίες ανασάνουν, η ένταση και οι θορυβώδεις συνθέσεις είναι περιορισμένες, αρκετές συνεργασίες, μεταξύ αυτών με την Christina Carter των Charalambides, η οποία ντύνει το 'Honest James' με τα υπέροχα, αέρινα φωνητικά της... . Ο Thurston Moore καταφέρνει να εντυπωσιάσει (χωρίς καν να χρειαστεί στο πλευρό του την ακαταμάχητη Kim Gordon).

Two lone swordsmen - Wrong meeting
Απίστευτο το τελικό αποτέλεσμα! Ακούστε το!

Xiu Xiu Larsen - ¿Spicchiology?
Οι Xiu Xiu επιστρέφουν για δεύτερη φορά στην Ιταλία για να συνεργαστούν και πάλι (μετά το "Ciautistico!") με τους Larsen. Το αποτέλεσμα πιο σκοτεινό, πιο ατμοσφαιρικά ambient ή πιο απλά, πιο συγκλονιστικό. Σύμφωνα με τα λόγια τους, "If the last Xiu Xiu Larsen record was romantic and fun, this one is broken and superior.” Εμπνευσμένα πλήκτρα και φαρφίζα, ρυθμικές κιθάρες, clicks, κουδούνια, gongs και άλλες σύντομες θορυβώδεις παρεμβολές (γιατί οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά), ηλεκτρική βιόλα, μπόλικοι πειραματισμοί, πανέμορφα φωνητικά από τον Jamie Stewart και την Caralee McElroy και πλούσιες ενορχηστρώσεις. Άρτια συνεργασία με καρπό ετούτη τη δισκάρα ολκής. Εγγύηση η παρουσία και το μοναδικό, δημιουργικό στίγμα των Xiu Xiu.

+ 7 ακόμα
AaRON - Artificial Animals Riding On Neverland
A place to bury strangers - A place to bury strangers
Exitmusic - The decline of the West
French teen idol - Enlightened false consciousness
Gowns - Red state
Grinderman - Grinderman
Thee, Stranded horse - Churning strides

Δίσκοι που μας γεμίζουν με εθνική περηφάνια
Abbie gale - 2
Coin - Urban subculture
Gravitysays_I - The roughest sea
The Prefabricated quartet - Side the sail
Your hand in mine - Every night dreams

EP και singles

Asobi Seksu - Stay awake (7”)

Beirut - Pompeii EP
Ψηφιακά διαθέσιμο από το Emusic. Ξεφεύγει λίγο από τους γνώριμους ρυθμούς. Και πάλι όμως, αρκεί η βαθιά συναισθηματική φωνή του, το πιάνο και οι χαρούμενες μελωδίες που χαρίζει, η διακριτική παρουσία της drum machine και η τρομπέτα του για να μας κυριεύσει ολοκληρωτικά η ευδαιμονία.

Benoit Pioulard - Fir (7'')

Black kids - Wizards of ahhhs EP
Κιθαριστική pop με πλήκτρα και αισθητική παρεμφερής με εκείνη των The Go! Team. Δωρεάν από το site τους.

Efterklang - Under giant trees EP
Πανέμορφα ονειρώδης μουσική με μια αποστομωτικά κομψή συσκευασία. Θαυμάσιο!

Deerhunter - Fluorescent grey EP
Σε 4 τραγούδια συνοψίζουν όλα όσα αγαπήσαμε στο φετινό δίσκο τους.

Grizzly bear - Friend EP (χωρίς όμως, τις άνευρες διασκευές των τραγουδιών τους από τα άλλα συγκροτήματα)

Helios - Ayres EP
Κομμάτια στοιχειωμένα με τη μελωδική αύρα του πιάνου.

Joanna Newsom - Joanna Newsom & the Ys street band EP
Δύο εναλλακτικές εκτελέσεις και ένα νέο φρέσκο παραμυθένιο τραγούδι.
The Antlers - In the attic of the universe EP
Yeah yeah yeahs - Is is EP
Δυναμισμός, αμεσότητα και η μαγική φωνή της Karen O.

in:


0

"No matter what happens now...

