0

"...wordless songs, each holding an entire movie's worth of emotion"

Ο τίτλος της συγκεκριμένης δημοσίευσης αποτυπώνει με ακρίβεια (εναλλακτικά με σαφήνεια) το πλήθος των συναισθημάτων που σου δημιουργούν τα ακόλουθα τραγούδια. Είτε βασίζονται στο πιάνο (Eluvium), είτε το χρησιμοποιούν για το ξεκίνημα των εξαίσιων συνθέσεών τους (65daysofstatic), είτε στοιχειώνουν τα κομμάτια με την αύρα του (Helios). Σε κάθε περίπτωση είναι μοιραίο να τα αγαπήσεις. Βέβαια, αν σπεύσεις να προμηθευτείς τον κάθε δίσκο είναι άλλο θέμα (Πως; Δεν πρόκειται να το πράξεις;)

"Copia" το όνομα του νέου, τέταρτου δίσκου του Matthew Cooper. Κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες και στόχευσε διάνα (για ακόμα μία φορά), αγγίζοντας την καρδιά των μουσικόφιλων.

Όταν ο Keith Kenniff δεν παρακολουθεί μαθήματα στο μουσικό κολέγιο που φοιτεί, ηχογραφεί μουσική ως Helios (και ως Goldmund). Το "Eingya" βρέθηκε στα δισκοπωλεία της Θεσσαλονίκης πέρυσι. Δυστυχώς, σε λίγα δευτερόλεπτα εξαντλήθηκε, οπότε μην προσπαθήσετε να το αναζητήσετε.

Helios - Halving the compass
Helios - Paper tiger


Και φινάλε με δύο τραγούδια (αυτά που τους κλείνουν) από δύο δίσκους, που κάθε λάτρης της μουσικής οφείλει να έχει στη δισκοθήκη του, δίπλα στο Spiderland των Slint, στο Agætis byrjun των Sigur Ros, το Lift your skinny fists like antennas to heaven των Godspeed you! Black emperor, σε εκείνους των Mogwai, ...


65daysofstatic - Aren't we all running

ΥΓ. To "The destruction of small ideas" κυκλοφορεί στις 30 Απριλίου.

in: , , , ,


"And you lied to me. You aren't even who you said you are..."

Ξαπλώνεις στο κρεβάτι (ή εναλλακτικά στο χαλί), αποσυνδέεις τα τηλέφωνα, κλείνεις τα μάτια, τις πόρτες, τα φώτα και οτιδήποτε άλλο έχει τη διάθεση να σου αποσπάσει την προσοχή και... Ξέχασα. Σταματά να σκέφτεσαι. Όλα πλέον είναι έτοιμα. Ήρθε η στιγμή να πατήσεις play. "Baby I've got some words for you..." σιγοτραγουδάει ο Jace Lasek και καταφέρνει μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα να μαγνητίσει πλήρως τις αισθήσεις σου. Μόλις ακουστούν οι πρώτες νότες στο πιάνο της Nicky Lizee και οι εναλλαγές φωνητικών του Lasek με τη σύζυγό του Olga Goreas στο "For agent 13" έχεις αρχίσει να προετοιμάζεσαι για το μεγαλείο που θα επιφυλάσσει ο δίσκος. Και έρχεται η σειρά του "And you lied to me". Kαι μετά του "Devastation", του "Because tonight", του "Rides the rails", του "On Bedford and Grand" και του θριαμβευτικό φινάλε με το "Cedric's war". Και μετά; Πάλι από την αρχή. Για άλλα 45 λεπτά αιθέριων φωνητικών, τα οποία αγναντεύουν από ψηλά, χάρη στη μίξη [δεν είναι τυχαίο, άλλωστε ότι στο studio του πήραν μορφή τα κομψοτεχνήματα (που είναι εντελώς διαφορετικά) των Wolf parade (ετοιμάζουν νέο φέτος) και Sunset rubdown “Apologies to the Queen Mary” και "Shut up Ι am dreaming” αντίστοιχα.] και την παραγωγή του ήχου, τα κιθαριστικά ξεσπάσματα, τα αργόσχολα solo (τα οποία αν και μυρίζουν παρελθόν, έχουν φρεσκοβαφτεί με σήμερα και διατηρούνται θελκτικά), τις pop μελωδίες, τις πειραματικές δομές, τις σπουδαίες ενορχηστρώσεις των εγχόρδων, τις ψυχεδελικές μυρωδιές, το διακριτικό (όχι πάντα) μπάσο, τις εκλεκτές συμμετοχές (μεταξύ άλλων συνεισφέρουν στο δίσκο μέλη των The Dears, Stars και Godspeed you! Black emperor / Α silver Mt. Zion), ... (τα αποσιωπητικά για να συμπληρώσετε όσα παρέλειψα). Αναζητήστε το. Οι προβολείς θα πέσουν (και) πάνω του, στο τέλος της χρονιάς.

