"Suddenly comes..."

Επισκεφτείτε αμέσως την ιστοσελίδα της δισκογραφικής εταιρείας Important records για να διαβάσετε περισσότερα για το αποτέλεσμα της συνεργασίας των Xiu Xiu με τους Larsen και να ακούσετε δύο κομμάτια από αυτήν. Χρειάζεται να σας προτρέψω να σπεύσετε να το προμηθευτείτε (οι πρώτοι 1000 θα λάβουν και ένα επιπλέον cd (περίπου 22 λεπτών) με τις ηχογραφήσεις από τις πρόβες τους) ή θα είναι περιττό;



"We gave away our hearts before we even knew what they were..."

Τελικά τι μας ωθεί να αγοράσουμε ένα δίσκο; Και πως το περιεχόμενό του γίνεται ελκυστικότερο στον καταναλωτή; Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι από εμάς διαθέτουν τεράστιες ψηφιακές δισκοθήκες. Και δεν βρίσκω κάτι το μεμπτό σε αυτό, από την στιγμή που οτιδήποτε μου (μας) κεντρίσει την προσοχή το αποκτώ (-ούμε). Τα τελευταία χρόνια προστίθεται επιπλέον υλικό στα cd είτε αυτό πρόκειται για dvd με βίντεο του συγκροτήματος, αποσπάσματα από ηχογραφήσεις, συναυλίες, είτε εναλλακτική συσκευασία και μεγαλύτερο booklet, είτε πρόσβαση σε επιπρόσθετη μουσική, είτε ένα επιπλέον cd με τραγούδια. Συνήθως όλα αυτά δεν εντυπωσιάζουν (πόσες φορές είδατε τα dvd που συνοδεύουν ένα δίσκο; Σπάνια πάνω από δύο φορές). Βέβαια, σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχουν ούτε οι στίχοι. Για παράδειγμα στο "23" των αγαπημένων μου Blonde Redhead ακόμα και οι πληροφορίες που αφορούν την παραγωγή είναι γραμμένες πάνω στο cd.

Ανεξάρτητα από όλα αυτά πάντα με ενδιέφερε ολόκληρο το μουσικό περιεχόμενο ενός δίσκου και όχι μεμονωμένα ένα κομμάτι. Εξαίρεση αποτελούν τα soundtracks με συνθέσεις από διαφορετικά συγκροτήματα, οι διασκευές και τα singles τα οποία αποτελούν προπομπό μιας κυκλοφορίας και δεν διαθέτουν κάποιο αξιόλογο b-side.

Άραγε πόσοι είναι αυτοί που δεν έχουν ακούσει (αν όχι αποκτήσει το "Sound of silver" των LCD soundsystem); Το "All my friends" είναι το τραγούδι που ανέγνωσαν διαφορετικά οι Franz Ferdinand (κυκλοφορεί ως b-side στο ομώνυμο single) και το τελικό αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Η (φωνητική) ερμηνεία του Alex Kapranos αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, οι ενθουσιώδεις κιθάρες ξετρυπώνουν το ρυθμό και πλάθουν μία ξεσηκωτική ατμόσφαιρα, τα πλήκτρα που έχουν ξεθάψει από τα '80s και θυμίζουν The Cure καρφώνονται μονομιάς στο μυαλό σου και σε πιέζουν σε διαρκής περιστροφική κίνηση, ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζει στη παραγωγή του σπουδαίου Erol Alkan. Το μόνο αρνητικό είναι ότι η διάρκειά του είναι μικρότερη από εκείνη του πρωτότυπου. Αν και αυτό το πρόβλημα λύνεται εύκολα πατώντας το repeat.



Τρία χρόνια μετά το "Thunder, lightning, strike" που προσγειώθηκε ανεπάντεχα στο cd player μου και μετά τις πρώτες δύο ακροάσεις έμελλε να ερωτευτώ κεραυνοβόλα, οι The Go! Team επιστρέφουν με το single "Grip like a vice" λίγο πριν την παρουσίαση της νέας τους ακυκλοφόρητης ακόμα δουλειάς. Ο Ian Parton αναμειγνύει εκλεκτά samples με τα αξιολάτρευτα rap φωνητικά της Ninja και σε συνδυασμό με τα αγχώδη drums και την ποιότητα του ήχου που ακούγεται λες και έχει ηχογραφηθεί από ραδιόφωνο μας χαρίζει ένα ακόμα (τραγούδι, άρα) λόγο για να χορέψουμε. Τόσο εθιστικό το αποτέλεσμα που θα εύχεσαι να σε καλέσουν σε κάποιο πάρτι να διαλέξεις μουσική.



