"Do make say think's new glory has just arrived"

Η άφιξή της νέας κυκλοφορίας, 'You, you're a history in rust', των Καναδών Do make say thing, στα δισκοπωλεία αναμένεται να προκαλέσει χάος ανάλογης έκτασης με εκείνης του PS3 (που προηγήθηκε πριν λίγες εβδoμάδες)! Δείγμα διατίθεται παρακάτω.

Do make say think - Herstory of glory



"Pieces of the music we love"

Οι δίσκοι που ξεχώρισα για το 2006
(χωρίς σειρά αξιολόγησης)

Το "Nine times that same song" των Love is all βρίσκεται στην περσινή λίστα μου, ενώ το θαυμάσιο "Angel B" των Film είναι εκτός συναγωνισμού (θα σαρώσει τον ανταγωνισμό) μέσα στις σπουδαιότερες κυκλοφορίες της χρονιάς. Από αύριο (;) στα δισκοπωλεία και ο νέος δίσκος των αγαπημένων μου Closer. Επιτέλους η αγωνία μας φτάνει στο τέλος.

Thom Yorke - The eraser
Sunset rubdown - Shut up I am dreaming
TV on the radio - Return to Cookie Mountain
My brightest diamond - Bring me the workhorse
Grizzly bear - Yellow house
Mogwai - Mr. Beast
Junior boys - So this is goodbye
Joanna Newsom - Ys
Liars - Drum's not dead
Destroyer - Destroyer's rubies
Swan Lake - Beast moans
Peter Bjorn & John - Writer’s block
Xiu Xiu - The air force
Tim Hecker - Harmony in ultraviolet
The Decemberists - The crane wife
Beirut - Gulag orkestar
The Walkmen - A hundred miles off
iLiKETRAiNS - Progress / Reform
Sonic Youth - Rather ripped
The Thermals - The body, the blood, the machine
My latest novel - Wolves
Band of horses - Eveything all the time
The Radio dept. - Pet grief
Benoit Pioulard - Precis
Asobi Seksu - Citrus
Islands - Return to the sea
Camera obscura - Let's get out of this country
The Veils - Nux Vomica
The Black heart procession - The spell
The Knife - Silent shout
Jeniferever - Choose a bright morning
Yeah yeah yeahs - Show your bones
The Dears - Gang of losers
Sufjan Stevens - The avalanche
Tapes 'n' tapes - The loon
Casiotone for the painfully alone - Etiquette
The Long blondes - Someone to drive you home
I love you but I've chosen darkness - Fear is on our side
Arctic monkeys - Whatever people say I am, that's what I'm not
Clint Mansell - The fountain
Sparklehorse - Dreamt for light years in the belly of a mountain
Espers - Espers II
Matt Elliott - Failing songs
Wilderness - Vessel states
Mogwai - Zidane / A 21st century portrait
Johann Johannsson - IBM 1401, a user's manual
Stuart A. Staples - Leaving songs
The Evens - Get evens
Isis - In the absence of truth
The Rapture - PIeces of the people we love
The Twilight Sad - The Twilight Sad EP
DeVotchKa - Curse your little heart



"Harmonies"

Τρεις δίσκοι που δε θα πρέπει να περάσουν απαρατήρητοι.
.Tim Hecker - Whitecaps of white noise II ("Harmony in ultraviolet", υποχρεωτική η επίσκεψη στο website του)


Benoit Pioulard - Ash in the sky ("Precis", περισσότερες πληροφορίες και ηχητικά αποσπάσματα εδώ)
.

Lullatone - Magical ("Plays pajama pop pour vous", website)



"And now it's time to put things right"

Post rock; Ίσως. Σημασία έχει ότι τα δύο πρώτα συγκροτήματα κυκλοφόρησαν φέτος δύο εξαιρετικά EP και το τρίτο έχει στα σκαριά (θέμα χρόνου είναι να διαρρεύσει) το νέο δίσκο του "You, you're a history in rust". Τα λόγια είναι περιττά. Music is louder than words.
.
The Twilight sad - 3 seconds of dead air ("The Twilight sad EP", περισσότερες πληροφορίες εδώ και εδώ)
.
iLiKETRAiNS - Stainless steel ("Progress / Reform", website και myspace)
.Do make say think - Horns of a rabbit ("Winter hymn country hymn secret hymn", περισσότερα εδώ)
.