... you shouldn't be afraid, because I know today has been the most perfect day I've ever seen."

in: ,


0

"Ό,τι (σχεδόν) απόμεινε από την ευτυχία"

Σάββατο βράδυ στη γεμάτη με κόσμο Υδρόγειο. Τα Διάφανα Κρίνα στη σκηνή, τα αστέρια λαμπυρίζουν εντονότερα από ποτέ, και το φεγγάρι φοράει τα μεταξωτά του για περισσότερο από δυόμιση ώρες. Απρόσμενος έρωτας! Με την πρώτη επαφή κατάφεραν να αποσπάσουν τις κλειδαριές, και να ανοίξουν τις πόρτες της καρδιάς μας (το ‘Στην κόλαση βαθιά’, με την κιθαριστική του ένταση, τα θορυβώδη drums και τον Θάνο Ανεστόπουλο να ουρλιάζει στο φινάλε). Λεηλάτησαν τα δάκρυά μας, και μας υπενθύμισαν ότι μετά την απελπισία μπορούμε να συγκλονιστούμε ξανά. Ό,τι αρχίσαμε σαν ξένοι το συνεχίσαμε ως γνωστοί (με το ‘Ζωή σαν τη δικιά μου’). Η στιχουργική και συνθετική μαεστρία και στα νέα τους τραγούδια (πλούσια σε ηχητικές εναλλαγές) είχε ως αποτέλεσμα να μην αργήσουν να βρουν θέση στις πιο εξαίσιες μνήμες μας. Στο πρώτο μισό έλυσαν τις ρόδες μας, και μας παρέσυραν (κυρίως) σε χείμαρρους φρέσκιας αγαλλίασης. Στη συνέχεια, περιπλανηθήκαμε στην ενδοχώρα τους, και συναντήσαμε γνώριμες μελωδίες για την αγάπη, τον έρωτα, την απώλεια, το θάνατο, τη θλίψη. Μελωδίες για το κάθε τι που δίνει στη ζωή μια απόκοσμη ομορφιά. Πιο απλά, τα άδεια μας ποτήρια γεμίσαν με έξοχες μουσικές [αν και ευχόμουν να απουσίαζαν (ή σωστότερα να επιλέγονταν άλλα) το ‘Μέρες αργίας’, το ‘Βάλτε να πιούμε’ και ο ‘Μπλε χειμώνας’ (μιας και μεγάλο μέρος του πλήθους ενδιαφερόταν, δυστυχώς, μόνο για παλιά τραγούδια. Να μην παραλείψω ότι το κοινό ήταν άοσμο. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι δεν έδειξε καμία διάθεση για encore]. H επανεμφάνισή τους στη σκηνή συνοδεύτηκε (τουλάχιστον προς τέρψιν μου) με ξαφνική ορχηστρική καταιγίδα. Ειδική μνεία στα πλήκτρα του Κυριάκου Τσουκαλά (προσθέτουν ένα δροσερό άρωμα) και στην τρομπέτα του Νίκου Μπάρδη. Και αυτό που απόμεινε; Ένα γέλιο στο χρώμα του διάφανου κρίνου, και μια ελπίδα ότι, όταν ανθοφορήσει ο νέος (πέμπτος) σπόρος που φύτεψαν, θα μας πάρει παντοτινά από όλα τα άσχημα.

Στην κόλαση βαθιά *
Ζωή σαν τη δικιά μου
Σε μια γη που ανατέλλει #
Σκισμένος χαρταετός
Αντί για σένα διάλεξα #
... *
Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ’ την κόλαση
Κι η αγάπη πάλι θα καλεί #
Η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα
Απ’ τ’ άπειρο σε σένα
Τρεμπλίνκα
Μνήμες του νερού
Νύχτα
Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
... *
Διάφανα Κρίνα
Μουχλαλούδα: Η μπαλάντα της φωτιάς
Καινούργιος τόπος
Με ρωτούν οι χειμώνες #
Απέραντη θλιμμένη Ανταρκτική
Μέρες αργίας
Μπλε χειμώνας

e n c o r e
Ορχηστρικό *
Αν το βρεις
Βάλτε να πιούμε

----- . -----
* = καινούργιο
# = επίσης νέο, αν και το έχουμε απολαύσει ζωντανά ξανά

in: , ,


0

"Beautiful flies are buzzing round my head"