ΥΓ. Χρειάζεται να αναφέρω ότι εδρεύουν στον Καναδά και ονομάζονται The Besnard Lakes;

ΥΓ. (2) Το “Disaster” υπάρχει στο cd του τελευταίου τεύχους του Uncut και το “And you lied to me” προσφέρει η δισκογραφική τους εταιρεία. Ήδη διαθέσιμο (σε ενημερωμένα forum και όχι μόνο) εδώ και δύο μήνες. Παρ’ όλα αυτά, αν δεν το βρείτε, μπορώ να σας δανείσω το αντίτυπό μου.

ΥΓ. (3) Αν και ακούω αμέτρητες ώρες φρέσκες μουσικές κυκλοφορίες ο δίσκος τους, αλλά και εκείνοι των Frog eyes (“Tears of the Valedictorian”), Air formation (“Daylight storms”), Dälek (“Abandoned language”), Blonde Redhead (“23”) και Papercuts (“Can’t go back”, γι’ αυτό οφείλονται οι αγαπημένοι μου Grizzly bear, με τους οποίους περιοδεύουν για συναυλίες) μεταδίδονται πιο συχνά.

in: ,


0

"Kind criminal"

Όποιος έχασε την εμφάνιση των Κόρε. Ύδρο, Infidelity και 2l8 (αν και ο Κώστας Βοζίκης παρουσιάστηκε στην σκηνή με την κιθάρα (δηλαδή χωρίς τα υπόλοιπα μέλη). Με λούπες που ηχογραφούνταν ζωντανά και τη συνοδεία από χορωδίες ήχων που έφτιαχνε μόνος του εντυπωσίασε... πάλι.) θα πρέπει να περάσει από πειθαρχικό συμβούλιο και να καταδικαστεί σε αιώνια ακρόαση των "Φτηνή ποπ για την ελίτ" & "Αν όλα τέλειωναν εδώ", "Viewer from a black star" και "Armed angels, frustrated youth, the art of self deceit and music industry".

in: ,


0

"Μαθήματα ιστορίας"

"Γράμματα από το Ιβο Τζίμα" (ίσως η πιο αποκαλυπτικά ολοκληρωμένη ταινία του και ότι πιο αιχμηρά όμορφο έχει προβληθεί τη φετινή κινηματογραφική χρονιά) και "Οι σημαίες των προγόνων μας" (με το φινάλε να ξεφεύγει από την αντικειμενικότητα και την εντιμότητα). Σκηνοθετικό μεγαλείο του Clint Eastwood.

Άραγε υπάρχει κερδισμένος σε έναν πόλεμο;
.

in: , , ,


0

"Why I say skin can't be removed?"

Ανταπόκριση από τη χθεσινή εμφάνιση του Θάνου Ανεστόπουλου στο Ξυλουργείο του Μύλου μπορείτε να διαβάσετε στο blog των Διαμαντιών. Επίσης μία άκρως ενδιαφέρουσα (χάριν στις απαντήσεις του Κώστα Βοζίκη αλλά και των Infidelity) συνέντευξη (όπως επισημαίνει και ο Zpi) που έλαβε ο Θάνος Σταυριανάκης από τα συγκροτήματα που θα εμφανιστούν σήμερα στο Gagarin 205 στο site του αξιόπιστου και πάντα ενημερωμένου mic.