"Guilty pleasure"

Μήνες πριν την κυκλοφορία του "Whatever people say I am, that's what I'm not" υποψιαζόμουν ότι οι Arctic monkeys θα προκαλούσαν αίσθηση (ή σωστότερα μαζική υστερία). Δικαιολογημένα. Ο ενθουσιασμός τους (και όχι η άριστη μουσική κατάρτισή τους) είναι στοιχείο επιτυχίας. Και όσο και αν η υπερβολικά θετικά αντιμετώπιση από το μουσικό τύπο είναι κάτι που με δε μου αρέσει, δεν μπορώ παρά να δεχθώ ότι έχουν προοπτικές για σπουδαίες κυκλοφορίες. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι το single "Leave before the lights come on" (προτείνω να πιέσετε το διπλανό link) βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τις υπόλοιπες συνθέσεις του.
.



"Paris, je t' aime"

Δεκαοχτώ ταινίες μικρού μήκους με φόντο το Παρίσι. Δεκαοχτώ διαφορετικές οπτικές γωνίες. Είναι δυνατόν να μας αρέσουν όλες; Μάλλον όχι. Τουλάχιστον αυτό ήταν κάτι που εξ' αρχής περίμενα. Για να μην φλυαρώ (κάτι δηλαδή που λατρεύω) αυτά που με ενθουσίασαν ήταν συνολικά οχτώ. Μεταξύ αυτών εκείνα των αδερφών Κοέν, του Τομ Τίκβερ, του Αλφόνσο Κουαρόν, του Σιλβέν Σομέ και των Φρεντερίκ Ομπουρτέν & Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Υπομονή μέχρι να κυκλοφορήσει σε dvd.

ΥΓ. Ο μόνος λόγος που αξίζει να δει (υποψιάζομαι) κανείς το
"Zidane, Un portrait du 21e siecle" είναι για τη μουσική της. Για ακόμα μία φορά οι Mogwai θα σας κλέψουν την καρδιά.



From the basement ... to the Thom Yorke's Voice Hill"

Σίγουρα δεν περιμένετε από εμένα να σας ενημερώσω ότι ο Thom Yorke (Radiohead) εμφανίστηκε πριν λίγες μέρες (αν και η εκπομπή ηχογραφήθηκε το Σεπτέμβριο) στο show (εναλλακτικά διαδικτυακή τηλεοπτική σειρά) του Nigel Godrich (παραγωγού του αριστουργηματικού "The eraser" αλλά και των 4 τελευταίων δίσκων του συγκροτήματός τους. Τη χρονιά που κυκλοφόρησαν βρέθηκε το κάθε ένα τους στην κορυφή της λίστας μου) και έπαιξε ζωντανά δύο από τα νέα διαμάντια που επεξεργάζονται αυτόν τον καιρό οι Radiohead, τα "Videotape" και "Down is the new up".



"If it takes you home"

Με τραγούδια σαν και αυτό οι Idlewild ανανεώνουν την πίστη μας ότι το επόμενο δισκογραφικό τους βήμα ("Make another world". Κυκλοφορεί το Φεβρουάριο) θα είναι αυτό που όλοι επιθυμούμε. Γεμάτο ένταση. Σίγουρα μας ανοίγει την όρεξη και μας θυμίζει την εμφάνισή τους στο club του Μύλου τρία χρόνια πριν.
.
.