Οι κριτικές για το Spider-man 3 μπορεί να είναι μέτριες, ωστόσο στο soundtrack εκτός από το "Red river" των Walkmen συναντάμε και το κιθαριστικά ηχηρό "Sealings" των Yeah yeah yeahs. Δυναμίτης (έστω και χωρίς εκπλήξεις)!



Ακόμα μία εξαιρετική τραγουδίστρια από τον Καναδά. Εκτός από την Feist, η φωνή της οποίας μοιάζει με εκείνη της Norah Jones, ενίοτε και με της Chan Marsall (αν και ο Wong Kar Wai επέλεξε τις δύο τελευταίες στο "My blueberry nights") η οποία κυκλοφόρησε φέτος το "The reminder", προσθέστε και την Basia Bulat. Με το "Oh my darling" έρχεται να της κλέψει τη δόξα. Πανέμορφες ενορχηστρώσεις, κιθάρες, έγχορδα, μαντολίνο, πιάνο, φλάουτο, ... και γλυκά μελωδική φωνή. Δίσκος που γοητεύει (αν και το εξώφυλλό του, όσο όμορφο και αν είναι το πρόσωπό της, είναι αποκρουστικό. Σίγουρα όχι τόσο όσο του Volta).



"What happened to ... me?"

Η πορεία είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένη. Ο χορός ξεκινάει με τις εκτελέσεις των νέων τραγουδιών ζωντανά. Πλήθος ηχογραφήσεων από τους παρευρισκόμενους σε αυτές, που όμως δεν καταφέρνουν να ικανοποιήσουν κανέναν. Ακολουθούν συνεντεύξεις από το συγκρότημα, ανακοινώσεις για την επίσημη κυκλοφορία του και το εξώφυλλο του δίσκου. Λίγες μέρες μετά κάποιος ραδιοφωνικός παραγωγός μεταδίδει σε αποκλειστικότητα το single. Οι εφαρμογές για διαδικτυακό rip ετοιμάζονται και η πρώτη γεύση είναι γεγονός. Ελάχιστες φορές χάνονται τα πρώτα δευτερόλεπτα, που διακόπτεται το τραγούδι ή ο σχολιασμός ξεκινάει πριν τελειώσει. Τρεις μέρες μετά, όταν δεν έχει απομείνει κανένας πλέον που να μην το διαθέτει, διαρρέει σε άριστη ποιότητα. Μικρός χαμός. Κάποιοι δεν το προλαβαίνουν, κάποιοι ξεκινούν να σχολιάζουν, κάποιοι παραπονιούνται. Η ταλαιπωρία λαμβάνει συνήθως τέλος σε μερικές ώρες, όταν ολόκληρη η δισκογραφική δουλειά διατίθεται νόμιμα (από τις ίδιες τις δισκογραφικές εταιρείες, έστω και αν εκ των υστέρων διαμαρτύρονται. Εξάλλου, είναι ο καλύτερος τρόπος προώθησης) για προακρόαση (εναλλακτικά download). Συζητήσεις και αντιπαραθέσεις (άλλαξε ο ήχος τους, ξανάρχισαν (ενίοτε και σταμάτησαν) τα ναρκωτικά, κυνηγούν τη ραδιοφωνική επιτυχία, τέτοιους στίχους δεν γράφει ούτε ο Chris Martin, τους παρακολούθησα χθες και έκλαψα τα λεφτά που πλήρωσα, γιατί επέλεξαν το συγκεκριμένο για να αναλάβει την παραγωγή, ο δίσκος της χρονιάς, πόσο θα βαθμολογηθεί από το pitchfork) έπονται.