Μετά την απολύτως μαγική (μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό και ένα μόνιμο χαμόγελο, καθ' όλη τη διάρκειά της, μας πλημμύρισαν με ικανοποίηση και ενθουσιασμό, μας άγγιξαν σε τέτοιο βαθμό που ήταν αδύνατον να εκφράσουμε με λόγια τα συναισθήματά μας) ζωντανή εμφάνιση των Your hand in mine στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και της πανέμορφης μουσικής (έδεσε εξαίσια με τις εικόνες) που συνέθεσαν αποκλειστικά για τη βουβή ταινία "Όνειρα της κάθε νύχτας" του Mikio Naruse παρουσιάζεται ξανά η ευκαιρία (τόσο σύντομα) να τους παρακολουθήσουμε από κοντά. Αυτή τη φορά ως support του Manyfingers και των εξίσου ονειρικών κομματιών του. Θα αφήσουμε την ευκαιρία να χαθεί;


ΥΓ. Άκρως ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις (συγχαρητήρια στον Πάνο Πανότα για τις εύστοχες (ακόμα μία φορά) ερωτήσεις του και στον M. Hulot) του Chris Cole, εδώ (mic) και εδώ (Lifo).

in: , , ,


0

"Κι ας φυσάνε οι ανέμοι κι ας κυλάει η βροχή..."

Το σκέφτεστε; Ακόμα; Διαβάστε αυτό, αυτό και αυτό και μάλλον θα σταματήσετε! Μέχρι να καλωσορίσουμε το νέο τους δίσκο θα περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα (αναμένεται μέσα του 2008), οπότε η αποψινή εμφάνισή τους αποτελεί την ιδανική ευκαιρία για να απαλύνουμε την ανυπομονησία μας.

in: , ,


"Wrote off 'all gold' from the list you hold"

Photo by Josh Bean

Παρ' όλη την πίεση (περιοδείες με δύο από τα συγκροτήματα στα οποία συμμετέχει, γράψιμο στίχων, ηχογράφηση νέου δίσκου με τους Wolf parade, αλλά και με τους Swan Lake, συνεντεύξεις,...) ο Spencer Krug συνεχίζει με τους ίδιους ρυθμούς παραγωγικότητας. Πριν από ένα μήνα παρουσίασε σε συναυλία των Sunset rubdown φρέσκα τραγούδια (ενώ μόλις πρόσφατα κυκλοφόρησε το θεσπέσιο "Random spirit lover"). Παρακάτω ένα υπέροχο δείγμα.

ΥΓ. Τι ξεχώρισες αυτή τη χρονιά; Ποιοι δίσκοι στοίχειωσαν το cd player σου; Ποια συναυλία σου χάρισε αμέτρητες συγκινήσεις; Τι θα ήθελες να ξεχάσεις; Η γνώμη σου μας ενδιαφέρει. Θα τη μοιραστείς μαζί μας; Περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής εδώ και εδώ.

in: ,


0

"Willow leaves dancing in the breeze"

Και μιας και ο λόγος περί διασκευές, ο Bonnie "Prince" Billy μόλις κυκλοφόρησε το "Ask forgiveness". 7 διαφορετικές μουσικές αναγνώσεις με προσωπικότητα και μία νέα, δικιά του σύνθεση. Η Meg Baird και ο Greg Weeks από τους Espers αναλαμβάνουν τη μουσική διακόσμηση και τα δεύτερα φωνητικά και το τελικό αποτέλεσμα γοητεύει (αρκεί να παραβλέψετε το εξώφυλλό του). Οι δροσοσταλιές του θα ανθίσουν την αυλή της καρδιάς σας. Και όσοι δεν αντιλήφθηκαν τι ακριβώς σημαίνει αυτό, ας σπεύσουν να ακούσουν τα ακόλουθα δείγματα.