0

"The destruction of small ideas"

Οι 65daysofstatic επέστρεφουν με νέα δισκογραφική κυκλοφορία! Έχω αρχίσει ήδη να χαμογελάω!

in: ,


0

"Raising your voice... trying to stop an echo"

Οι Frog eyes επιστρέφουν δισκογραφικά με το "Tears of the Valedictorian". Τα πρώτα δύο δείγματα μας υπόσχονται για ακόμα μία φορά κάτι σπουδαίο. Τα εξαίσια φωνητικά και οι στίχοι του Carey Mercer σε συνδυασμό με τον τρόπο που αναπτύσσονται οι συνθέσεις τους είναι ικανά να μεταμορφώσουν και ένα βάτραχο σε πρίγκηπα.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το αποτέλεσμα (για όσους είχαν την υπομονή να το ακούσουν μερικές φορές) του περυσινού Beast moans. Τι συναντήσαμε εκεί; Πανέμορφες μελωδίες συσκευασμένες με ψιθύρους, κραυγές, έντονο πάθος, θλίψη, ουρλιαχτά, νεφελώδεις μέρες, κοπέλες, χαμένα δάκρυα, ανάγκη απομόνωσης με στόχο την αναδιοργάνωση των επιθυμιών, αντίλαλους, μεταλλόφωνα, ανόητα bleeps ντυμένα με πανάκριβες ενδυμασίες, όργανο, απανωτές επιθέσεις του καθενός στα τραγούδια των άλλων, συνεχείς αναλαμπές, υπαρξιακό άγχος, ρομαντισμό, καθαρτήρια φινάλε, εκφραστικότητα...



 Μετά το πολλά υποσχόμενο ομώνυμο EP οι The Twilight sad από τη Γλασκόβη (με την ανάλογη προφορά) είναι έτοιμοι για το μεγάλο βήμα (Fourteen autumns & fifteen winters, 23 Απριλίου). Τίτλοι σιδηρόδρομοι, όσο σχεδόν και οι διάρκειες των συνθέσεών τους και διάθεση να προσφέρουν ανανέωση στο post rock. Και αυτό να μη συμβεί, όταν ηχογραφούν τραγούδια όπως το and she would darken the memory μπορούμε να περιμένουμε.


 Οι Field music συνθέτουν πανέξυπνη ποπ μουσική (δύσκολο να μην υποκύψεις στη γοητεία της) και με το δεύτερο δίσκο τους "Tones of town" αποδεικνύουν ότι αξίζουν την επιτυχία. Αυτής έτυχαν οι φίλοι τους Maximo park ήδη από την πρώτη τους δουλειά και από ότι φαίνεται θα συνεχίσουν να τη διατηρούν (στο Our earthly pleasures). Απόδειξη το πρώτο single. Our velocity.

Το νέο EP του Conor Oberst (Bright eyes) με τον τίτλο Four winds αρκεί για να ικανοποιήσει την υπομονή μας μέχρι να πέσει στα χέρια μας το Cassadaga.

Bright eyes - Reinvent the wheel
[αυτό μαζί με το Tourist trap τα έχω ξεχωρίσει]

Μετά το ιδιαίτερα όμορφο "Be he me" οι Annuals αποφάσισαν να μοιραστούν φέτος με τους Βρετανούς (μιας και μόνο εκεί κυκλοφορεί) το EP "Big Zeus".