"Come away with me"

Αρχικά δυσκολεύομουν να αντιληφθώ τι το ιδιαίτερο είχαν οι Guillemots και κατάφεραν να στρέψουν τα βλέμματα πάνω τους (εμφανισιακά δεν είναι τόσο όμορφοι). Όταν παρακολούθησα τις ηχογραφήσεις του για το blogotheque (και αφού είχα ήδη ακούσει το δίσκο τους μερικές φορές χωρίς επιτυχία) αναθεώρησα. Με μαγνήτισαν! Κατά συνέπεια τo "Through the windowpane" θα βρίσκεται στη λίστα μου (όχι πολύ ψηλά) με τις μουσικές κυκλοφορίες της χρονιάς. Ανάμεσα σε άλλα υπάρχει και το ...
.
"Sit down my love of all good spaces
and breathe my love let's all be spent
i'm going to tell you both a story
about some memories that i dreamt.
.
See i've lost love in many places
not least the streets of San Paulo
and friends especially, i didn't make them
a ten floor window to her home.
.
Sometimes i could cry for miles
but i don't ."
.
.



"Over millions of lights blinking fast at the beat of my heart"

Στιγμάτισαν δημιουργικά τη βραδιά μας, συναυλιακά τη Θεσσαλονίκη και γέμισαν τη βαλίτσα της ψυχής μας με μοναδικά μεταξένια ενδύματα ικανοποίησης! Δύο μέρες μετά και η ευδαιμονία καλά κρατεί. Ποιος θα το περίμενε; Ας βάλουμε όμως μία τάξη στη σύντομη αφήγησή μας.

[Για να μην καταστρέψει το κλίμα γλυκιάς προσμονής που δημιουργήθηκε από την εμφάνιση της Julliette και των Licks στους τρισεκατομμύρια ακροατές (το καταμαρτυρούν τόσοι μετρητές επισκεψιμό'ητας και ακροαματικό'ητας αλλά και η τυχαία (;) επιλογή της χθεσινής (γενέθλιας για το Γιάννη Σημαντήρα) μέρας από το δήμαρχο της πόλης για τη γιορτή των αγγέλων) των ΔΓιαμαντιών και αναγνώστες του blog του, αρνήθηκε να το δημοσιεύσει. Έκλαψα, το ομολογώ. Όπως ο MorriSsey όταν είδε το όνομά του στις αφίσες με ένα S]

Είσοδος των Zebra tracks στη σκηνή του Ξυλουργείου! Είχα ακούσει πλήθος θετικών σχολίων για αυτούς και ήθελα να τα επαληθεύσω (για να πω την αλήθεια δεν ήθελα! "Μακάρι να μην παρουσιάζουν κάτι αξιόλογο", ψιθύρισα.). Από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία σήκωσαν κύματα ευφορίας, κιθαριστικής έντασης, ενθουσιασμού, πάθους, διάθεσης και μας ώθησαν σε κίνηση. Δεν μας χάρισαν τη δυνατότητα επιλογής και μεταξύ μας δεν ήταν κάτι που πλέον επιθυμούσαμε! Εθιστκά καθηλωτικοί (σχεδόν εξ' ίσου με τους Film!), ήχος που θύμιζε λίγο εκείνο των Franz Ferdinand (για να σας προσανατολίσω), εναλλαγές φωνητικών σε ορισμένα τραγούδια, θαυμάσια drums και μπάσο, με ένα demo (περιέχει τα Silicone Valley και Borealis Fallacia) και προοπτικές να γίνουν οι νέοι Arctic monkeys (αυτό είναι κομπλιμέντο, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο δίσκος τους για το Uncut όχι μόνο βρίσκεται στους 10 σημαντικότερους της χρονιάς αλλά και στα ντεμπούτα όλων των εποχών)! Αν τους άκουγαν οι γραφιάδες του ΝΜΕ θα τους είχαν για εβδομάδες στο εξώφυλλο ως νέα ανακάλυψη που μέχρι στιγμής δε διαθέτει δισκογραφική στέγη. Για να συμβεί αυτό χρειάζονται μερικές ακόμα (από χέρι σε χέρι) κυκλοφορίες και συναυλίες για να καθιερώσουν μία φήμη. Παράλειψη θα αποτελούσε αν δεν ανέφερα ότι στην κιθάρα του τραγουδιστή υπήρχε το λογότυπο του Mr. Beast. Για όσους δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό να σπεύσουν στο κοντινότερο δισκοπωλείο και να το ζητήσουν ή να απαιτήσουν από τον κρατικοδίαιτο ραδιοφωνατζή να το μεταδώσει! Οι υπόλοιποι θα έχουν ήδη αναφωνήσει με χαρά: Mogwai!

