"...and I think maybe these days are over, over now. Gone are the days bonfires make me think of you..."

Ο Spencer Krug έχει το άγγιγμα του Μίδα. Τρίτη συνεχόμενη σπουδαία κυκλοφορία (προηγήθηκαν τα "Random spirit lover" και "Shut up I am dreaming") για τους Sunset rubdown με συνθέσεις μεγαλύτερης διάρκειας, με πλήθος ιδεών, δημιουργικότητα, πολύπλοκες (αν και άμεσες) ενορχηστρώσεις και δομές που μοιάζουν με λαβύρινθο, η ομορφιά των οποίων αποκαλύπτεται πλήρως με την ολοκλήρωσή τους, με τα τύμπανα συχνά να αναλαμβάνουν να κεντρίσουν την προσοχή, τις κιθάρες γεμάτες δυναμισμό και ενθουσιασμό, στιχουργική επηρεασμένη από τον Carey Mercer (Frog eyes), χρήση αναφορών σε παραμύθια και μύθους (από τον Ίκαρο που προσπαθεί να κατακτήσει τους αιθέρες μέχρι φαντάσματα, δράκους και βασίλεια), ιστορίες αγάπης, το πιάνο και τα πλήκτρα να επιδρούν καθοριστικά (και πάλι) σε γοητευτικότερους ρυθμούς και μελωδίες και φυσικά, το συναρπαστικά γλαφυρό τρόπο που ερμηνεύει ο Krug και τα έξοχα φωνητικά της Camilla Wynne Ingr. Το "Dragonslayer" πρόκειται για δισκογραφικό θρίαμβο (όπως και τα "Veckatimest", "Merriweather post pavillion", "Hospice")!



Πληροφορία: Αρχές Μαΐου κυκλοφόρησαν και το "Introducing moonface" (περιέχει δύο νέα τραγούδια) σε picture 7''!



Music for falling... in love with "Music for Falling from trees"

Ηχογραφήσεις του ταλαντούχου Peter Broderick για μία χορευτική παράσταση (το "Falling from trees", το οποίο λαμβάνει χώρα στο Λονδίνο) με το πιάνο και τα έγχορδα να αναλαμβάνουν να υποδυθούν όλους τους ρόλους (και το καταφέρνουν με δεδομένο ότι χρησιμοποιούνται ευφάνταστα), συχνές εναλλαγές έντασης και ρυθμού, ενορχηστρώσεις άλλοτε πλούσιες και λεπτομερής, άλλοτε απλές, μελαγχολικές, γεμάτες ρομαντισμό και ζωντάνια, στις οποίες αντικατοπτρίζονται μοναδικά, πλήθος συναισθημάτων, όνειρα και σκέψεις, χειμερινά τοπία και κινηματογραφικές εικόνες. Αριστούργημα!



"You should hold my hand, while everything blows away"

Τρεις αξιόλογοι δίσκοι που απολαμβάνονται στο σύνολό τους και κινδυνεύουν να χαθούν στο πλήθος των νέων κυκλοφοριών.

Το "Yours truly, the commuter" διαθέτει όλα τα στοιχεία που αγαπήσαμε στους Grandaddy (τα "The sophtware slump" & "Sunday" είναι απαραίτητες προσθήκες σε κάθε δισκοθήκη). Πιάνο και ακουστικές κιθάρες με τις κατάλληλες ποσότητες ηλεκτρονικών και synthesizer, κάπου κάπου ηλεκτρισμό (όπως στο power pop "It's the weekend") και έγχορδα, ζεστά φωνητικά από τον Jason Lytle, ο οποίος ξετυλίγει τον στιχουργικό μίτο της απώλειας, με την έξοδο από το μελαγχολικό λαβύρινθο (εναλλακτικά, τη αισιοδοξία) να αχνοφαίνεται. Επίσης, συμμετέχει στα "Dark night of the soul" των Danger mouse & Sparklehorse, "Divided by night" των The Crystal method και "Hold time" του M. Ward.