Annuals - Ease my mind
Annuals - Father
(αποκαλυπτικά θαυμάσιο, από το "Be he me")


Και για φινάλε κάτι πιο ορχηστρικά μελωδικό (θυμίζει Sigur Ros, Explosions in the sky και Boards of Canada) από το δίσκο όνειρο ("Raising your voice... trying to stop an echo") των Hammock

in: , , , , , , ,


0

"(Subversive script)"

Δύο αξιόλογες ταινίες, στον ίδιο κινηματογράφο (Βακούρα) με διαφορά μιας βδομάδας (όσο σχεδόν διήρκησε και η αποτοξίνωσή μου από το διαδίκτυο. Χόρτασα μουσικές). "Το κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες" με εναλλακτικό τίλο "Η εκδίκηση μιας... πιανίστριας" και "Ο λαβύρινθος του Πάνα" με εναλλακτικό τίτλο "Το κορίτσι που ...διαβάζει τις σελίδες" (Όντως, και εγώ θα περίμενα μία περισσότερο εμπνευσμένη έναρξη αλλά δυστυχώς ... Αλλα τι;)


Ξαναρχίζω. "Το κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες" και "Ο λαβύρινθος του Πάνα". Δύο ταινίες που θα μπορούσαν να μαγνητίσουν (σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό) κοινό και κριτικούς, που θα καταγράφονταν στα κινηματογραφικά επιτεύγματα αν... Δυστυχώς με το αν δεν πραγματοποιούνται ταινίες. Κάτι έλειπε και στις δύο περιπτώσεις. Το πρώτο με ιδανικά καθηλωτικό σενάριο, αξέχαστες (λίγο υπερβολικό αυτό) ερμηνείες, μουσικές και σιωπές που κορυφώνουν τη δραματική ένταση και την αγωνία μας και δυστυχώς διαδικαστική σκηνοθεσία. Το άλλο με σενάριο άλλοτε πολιτικοκοινωνικού περιεχομένου άλλοτε φανταστικά παραμυθένιου, πάντα όμως πυκνό σε νοήματα, ατμοσφαιρικό και ρεαλιστικό, σκοτεινό και αθεράπευτα ονειρικό, καταιγισμός εικόνων και με το γρίφο της σύνδεση των δύο ιστοριών σκέτο λαβύρινθο. Τελειώνει η ταινία και ..., και..., και... Χάος, έστω και αν η τελευταία σκηνή είναι ποίηση.


Στο ένα η πρωταγωνίστρια λάμπει εξωτερικά, εσωτερικά όμως ετοιμάζει την εκδίκηση. Στο άλλο το μικρό κορίτσι υποφέρει και κρύβεται από την πραγματικότητα, όπως δηλαδή συμβαίνει και στην Ισπανία λόγω του εθνικισμού (η βία και η καχυποψία επικρατούν) και βρίσκει διέξοδο στα παραμύθια, στη φαντασία. Στο δικό της μικρόκοσμο δε γνωρίζει το φόβο.

Στο κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες γνωρίζεις ότι κάτι θα συμβεί αλλά όχι το πότε. Στο λαβύρινθο του Πάνα περιμένεις ότι το φινάλε θα σε λυτρώσει (δηλαδή θα σε ξεμπερδέψει), αλλά όχι με ποιον τον τρόπο.

Τελική κρίση; Θετική (που σημαίνει να τις δείτε).

ΥΓ. Αρκετά έγραψα. Πρέπει να πέσω με τα μούτρα στο διάβασμα και στο σχολιασμό για να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο.


ΥΓ. (2) Χάρη στη δημοσίευση του M.Hulot και τη ραδιοφωνική μετάδοση δείγματος στα Διαμάντια θυμήθηκα ότι ο Dalek κυκλοφορεί νέο δίσκο φέτος με τον τίτλο "Abandoned language". Δεν έχασα χρόνο και από χθες τον απολαμβάνω. 11 τραγούδια, 11 hip hop (ή μήπως ραπ;) θρίαμβοι με πλήθος ηχητικών παρεμβολών και πειραματικών μεταμορφώσεων των συνθέσεων, θαυμάσια φωνητικά και απόλυτα σφιχτοδεμένο αποτέλεσμα. Όσους τους ξέφυγε το "Absence" έχουν την ευκαιρία να εντυπωσιαστούν από το φρέσκο δημιούργημά του και να το αναζητήσουν.

in: , , , ,


0

"Dreamt for light years in the belly of a ... hammock"

Μην περιμένετε κάτι συναρπαστικό. Στη θέση σας δε θα το διάβαζα ακόμα και αν βαριόμουνα υπερβολικά! Τι πας να διαπράξεις! Μη! (Πέφτοντας στα πόδια σου για να σε ικετέψω, αναφωνώ:) Μη! Μη! Όχι αυτό. Μη συνεχίσεις. Μη!