Sugarmate! Δύο φορές (η μία με τους Echo & the bunnymen), δύο απογοητεύσεις. Μόνο με θαύμα θα με εντυπωσίαζαν! Και σχεδόν έγινε. Διαψεύστηκα! Πέσαν με τα μούτρα στις πρόβες, τροποποίησαν τις συνθέσεις τους εξορίζοντας τα σημεία που δεν κατέληγαν πουθενά, έγραψαν και άλλα τραγούδια; Μάλλον όλα αυτά. Σίγουρα η ηχητική του Ξυλουργείου είναι σπουδαία και αξίζουν συγχαρητήρια στους υπεύθυνους αλλά σε κάθε περίπτωση με εξέπληξαν. Αμερικάνικος ο ήχος τους (όχι κάτι που με συγκινεί ιδαιτέρως) με συνοδεία τρομπέτας, ευχάριστο αποτέλεσμα και σίγουρα δεμένο, ωραία φωνητικά.

Και η μεγάλη ώρα! Film! Αυτό που απολαύσαμε ήταν εξαίσιο! Ευχόμουν να μην είχε τέλος! Σκηνική παρουσία που ξεσήκωνε, επικοινωνία με το κοινό (ο χώρος είχε γεμίσει), αγγελική, λαμπρή, έκτακτη, ονειρώδη, θεσπέσια ερμηνεία (και παρουσία θα πρόσθετα αλλά επιθυμώ να αποφύγω τις συγκρίσεις με την Juliette) από την Ελένη Τζαβάρα, σφιχτοδεμένες συνθέσεις, με ρυθμικά μουσικά στολίδια, με τον Κώστα Μπόρση πίσω από τα τύμπανα να αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά υπέροχος και αηδιαστικά ευδιάθετος, τον αδερφό του Δημήτρη στο μπάσο να μεταμορφώνει την κάθε νότα σε ηχηρά γοητευτική μελωδία, εκρηκτικές κιθαριστικές παρεμβάσεις από τον Μανώλη Ζαβιτσάνο, πασπάλισαν τη διάθεσή μας με την κινηματογραφική σκόνη τους (επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι είναι μαγική), τρυπώσαν στις αναμνήσεις μας, έδειξαν και πάλι το αστείρευτο ταλέντο τους και μας επιτρέπουν να ατενίζουμε το μέλλον της ελληνικής εναλλακτικής σκηνής με ένα χαμόγελο που φτάνει μέχρι τα αυτιά.

Ακούστηκαν μεταξύ άλλων τα Angel B, Frenzy, Alarm, Stop stop, Red song (με τους κατάλληλους φωτισμούς), This is a lovesong (?), Montage, Ur1 robot, Krash, Away to say goodbye, Sss! και μας αποχαιρέτισαν 85 λεπτά μετά με το Jοkulhlaup.

Κλέβοντας ένα από τους στίχους τους "When everyone's wishes have all become true"! Ακριβώς έτσι. Καταδικασμένοι για επιτυχία!

Συναυλία που θα φεγγοβολά σαν φάρος στη ζωή μας. Ευτυχώς ήμουν εκεί. Ευχαριστώ. Και φινάλε κατά την επιθυμία της Ελένης με τις εξής δύο λέξεις: "Καλή συνέχεια!"

ΥΓ. Επικοινωνιακός χορηγός και ο RepAblic! Xα χα χα!
.