Jason Lytle - Ghost of my old dog

Danger mouse & Sparklehorse - Everytime I'm with you (feat. Jason Lytle)

The Crystal method - Slipstream (feat. Jason Lytle)

M. Ward - To save me (feat. Jason Lytle)


Το "OK bear" πρόκειται για την τρίτη προσωπική κυκλοφορία του Jeremy Enigk. Άμεσα τραγούδια, με κύρια συστατικά την κιθάρα και το πιάνο, άψογη παραγωγή, φανερή την ικανότητά του να μετατρέπει τα συναισθήματα σε στίχους και φωνή που γοητεύει (και λειτουργεί ως επιπλέον όργανο), η οποία αποτέλεσε σήμα κατατεθέν των Sunny day real estate (η ακρόαση των "Diary", "How it feels to be something on" και "The rising tide" κρίνεται επιτακτικής σημασίας).



O Jason Quever (Papercuts) αποχαιρετά τον ήχο του "Can't go back" και επιστρέφει στα μοναχικά ταξίδια του με το "You can have what you want". Εσωστρεφείς pop μελωδίες ιδανικές για να ντύσουν φθινοπωρινά τοπία και βραδυφλεγείς συνθέσεις βασισμένες στο όργανο (με το φαινόμενο της αντήχησης (reverb) έντονο), ιστορίες με φόντο το διάστημα και όλα αυτά που μας αποτρέπουν (οι αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν) από το να αποκτήσουμε αυτά που θέλουμε, δραματικές σκέψεις, δυσάρεστες αναμνήσεις και ψιθυριστά φωνητικά που επιτείνουν τη μελαγχολική ατμόσφαιρα.

Papecuts - The void



"Where shadows make shadows"

Απόψε το βράδυ (22:30), στο Kinky Kong, ο Tim Hecker έχει σκοπό να σε παρασύρει σε ένα ambient μονοπάτι, να σε οδηγήσει σε μία φανταστική χώρα, όπου τα ραδιόφωνα είναι συντονισμένα στη συχνότητα των συναισθημάτων και της αγάπης και να εκπέμψει από το laptop του παραμορφωμένες (με τη χρήση ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας) αρμονίες και ήχους που δημιουργούν οπτικές παραισθήσεις!

Tim Hecker - Borderlands (from "An imaginary country")

Tim Hecker - Where shadows make shadows (from "An imaginary country")

Tim Hecker - Chimeras (from "Harmony in ultraviolet")

Tim Hecker - Radio spiricom (from "Harmony in ultraviolet")



"Counting the days, pacing the sky, holding every breath I had left in time..."

Ένα χρόνο μετά το "Not for want of trying" οι Maybeshewill επέστρεψαν με πιο σκοτεινή διάθεση. Στο "Sing the word hope in four-part harmony" οι θορυβώδεις, με metal αποχρώσεις κιθάρες και τα drums συνεχίζουν να καλπάζουν, κλιμακώνοντας την ένταση και να συνυπάρχουν με το πιάνο, τα πλήκτρα και τα ηλεκτρονικά (επηρεασμένοι από τους μοναδικούς 65daysofstatic). Σημαντικό στοιχείο, τα υπέροχα, εύστοχα και σε μεγαλύτερο αριθμό samples με φωνητικά (και πλήθος μηνυμάτων). Μέσα Σεπτεμβρίου στην Αθήνα για δύο εμφανίσεις! Ζήτω!



Τα έντεκα μουσικά βελάκια (συνήθως τρίλεπτης διάρκειας) του "Now we can see" πετυχαίνουν ακριβώς (ή έστω λίγο πιο δίπλα) το κέντρο του στόχου (κερδίζοντας τον ακροατή). Κιθάρα, μπάσο και drums (από τους The Thermals) σε πιο pop φόρμες και ελαφρώς μειωμένη ένταση (σε σχέση με το έξοχο "The body, the blood, the machine") με punk δυναμική, στιχουργική μαεστρία (&καθαρά φωνητικά από τον Hutch Harris) και συνθετική συνοχή.