Blog: Χώρος που μπορείς να γράψεις για το τι συμβαίνει στη ζωή σου, για κάτι που σου κέντρισε το ενδιαφέρον, για μια παράσταση ή ένα περιστατικό που παρακολούθησες, για ένα δίσκο ή ένα κουτσομπολιό που άκουσες, για ένα βιβλίο ή μία είδηση που διάβασες, για το φαγητό που μαγείρεψες το μεσημέρι, για το πόσα ποτά ήπιες χθες το βράδυ, για την αγαπημένη σου ομάδα, για την εκδρομή που έκανες μόνος σου ή με τους φίλους σου, για..., για..., για οτιδήποτε. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται μία μικρή (ή και μεγάλη) επένδυση του χρόνου σου. Ποιο είναι το αντίτιμο; Φαινομενικά κανένα. Είναι επιλογή σου. Σε ευχαριστεί να μοιράζεσαι σκέψεις με άλλους ανθρώπους (τους οποίους συνήθως δεν ξέρεις και δεν πρόκειται να γνωρίσεις με δεδομένο ότι πάντα ή πιο σωστά σχεδόν πάντα τους "βλέπεις" κάτω από μία συγκεκριμένη κατάσταση. Ίσως πάλι και να μη σε ενδιαφέρει να διαπιστώσεις πως συμπεριφέρονται όταν βρίσκονται με οικεία πρόσωπα, με αγνώστους, στη δουλειά τους,...)

Ξέφυγα από το θέμα. Επανέρχομαι. Από τη στιγμή που η πληροφορία (κατά συνέπεια η γνώση) απελευθερώθηκε (όπως ένα πουλάκι από το κλουβί του) άρχισε να κελαηδά ευτυχισμένη. Δυστυχώς είναι υπερβολική. Όσο περισσότερο ψάχνεις τόσο περισσότερο βρίσκεις. Νομίζω ότι χάθηκα. Άλλα σκεφτόμουν άλλα γράφω. Δύσκολο να αποτυπώσω αυτό που θέλω με σαφήνεια. Ίσως φταίει ότι μ' αρέσει να γράφω ιστορίες (γεγονός), τις οποίες λαμβάνουν μόνο συγκεκριμένοι άνθρωποι, ίσως με έχουν επηρεάσει πολύ οι ταινίες.

Δεν προλαβαίνω. Διαβάζω λιγότερα βιβλία (μόλις 3 πέρυσι. Δεν υπολογίζω σε αυτά, αυτά που έπρεπε να διαβάσω), βλέπω λιγότερη τηλεόραση (σπάνια είναι ανοιχτή), κοιμάμαι λιγότερο και πάλι δεν προλαβαίνω. Η ακρόαση δίσκων απαιτεί συγκέντρωση και αρκετές επαναλήψεις. Δεν μπορείς να κρίνεις κάτι βιαστικά. Πλήθος νέων κυκλοφοριών, πλήθος προτάσεων από blog, πλήθος κειμένων. Και αν σε αυτό συνυπολογίσουμε ότι η δουλειά μου δεν είναι να ασχολούμαι με τη μουσική τότε ποιο το νόημα; (ρητορική ερώτηση) Και μπορεί (φαντάζομαι) ο M. Hulot να ασχολείται επαγγελματικά (το blog του είναι χιλιάδες φορές ανώτερο από κάθε sonik, από κάθε avopolis, από κάθε pop + rock) αλλά δε νομίζω να συμβαίνει το ίδιο για παράδειγμα με τον H2O και τον Winter Academy. Σπουδαίοι. Σε σύγκριση με τι; Με κάθε ανόητο που επειδή βρίσκεται μπροστά από ένα μικρόφωνο και επαναλαμβάνει δέκα φορές σε μία ώρα τι ώρα είναι, επειδή γράφει σε ένα ελληνικό περιοδικό κριτικές για δίσκους που στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο κυκλοφόρησαν μήνες πριν , που ονομάζεται manager (manager; Μήπως έχει οικονομικές γνώσεις και μου διαφεύγει;) και ασχολείται με την προώθηση (ποια προώθηση όταν αγνοεί την παγκόσμια πραγματικότητα, όταν δεν στέλνει promo σε ανθρώπους που θα τα μεταδώσουν) ενός συγκροτήματος θα πρέπει να αμείβεται!