"The science of sleep"

Ποτέ δε μου άρεσε να διαβάζω την υπόθεση μιας ταινίας πριν τη δω. Κάποιες φορές σημαντικότερο ρόλο στη λήψη της απόφασής μου να επισκεφτώ έναν κινηματογράφο παίζει ο σκηνοθέτης και οι προηγούμενες δουλειές του, άλλες οι ηθοποιοί, η χώρα προέλευσης (!), η δύναμη των αστεριών [αυτές που λαμβάνουν τουλάχιστον τρία από ένα από τα 4 ελληνικά έντυπα ή εφημερίδες (για να αποφύγω τα ονόματα των κριτικών) που εμπιστεύομαι, επιδιώκω να μην τις χάσω], η διεθνής παρουσία, ... Ξέρω, ξέρω πρέπει να εισέλθω στο θέμα!
"The science of sleep". Μία ταινία βαθιά συναισθηματική, ονειρικά χαοτική (και όχι σεναριακά) με παρεμβολές πραγματικότητας. Μία ξεχωριστά εμπνευσμένη ταινία που θα παρασύρει σε παραμυθένιους κόσμους, ένας ιδανικός συνδυασμός δημιουργικότητας (από τον Michel Gondry, σκηνοθέτη μεταξύ άλλων του παρεμφερούς αισθητικής και προσωπικά αγαπημένης "Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού") και πανέμορφων εικόνων (η φωτογραφία θα σας αφήσει άφωνους) διανθισμένο με κατάλληλες μουσικές πινελιές! Μία ταινία για τους μελαγχολικά ευαίσθητους, για όσους συνεχίζουν να αναζητούν το μαγικό καταφύγιο των ονείρων προκειμένου να ξεφύγουν από την καθημερινότητα, για όσους επιθυμούν να ερωτευτούν ή δεν έχουν πρόβλημα με κάτι το διαφορετικό. Μία ταινία που θα ήθελες να ποιήσεις (αποκλείεται να μην το σκέφτηκες) ... εγώ, εσύ και όλοι οι γνωστοί μας. Πέφτω για ύπνο!



"Shit happen when you don't mess with ... Dread astaire"

Διαβάστε τη συνέντευξή τους στο tranzistor, επισκεφτείτε το site τους (για να ακούσετε τραγούδια τους) και προετοιμαστείτε για την εμφάνισή τους στο Art house την 19η του Δεκέμβρη.

ΥΓ. Συνετό θα ήταν να προμηθευτείτε τις κυκλοφορίες τους όσο είναι διαθέσιμες ακόμα.

ΥΓ. (2) Ημιανταπόκριση: Η συναυλία ξεκίνησε στις 23:15 και μία ώρα μετά έλαβε τέλος. Ακούστηκαν τα περισσότερα από τα τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει, κάποια νέα (δύο από αυτά έλαμπαν) αλλά και διασκευές (αν δεν πράττω λάθος). Αρκετός κόσμος προσκύνησε (σχετικό αυτό) το ηχητικό θορυβώδες μοχθηρούργημά τους. Οι συνθέσεις τράβηξαν (δε γράφω ξεχείλωσαν γιατί το αποτέλεσμα ήταν κάποιες στιγμές πανέμορφο, ενώ άλλες απλά ικανοποιητικό) αρκετά σε διάρκεια. Κατά τη γνώμη μου τα καταφέρνουν περίφημα όταν δίνουν χώρο στη μουσική και όχι στην ερμηνεία ή στους στίχους. Ο ρυθμός συνήθως επαναλαμβάνονταν αλλά η κάθε παρεκτροπή μας χάριζε ευφορία. Σε κάθε περίπτωση η επιτυχία και η καταξίωση απαιτούν και άλλες θυσίες (κατά συνέπεια και προσθήκη νέων στοιχείων).
.



"I've got a lot of tales waiting to be heard"

Kaiser chiefs; Χα χα χα! Η συναυλία των Film (με support τους Sugarmate και τους Zebra tracks) ήταν απερίγραπτη! Ανταπόκριση από τη χθεσινή μαγική βραδιά στο αυριανό φύλλο μου. Επίσης, εντυπώσεις από το "The science of sleep" του Michel Gondry.

Όσο για σήμερα κέφι, τραγούδι, χορός! Ο ρήτορας πίσω από το μικρόφωνο του 95.8 fm Γιάννης Σημαντήρας έχει γενέθλια! (σιγά μη μου διέφευγε)

Follow their traces