Οι The Low frequency in stereo αποκωδικοποιούν στο "Futuro" τη συνταγή της μουσικής επιτυχίας (ενώ παράλληλα τρυπώνουν στο καταφύγιο των συνθετικών αναμνήσεών μας). Οι μελωδίες χορεύουν στο άψογα φωτισμένο σκηνικό τους, το πλήθος των διαφορετικών ρυθμών, οι καταδύσεις σε ποικίλα μουσικά είδη και οι δεξιότητες τους εκπλήσσουν, οι λεπτομέρειες αγκαλιάζουν απολαυστικά τα τραγούδια τους και η δημιουργικότητά τους αναπνέει θαυμάσια.



Σαν ηφαίστειο που εκρήγνυται (ο ομώνυμος, πρώτος δίσκος των And so I watch you from afar)! Η ένταση επαναστατεί και προκαλεί εκκωφαντικό θόρυβο, οι κιθάρες σηκώνουν τις σημαίες, τα post rock και metal στοιχεία μπλέκονται σε καβγάδες (σε κάποιες στιγμές επικρατεί η γαλήνη) και οι νέες μυρωδιές ορμούν να καταβροχθίσουν εκείνες τους παρελθόντος. Περιοδεύουν με τους Maybeshewill!




"And though it's hard for me to say, maybe you're better off this way..."

Έστω και αν οι συνδυασμοί των βασικών χρωμάτων δεν αρκούν για να σχηματίσουν το ιδανικό ουράνιο τόξο, το αποτέλεσμα δύσκολα σε αφήνει ασυγκίνητο. Οι The Horrors ξεσκονίζοντας τη δισκοθήκη τους ανακαλύπτουν σπουδαίες (κυρίως) Βρετανικές κυκλοφορίες προηγούμενων δεκαετιών, μαγεύονται και αποφασίζουν να αλλάξουν ηχητική κατεύθυνση σε σχέση με τον παρορμητισμό, τον ενθουσιασμό, τα garage rock στοιχεία και την ένταση του "Strange house". Καταφέρνουν να πείσουν τον Geoff Barrow να αναλάβει την παραγωγή του "Primary colours" προκειμένου να τους βοηθήσει να συνδυάσουν εύστοχα τις επιρροές του και να προσδώσουν στις κιθαριστικά σκοτεινές συνθέσεις τους μουσική προσωπικότητα. Μια ακρόαση του δίσκου σε πείθει!



Death instinct

Βασισμένο στη διαδρομή της ζωής του αδίστακτου gangster Jacques Mesrine (σε δύο μέρη "L'Instinct de Mort" και "L'Ennemi Public n°1", με διαφορά δύο βδομάδων στις κινηματογραφικές αίθουσες), ο πρωταγωνιστικός ρόλος ενσαρκώνεται με θαυμαστό, θριαμβευτικό τρόπο από τον Vincent Cassel, ο οποίος αποδεικνύει το πλούσιο ταλέντο του με την ικανότητά του να μεταμορφώνεται απολύτως επιτυχημένα, υποκριτικά και εμφανισιακά (για περισσότερες από 40 φορές). Η σκηνοθεσία της αστυνομικής περιπέτειας πιστώνεται στον Jean-François Richet, ο οποίος καταφέρνει να αποτυπώσει με ρεαλιστική αισθητική και χωρίς φλυαρία τη καταιγιστική δράση, κρατώντας την αγωνία μας συνεχώς κορυφωμένη, ενώ η διεύθυνση φωτογραφίας και ενδυματολογίας συμβάλλουν με επιδεξιότητα στο χρωματισμό της εποχής.