Τον τελευταίο καιρό κοιμάμαι και ονειρεύομαι τη Sadie να μπαίνει κρυφά στο σπίτι μου και να μου κλέβει τη συλλογή με τα cd μου (και είναι αρκετά μεγάλη) προκειμένου να τα πουλήσει και να παρακολουθήσει το Coachella festival, το Γιάννη Σημαντήρα (Δευτέρα με Πέμπτη, 00:00 με 01:00, 9,58 fm) να δεσμεύεται ότι θα σταματήσει να διανθίζει τις ατάκες του με μουσικές και να μεταδίδει μόνο μουσικές, τον Winter Academy να αλλάζει την υποσημείωση από μία ημέρα, ένα τραγούδι σε μία ώρα, ένα τραγούδι, τον H2O να μας ραίνει με 10 κείμενα την ημέρα (γίνεται να μην τα διαβάσεις), τον Zpi να παίρνει άδεια για ένα μήνα από τη δουλειά του πριν φύγει για ταξίδι σε χώρα που δεν έχει internet και να μας φορτώνει με ειδήσεις και δημοσιεύσεις, τον Δημήτη Δανίκα να σχολιάζει (αριστοτεχνικά όπως πάντα) μία μία τις ταινίες που θα αρχίσουν να προβάλλονται τους επόμενους 78 μήνες, το Νάσο να σχεδιάζει ανθρωπάκια που αποτυπώνουν διάθεσή και συναισθήματα με απίστευτους ρυθμούς, τη Φένια να εκδίδει καθημερινά μερικά ποιήματά της στο blog της, τη Rainman και τον Still ill να μας χαρίζουν περισσότερα κείμενα-διαμάντια (ο καθένας και με διαφορετικό τρόπο γραφής) τα οποία να απαιτούν περισσότερες από δύο αναγνώσεις για να γίνουν πλήρως αντιληπτά, να στέλνω για 48η φορά mail στη Ναταλί Τσιριγώτη με την ελπίδα να λάβω συνέντευξη από τους Closer και να μου επιστρέφεται πάλι πίσω, το Pitchfork, το Stylus magazine και το Drowned in sound να γράφουν περισσότερες από 200 κριτικές ημερησίως, τον Ηλία Φραγκούλη να μου απαγορεύει την είσοδο σε ταινίες που έρχονται από τη Δανία, το Daytrotter να τριπλασιάζει τα session που προσφέρει, .... "Ουφ, δε γίνεται πρέπει να ξυπνήσω. Δε θα προλάβω και σήμερα".

Συγνώμη αλλά σας προειδοποίησα. Δε με ακούσατε (και συνεχίσατε μερικοί ήρωες). Ποιήσατε του κεφαλιού σας (έτσι δε λένε;). Την επόμενη φορά ("Ορίστε; Θα υπάρξει και επόμενη φορά;" Τι ήθελα και το είπα αυτό.) μην επαναλάβετε το ίδιο λάθος.

Eagerly awaited

Squid - Cowards

Follow their traces

Εμφάνιση όλων