Η σειρά δεν είναι πάντα αυτή. Επίσης, τον τελευταίο χρόνο νέα τραγούδια ακούγονται και σε sessions.
.
The Walkmen. Εκτός από τη συμμετοχή τους στο soundtrack του Spiderman III με το Red river (διαβάστε περισσότερα σε πρόσφατο post μου) περιοδεύουν και ετοιμάζουν τη νέα τους κυκλοφορία (αναμένεται το φθινόπωρο). Ήδη καυχιούνται (η τουλάχιστον θα πρέπει, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα) ότι έχουν έτοιμο σπουδαίο υλικό. Η συγγραφή των στίχων ξεκίνησε τον περασμένο Σεπτέμβριο και μέχρι στιγμής τα νέα τους δημιουργήματα είναι τουλάχιστον οχτώ.Υπόσχονται εντελώς νέο (γεγονός που τους ενθουσιάζει) και καθαρότερο ήχο, χαμηλότερης έντασης και διαφορετικών δυναμικών, ενώ τα πνευστά δεν θα απουσιάζουν. Ζήτω! Αν και λατρεύω όλους τους δίσκους τους, έχω την πεποίθηση ότι ο νέος τους θα αποκτήσει ξεχωριστή θέση στη δισκοθήκη μου (για να αποφύγω το "στην καρδιά μου").

Η κιθάρα δίνει το σύνθημα με τις ευφορικές μελωδίες της, το πιάνο και το όργανο εναλλάσσονται αχόρταγα και κονταροχτυπιούνται για το ποιο θα μαγνητίσει την προσοχή του ακροατή θυμίζοντας εποχές "Everyone who pretended to like me is gone", η φωνή του Hamilton Leithauser σκαρφαλώνει στις υψηλότερες κλίμακες και γκρεμίζεται εντυπωσιακά, χωρίς καμία γρατσουνιά (εννοώ παραφωνία), τα τύμπανα περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους (μέχρι να φτάσει η ώρα του studio) και σε κάποια σημεία ξεσηκώνονται για να χαρίσουν μικρές απροσδόκητες δονήσεις.




"And my heart has passed its final rite..."

Οι παρέες συχνά γεννάνε μαγικές μουσικές (και αυτό θα αποδειχθεί στη συνέχεια), δηλαδή μουσικές που διαθέτουν όλες εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες και τα αόρατα υλικά για να ξεχωρίσουν.
2003. Δύο τραγούδια, κιθαριστικές μελωδίες που συνοδεύουν ιδανικά μία νοσταλγικά όμορφη, αλλά ιδιαίτερη φωνή, πλήκτρα που εικονογραφούν τους στίχους, άριστη αίσθηση του χαώδους μέτρου,... Δύο τραγούδια από το κομψοτέχνημα "The golden river" που θα με μυούσαν στον παραμυθένιο κόσμο των Frog eyes



Ωστόσο, ο άνθρωπος κλειδί ήταν ο Dan Bejar (Destroyer). Στην περιοδεία του για την προώθηση του "Your blues" τους κάλεσε μαζί του και αυτή η συνάντηση έμελλε να καθορίσει το μέλλον τους και να αφήσει το αποτύπωμα της σε δεκάδες φίλους της μουσικής. Τρία έτη μετά και με το θαυμάσιο "Tears of the Valedictorian" στιγματίζουν το 2007. 


Destroyer, Frog eyes, Wolf parade, The Besnard Lakes, Sunset rubdown, Swan Lake, Handsome furs, Johnny and the moon ... και τα ονόματα δεν έχουν τέλος.


Πέρυσι οι Destroyer μας χαρίζουν το απολαυστικό και ίσως το εκθαμβωτικότερο δημιούργημα στην καριέρα τους, το "Destroyer's rubies". Και ήταν μόλις το έβδομο, όταν η έμπνευση πολλών άλλων τους εγκαταλείπει από το δεύτερο. Φέτος, εκτός από το "Challengers" (21 Αυγούστου) των New pornographers (στους οποίους συμμετέχει) αναμένεται και η δουλειά του (ως Hello, blue roses) με την αγαπημένη του Sydney Vermont, δείγμα της οποίας μπορείτε να ακούσετε στη σελίδα τους στο myspace.


Το 2005 έρχεται η χρονιά των Wolf parade. Ένα ταλαντούχο μέλος των Frog eyes, ο Spencer Krug μαζί με τους Dan Boeckner, Hadji Bakara και Arlen Thompson χτυπάνε με το δυναμίτη "Apologies to the Queen Mary" και προκαλούν ευχάριστο πονοκέφαλο σε κριτικούς και ακροατές. Εντυπωσιακό μέχρι αηδίας στοιχειώνει τα ηχεία των στερεοφωνικών μας. Μέσα στο Μάιο ακολουθεί η συνέχεια. Η επιλογή των τραγουδιών που θα συμπεριλάβουν θα είναι δύσκολη υπόθεση, αφού ήδη έχουν παρουσιάσει ζωντανά αρκετά.