Bonie ''Prince'' Billy - I've seen it all (Bjork cover)

Bonie ''Prince'' Billy - I'm loving the street

Bonie ''Prince'' Billy - I came here to hear the music (Mickey Newbury cover)

in: , ,


0

"Hear it all day, if you want to"

Ακόμα ένας δίσκος με διασκευές. Ακόμα ένας δίσκος αφιερωμένος στους Pixies, ο οποίος υπόσχεται ότι δε θα αλλάξει τη ζωή σας και τον τρόπο που ακούτε μουσική. Και ως εκ θαύματος μένει πιστός στις δεσμεύσεις του. Το "Dig for fire: A tribute to Pixies" είναι αμφίβολο αν καταφέρει να κεντρίσει το ενδιαφέρον των οπαδών του επιδραστικού συγκροτήματος. Για τους υπόλοιπους δεν το συζητάω καν. Η μία ακρόασή του ίσως σας φανεί μεγαλύτερη αγγαρεία από το να πλύνετε 15 ταψιά γεμάτα λίπος ή καμένο λάδι. Ωστόσο, για να μην υπερβάλλω υπάρχουν λόγοι για να ανατρέξετε σε αυτόν. Ο σημαντικότερος; Η ανάγνωση του "Gouge away" από τους λαμπρούς Mogwai (Ο Stuart σε τηλεφωνική επικοινωνία μου ανακοίνωσε ότι βρίσκονται στο studio για την ηχογράφηση του νέου τους δίσκου.). Στα φωνητικά (με τη χρήση vocoder) ο πολυτάλαντος Barry Burns.

in: ,


0

"But in between the evening and the morning light is how the days go by"

Και εκεί που το "Krankenhaus?" (το φρέσκο EP των αγαπημένων μου British sea power. Περιέχει πέντε τραγούδια, τα δύο εκ των οποίων θα βρίσκονται και στο νέο πολυαναμενόμενο δίσκο τους "Do you like rock music?") με είχε μπερδέψει, άκουσα το "Waving flags" και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Υπέροχο. Σε τέτοιο βαθμό που είναι αδύνατον να αρθρώσεις λέξη ή να τολμήσεις να αλλάξεις τραγούδι. Εκρηκτικός συνδυασμός της λυρικής πλευράς των περισσότερων συνθέσεων του "Open season" και του καταιγιστικού θορύβου εκείνων του "The decline of British sea power", με πανέμορφα δεύτερα χορωδιακά φωνητικά, drums - σκέτη ποίηση, κιθάρες όνειρο και τη συνήθης έξοχη ερμηνεία από τον Yan. Απολαύστε το. Με προσοχή. Προκαλεί εθισμό!

in: , ,


0

"Glorious breakdown"

Σε ένα γεμάτο, για ακόμα μία φορά Ξυλουργείο εμφανίστηκαν πριν λίγες ημέρες, οι Coin για να παρουσιάσουν ζωντανά την πρόσφατη εντυπωσιακή δισκογραφική τους επιστροφή. Λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων δύο μελών του συγκροτήματος, η τελευταία συναυλιακή μας συνάντηση είχε λάβει χώρα στην Υδρόγειο (ως support στους Film), μερικούς μήνες πριν. Άφησε ελάχιστα γραμμάρια μνήμης πίσω της και όμως, αυτός ήταν ένας λόγος για να τους παρακολουθήσω ξανά. Και δεν απογοητεύτηκα καθόλου. Το άκρως αντίθετο, μάλιστα. Εξάλλου, οποιοδήποτε συγκρότημα δεν καταφέρει να μαγνητίσει την προσοχή του ακροατηρίου στον σπουδαίο χώρο του Ξυλουργείου, δεν θα το καταφέρει πουθενά αλλού. Είτε αυτό οφείλεται σε ανέμπνευστες, προβλέψιμες συνθέσεις, είτε σε περιορισμένες πρόβες, είτε σε ερμηνευτικές αδυναμίες, είτε... . Επομένως, ευτυχώς που οι 22 puppies είχαν δικό τους κοινό, γιατί αμφιβάλλω (παρά τη διάθεσή τους) αν πέτυχαν να προσηλυτίσουν νέους οπαδούς. Σε 45 λεπτά, οι Coin μας κεράσανε χορταστικές μερίδες ηχητικών παραμορφώσεων, άψογης σκηνικής παρουσίας, διάφανου (εναλλακτικά διάχυτου) ενθουσιασμού, 80's επιρροών, δυναμισμού και έντασης (στην αρχή υπήρξαν μικροπροβληματά στον ήχο που σύντομα διορθώθηκαν) και ως επιδόρπιο μια διασκευή στο 'Venus in Furs' των The Velvet underground και το 'Worry beads - Lucky beads'. Εν συντομία, με τέτοιες εμφανίσεις και την προϋπόθεση να συνεχίζουν να κυκλοφορούν δίσκους σαν το "Urban subculture" (έχει καταγραφεί στο προσωπικό μου τεφτέρι με τα όσα έχουν ξεχωρίσει για φέτος) είναι έτοιμοι να αγγίξουν την άκρη της αιωνιότητας.