"I dubbed the tunes in perfect form to say what I could never voice and hope you hear right past these songs"

Για περισσότερο από δέκα χρόνια το αντρόγυνο Kevin και Anita Robinson γράφει στίχους, συνθέτει μουσική, βελτιώνει τις μουσικές του δεξιότητες μέσω συχνών ζωντανών εμφανίσεων σε Ευρώπη και Αμερική και κυκλοφορεί δίσκους με αξιομνημόνευτες pop μελωδίες. Η ελπίδα και η πίστη ότι κάποια στιγμή η πληροφορία της ύπαρξης του συγκροτήματός τους θα διαχυθεί σε ακόμα περισσότερο κόσμο (εξ' ου και η επιλογή του ονόματος Viva Voce) διατηρείται έντονη μέσα στις καρδιές τους. Το φετινό "Rose City" ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά σε studio, το οποίο ολοκλήρωσαν πρόσφατα, ωστόσο η διαδικασία παρέμεινε σύντομη. Τα γλυκά φωνητικά συνεχίζουν να εναλλάσσονται και να συμπλέουν με τις κιθάρες (που κάποιες φορές θυμίζουν εκείνες των Sonic Youth) και το πιάνο, η ρυθμική ζωντάνια και η ορχηστρική πολυφωνία (έχουν προστεθεί δύο νέα μέλη) εντυπωσιάζουν, η φαντασία και έμπνευση δεν απουσιάζουν, καθιστώντας την ακρόαση των συνθέσεών τους ελκυστική.



Two (more) weeks

Συγκλονιστική μουσική και εντυπωσιακό εικαστικό περιεχόμενο!

Grizzly bear - Two weeks (from "Veckatimest")

Από χθες στο iTunes store



Is this a foreground?

"Τα ποτήρια μείναν άδεια
ένας φίλος που 'φύγε νωρίς
το πρόσωπό του καθρεφτίζεται
στις γουλιές μας, στις ματιές μας
στις κραυγές μας, στις καρδιές μας"

Στον Ανδρέα που δυστυχώς χθες εκτροχιάστηκε από τις γραμμές της ζωής
(ελπίζω εκεί που θα βρίσκεται να συνεχίζει να γελάει και να αστειεύεται,
όπως συνήθιζε)




"A light in your heart has gone out and you see that its over..."

'As we fall into static our hearts sing'. Συγκλονιστικό αποτέλεσμα που σπινθηροβολεί από την έμπνευση και το ταλέντο του Toma. Σε 40 λεπτά κατορθώνει να αναμείξει τα αρώματα των επιρροών του (από iLiKETRAiNS και Sigur Rós μέχρι Efterklang και My bloody Valentine), να διαμορφώσει μία ιδιαίτερα ξεχωριστή, ηχητική ταυτότητα (η οποία δεν περιορίζεται σε ένα είδος), να αφυπνίσει τις αναμνήσεις μας και να μας συγκινήσει. Ξετυλίγει αμέσως τη μαγική κλωστή του και ξεκινά με το μουσικό του βελόνι να κεντάει λίθους μελαγχολίας σε πολυεπίπεδα υφάσματα, να απεικονίζει σε φίνες χειροποίητες δαντέλες μελαγχολικές εικόνες, χρησιμοποιώντας θαυμάσια το πιάνο, προσθέτει καρφίτσες φωνητικών και drum beat στα σχέδιά του, κάπου κάπου ράβει κιθαριστική ένταση post rock και shoegaze αισθητικής σε μεταξωτές μελωδίες και πλέκει με βελονάκι ambient λεπτομέρειες στις ενορχηστρώσεις κρύβοντας σε ορισμένα σημεία εκπλήξεις.


Παραλειπόμενα: Ηχογραφεί στο δωμάτιο του σπιτιού του και διανέμει τη μουσική του ελεύθερα μέσω της ιστοσελίδας της Wise Owl records (μακάρι να βρεθεί εταιρεία για να αποκτήσει φυσική μορφή). Το εξώφυλλο του δίσκου έχει φιλοτεχνήσει η μητέρα του.



"Back to bed, find a dream and let this lay"

Απολαύστε τη ζωντανή εμφάνιση των My latest novel, όπου παρουσιάζουν τέσσερα τραγούδια από το έξοχο "Deaths & entrances" και διαβάστε περισσότερα εδώ.


"I declared a ceasefire 'cause otherwise I'd find it hard in among the crossfire that I would suddenly pierce my heart..."

Follow their traces