Ο Spencer Krug όμως δεν μπορεί να επαναπαυτεί και σχηματίζει τους Sunset rubdown. To "Shut up I am dreaming" είναι αριστουργηματικά εξαίσιο και η αναγνώριση έρχεται αστραπιαία. Και ενώ λίγοι περιμένουν άμεσα καινούργια κυκλοφορία, η ηχόγραφήση του έχει ήδη ολοκληρωθεί (Μάρτιος 2007) στο studio του Jace Lasek τωv The Besnard Lakes.




Καλοκαίρι του 2006 και οι Carey Mercer, Dan Bejar και Spencer Krug δεν έχουν όρεξη για διακοπές. Αν και πιο πιθανή αφορμή για να συνθέσουν μουσική από κοινού φαντάζει η πλούσια δημιουργικότητά τους, η αστείρευτη ενέργεια και η διάθεσή τους για πειραματισμούς. Μέσα σε πέντε βδομάδες ολοκληρώνουν το “Beast moans”. Το όνομα του project; Swan Lake. Νέες συγκινήσεις μας περίμεναν.

Swan Lake - The partisan but he's got to know
Swan Lake - Petersburg, Liberty Theater, 1914
Swan Lake - Are you swimming in her pools?



Ο Dan Boeckner γράφει τραγούδια και μαζί με τη φίλη του Alexei Perry και τη βοήθεια του Arlen Thompson ξεκινούν περιοδεία ως Handsome furs. Ο δίσκος τους “Plague park” θα κυκλοφορήσει στις 22 Μαΐου και θα γοητεύσει πολύ κόσμο.

Handsome furs - Hearts of iron
Handsome furs - Dead + rural

Παράλληλα, ο κιθαρίστας Dante DeCaro, που έχει πράξει τη σοφή κίνηση να αφήσει τους Hot hot heat για να ενταχθεί στους Wolf parade δημιουργεί τους Johnny and the moon. Το ομώνυμο cd έχει folk κατεύθυνση, με τον ίδιο στα φωνητικά και ακουστική κιθάρα, drums, banjo, πιάνο, σαξόφωνο, μαντολίνο, κουδούνια, φυσαρμόνικα και ηλεκτρονικά να εμπλουτίζουν το τελικό αποτέλεσμα.

Οι Wolf parade διατηρούν φιλικές σχέσεις με τους The Arcade fire. Εκτός από την κοινή τους περιοδεία, ο Hadji Bakara συνεισέφερε στο αποκαλυπτικό (το επίθετο οφείλεται στο γεγονός ότι το ηχογράφησαν σε εκκλησία) "Neon bible". Το νέο single είναι το “Keep the car running” και θα περιέχει και το The Arcade fire - Broken window.
Σημαντική η παρουσία και του Owen Pallet στην προαναφερθείσα κυκλοφορία, μιας και ανέλαβε πάλι τις ενορχηστρώσεις των εγχόρδων, ενώ το νέο project του είναι οι Final fantasy: Online aka Internet όπου συναντάμε τον Hadji Bakara και τον Dante Decaro, αλλά και μέλη των Islands (Nick Thorburn, Jamie Thompson) και τον Syd Butler των Le Savy Fav. Παράλειψη θα αποτελούσε αν δεν αναφέραμε ότι φρέσκο δημιούργημά των Final fantasy φιλοξενεί το περιοδικό τέχνης που εκδίδεται δύο φορές το χρόνο Esopus. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του http://www.esopusmag.com/. Το "Heartland" θα είναι έτοιμο το φθινόπωρο.

Final fantasy - Flare gun
Islands - Where there's a will there's a whalebone


 
Το studio που ηχογραφούν οι Wolf parade και οι Sunset rubdown (αλλά και οι Islands, το φθινόπωρο περιμένουμε τη συνέχεια μετά το πολυδιάστατο “Return to the sea”) ανήκει στον κιθαρίστα και τραγουδιστή των The Besnard Lakes Jace Lasek. To "The Besnard Lakes are the dark horse" εμφανίστηκε στα δισκοπωλεία στις αρχές του 2007 και είναι ένας μεγαλειώδης δίσκος που σε περιβάλλει από την πρώτη στιγμή με μια γλυκιά αύρα.



Follow their traces