Nervous breakdown
Showman (intro) / Always fail / Velvet actress (olkio)
Minimal sickness (new1)
Ladies
Candles
Dear desk
Showman
Reincarnation
Urban subculture (eraid)
Insects
Child's painting
Desert - Dezerd (burn out)
Cartoon motion
Venus in Furs
Worry beads / Lucky beads

in: , , ,


0

"Before you run away from me, before you're lost between the notes..."

"...on top of these elements is the sweeping, surging, constantly surprising score by Radiohead's Jonny Greenwood, which could be described as avant-garde symphonic. ... deepening and making more mysterious the film's moods and meanings. It's a daring, adventurous, exploratory piece of work, one that on its own signals the picture's seriousness."
Todd McCarthy (Variety)


Μετά το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα ('In rainbows') των Radiohead έρχεται η στιγμή να απολαύσουμε τις εξαιρετικές (για ακόμα μία φορά μετά το 'Bodysong') συνθέσεις του Jonny Greenwood για τη νέα ταινία, 'Τhere will be blood' του Paul Thomas Anderson. Στις Η.Π.Α. θα προβάλλεται από 26 Δεκεμβρίου, ενώ στην Ελλάδα αναμένεται το Μάρτιο. Παρακάτω δύο υπέροχα δείγματα!

in: , , ,


0

"A reminder"



in: , , ,


0

"The words that I always used showing a self, that's fading time after time"

6 Δεκεμβρίου 2001. Έναρξη στις 23:00. Μιάμιση ώρα μετά, 150 περίπου άτομα αποχωρούν με χαμόγελα ευφορίας από το Club του Μύλου. Η συναυλία που μόλις είχε ολοκληρωθεί θα συνέχιζε να φεγγοβολάει στη μνήμη τους και οι εξαίσιες και αξιοζήλευτες μουσικές στιγμές που έζησαν θα τους συντρόφευαν για καιρό. Έξι χρόνια μετά (6 Οκτωβρίου 2007), ο διπλάσιος κόσμος επιστρέφει λίγα μέτρα παραπέρα (στο Ξυλουργείο) για να απολαύσει εκ νέου το συγκρότημα που λάτρεψε με το "In the market", που συνέχισε να αγαπάει με το "Suddenly comes..." και μετά τη μακρόχρονη δισκογραφική του απουσία ερωτεύτηκε ξανά με το "Closer". Τέρμα η νοσταλγία. Το μόνο ερωτηματικό που ανέκυπτε ήταν αν η νέα σύνθεση των Closer πετύχαινε να πυρπολήσει ξανά την ψυχή μας με πυρσούς αγαλλίασης (για τους βιαστικούς, η απάντηση είναι ότι τα κατάφεραν περίφημα!).

"Suddenly comes and it feels like all you need. Blowing your mind and sweeping your feet"

22:40 εμφανίζονται στην σκηνή οι ταλαντούχοι Infidelity για να παρουσιάσουν τραγούδια από το πανέμορφα κιθαριστικό τους "Viewer form a black star". Η απουσία του βασικού κιθαρίστα τους έχει ως αποτέλεσμα το set τους να είναι περιορισμένο. Ο Νικόδημος "Run devil run" & "Los tromos" Τριαρίδης αναλαμβάνει να αναπληρώσει το κενό. Oι πρώτες νότες αρκούν για να αντιληφθούμε ότι το ξεκίνημα πραγματοποιείται με το "Secret spell".

"Scary words agitate all your sunny thoughts. The blue skies are hidden behind your wan looks and your eyes are disowning every happy crime..."

Άψογος ο ήχος τους (αυτό οφείλεται στον άριστο συναυλιακό χώρο του Ξυλουργείου), άψογο και το τελικό αποτέλεσμα. Με το "Breath" καθηλώνουν απόλυτα το ακροατήριο, με το "Viewer from a black star" και τις ξεσηκωτικές παραμορφώσεις του το ωθούν να κινηθεί στο ρυθμό τους και μέχρι το τελικό γρατζούνισμα της κιθάρας με το "Hit pop song" έχουν πετύχει να το ξελογιάσουν και να αφήσουν θετικότατες εντυπώσεις. Περιμένουμε περισσότερα στον αναμενόμενο δεύτερο δίσκο τους.

Secret spell
Breathe
Viewer from a black star
In my dream
Is this emotion? Never!
Hit pop song


"This is the shine in your soundless empire"

Και φτάνει η ώρα των Closer! Αδυνατώ να συγκρατηθώ. Πως λοιπόν να κατορθώσω να αποτυπώσω πλήρως τις εντυπώσεις μου στο χαρτί (ή σωστότερα σε ένα blog) δίχως τα λόγια μου να μη φανούν υπερβολικά (αν και τόσο, μα τόσο φτωχά); Τέλος πάντων. Ο Γιάννης Βερβέρης μαγεύει την κιθάρα του, ο Θάνος Μιχαηλίδης πειράζει τα drums, η Βάσω Νικολοπούλου χορεύει, ο Ανδρέας Ιωάννου στέκεται σκυφτός, όσο ο Βαγγέλης Παππάς μουρμουρίζει σκόρπιους στίχους. "In the desert". Επιφωνήματα ευτυχίας αναβλύζουν σαν πίδακες. Πριν αρχίσει το "Intron" εμφανίζεται και ο Ανδρέας Παππάς. Η στιγμή που χάνεται κάθε λογική.

"Listen to my view, spare some change with you"

Για τις επόμενες δύο ώρες αποκαλύπτεται ένας ονειρώδης κόσμος, όπου συνδυάζονται αριστοτεχνικά η εκλεκτή μουσική και η συνθετική αρτιότητα, οι εύστοχες επιλογές (ερωτοτρόπησαν με το παρελθόν και μας αγκίστρωσαν με τα φρέσκα τους κομψοτεχνήματα), η ασύγκριτη διάθεση, οι καταιγιστικοί ρυθμοί και οι μελωδίες και η λύτρωση του φινάλε (με το "Dark faces" από το "Fly in the milk"). Εναλλαγές φωνητικών μεταξύ Βαγγέλη και Ανδρέα Παππά (αεικίνητος καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Το διασκέδαζε όσο εμείς), υπέροχα παθιασμένες ερμηνείες, ρυθμικές κινήσεις, διαολεμένα γοητευτικά και λυσσασμένα drums, αλλεπάλληλες ηχητικές επιθέσεις και υποχωρήσεις, η κιθάρα του αρχιμάστορα της δεξιοτεχνίας Γιάννη Βερβέρη να μεταμορφώνει την κάθε νότα σε εκθαμβωτικό ήχο, μπάσο που διαπρέπει στη θορυβώδη ποίηση και μεθυστικά αποκαλυπτικό βιολί (αν και η απουσία του σπουδαίου Τάσου Παπαστάμου ήταν εμφανής). Χάρμα οφθαλμών! Ένας μήνας μετά και η επίδρασή της δεν έχει εξανεμιστεί. Μονολεκτικά; Αξέχαστη!

In the desert
Intron
Mystery falls down
Pain
Singles
Ballada
Session lover
Bored
Wine
Wander
Empty u
Universe
Storm
Too late
Freak
Motel
In full swing
A means to an end (Joy division cover)
Gap
Heaven knows
Ecstasy

encore
In my hours of need
Dark faces

in: , , , ,


0

"I thought the day we were to meet, I would burst into a river of words"

Μακεδονικό μουσείο σύγχρονης τέχνης, 9μμ. Σύντομη περιήγηση στην άκρως αξιόλογη έκθεση των αποφοίτων της σχολής Καλών Τεχνών. Διάχυτη ανυπομονησία. Οι σκέψεις εναλλάσσονται με ταχύτατους ρυθμούς. Θα καταφέρει το "He & she, angry enough to keep loving in the dark ages" να ξεπεράσει σε ηχητική πολυχρωμία, σε συνθετική πρωτοπορία, σε στιχουργική μαεστρία το αριστουργηματικό "Armed angels, frustrated youth, the art of self deceit and music industry"; Είκοσι λεπτά μετά φτάνει η ώρα των αποδείξεων. Σε μια φωτεινή αίθουσα, ένα ακροατήριο 80 (;) ατόμων στέκεται μπροστά στους 2-L8. Πλήρης σύνθεση, ίδιο βάψιμο. Συμπρωταγωνιστές; Τσέλο, κοντραμπάσο, δύο ακουστικές κιθάρες, τρομπέτα, πριόνι και δοξάρι (Ναι. Κατόρθωσε να βγάλει ήχο από το πριόνι!), τύμπανα, ξυλόφωνο (υποθέτω), μελόντικα. Πρόλογος της παράστασης από τον Κώστα Βοζίκη (την επόμενη φορά γλαφυρότερα :) ) και έναρξη με το φρέσκο "You walk on empty streets now, holding your heart in your hands". Όλα κυλάν ήρεμα, σταγόνες ορχηστρικής μαγείας πλημμυρίζουν σταδιακά το χώρο, άψογη ενορχήστρωση, το τσέλο κλέβει τις εντυπώσεις, υπέροχη φωνή, σιωπές, χορταστική επανάληψη του μοτίβου μέχρι το σημείο που όλα τα όργανα εκρήγνυνται για να ξεδιψάσουν την επιθυμία τους να ακουστούν και να ντύσουν ιδανικά τους έξοχους στίχους. Μεγαλειώδης αποτέλεσμα. Θα το ζήλευαν οι Godspeed you! Black emperor, θα έμεναν άφωνοι οι Do make say think. Συνέχεια με δύο ακόμα νέα τραγούδια, όπου η ένταση είναι εμφανώς ενισχυμένη. Οφείλω να εγκωμιάσω τον αριστοτεχνικό τρόπο χρήσης της. Εκεί που τα περισσότερα συγκροτήματα ενδιαφέρονται να ακουστούν όσο πιο δυνατά γίνεται, οι 2-L8 αποδεικνύουν ότι όταν υπάρχει μέτρο, οι στιγμές απαράμιλλης μουσικής ομορφιάς ανθίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό. Η ανάσα της διασκευής στο "Τα παιδιά του Πειραιά" ήταν έντονα δροσερή (ξεπέρασε εκείνη της τελετής απονομής του περυσινού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) και μας τύλιξε σε ευφορία. Ώρα για το "Angel cries". Οι ακουστικές κιθάρες, πυξίδες που θα μας οδηγήσουν στη θορυβώδη κάθαρση. Breathe, out, in, out και... έκπληξη. Τύμπανα, κοντραμπάσο και τσέλο έχουν διαφορετική γνώμη. Η απόγνωση παραμένει το ίδιο έντονη, αλλά εκφράζεται αλλιώς. Αν και εξ ' ίσου μοναδικά. Ίσως γιατί όλοι τους είναι εξαιρετικοί μουσικοί. Ακολουθεί, ακόμα ένα αγαπημένο κομμάτι, το "Lazy lover". Αμέσως μετά, ο Βοζίκης μένει μόνος του, ανεβαίνει σε μια καρέκλα και μας αποχαιρετάει με το Bright eyes-ικό "Excuse me, but I just have to explode". Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τα αισθήματα. Αν ο νέος δίσκος αποτυπώνει στο ελάχιστο αυτό που απολαύσαμε, αμφιβάλλω αν αφήσει έστω και έναν ασυγκίνητο.

Με το ενδεχόμενο να έχω πράξει κάποιο λάθος, μαγνήτισαν την προσοχή μας οι ακόλουθες μελωδίες

You walk on empty streets now, holding your heart in your hands
The nameless faces, the ageless body and a free mind
Monotone ruins
Τα παιδιά του Πειραιά
Angel cries
Lazy lover
Excuse me, but I just have to explode
.

in: ,

Follow their traces

Εμφάνιση όλων