"(Subversive script)"
Δύο αξιόλογες ταινίες, στον ίδιο κινηματογράφο (Βακούρα) με διαφορά μιας βδομάδας (όσο σχεδόν διήρκησε και η αποτοξίνωσή μου από το διαδίκτυο. Χόρτασα μουσικές). "Το κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες" με εναλλακτικό τίλο "Η εκδίκηση μιας... πιανίστριας" και "Ο λαβύρινθος του Πάνα" με εναλλακτικό τίτλο "Το κορίτσι που ...διαβάζει τις σελίδες" (Όντως, και εγώ θα περίμενα μία περισσότερο εμπνευσμένη έναρξη αλλά δυστυχώς ... Αλλα τι;)
Ξαναρχίζω. "Το κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες" και "Ο λαβύρινθος του Πάνα". Δύο ταινίες που θα μπορούσαν να μαγνητίσουν (σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό) κοινό και κριτικούς, που θα καταγράφονταν στα κινηματογραφικά επιτεύγματα αν... Δυστυχώς με το αν δεν πραγματοποιούνται ταινίες. Κάτι έλειπε και στις δύο περιπτώσεις. Το πρώτο με ιδανικά καθηλωτικό σενάριο, αξέχαστες (λίγο υπερβολικό αυτό) ερμηνείες, μουσικές και σιωπές που κορυφώνουν τη δραματική ένταση και την αγωνία μας και δυστυχώς διαδικαστική σκηνοθεσία. Το άλλο με σενάριο άλλοτε πολιτικοκοινωνικού περιεχομένου άλλοτε φανταστικά παραμυθένιου, πάντα όμως πυκνό σε νοήματα, ατμοσφαιρικό και ρεαλιστικό, σκοτεινό και αθεράπευτα ονειρικό, καταιγισμός εικόνων και με το γρίφο της σύνδεση των δύο ιστοριών σκέτο λαβύρινθο. Τελειώνει η ταινία και ..., και..., και... Χάος, έστω και αν η τελευταία σκηνή είναι ποίηση.
Στο ένα η πρωταγωνίστρια λάμπει εξωτερικά, εσωτερικά όμως ετοιμάζει την εκδίκηση. Στο άλλο το μικρό κορίτσι υποφέρει και κρύβεται από την πραγματικότητα, όπως δηλαδή συμβαίνει και στην Ισπανία λόγω του εθνικισμού (η βία και η καχυποψία επικρατούν) και βρίσκει διέξοδο στα παραμύθια, στη φαντασία. Στο δικό της μικρόκοσμο δε γνωρίζει το φόβο.
Στο κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες γνωρίζεις ότι κάτι θα συμβεί αλλά όχι το πότε. Στο λαβύρινθο του Πάνα περιμένεις ότι το φινάλε θα σε λυτρώσει (δηλαδή θα σε ξεμπερδέψει), αλλά όχι με ποιον τον τρόπο.
Τελική κρίση; Θετική (που σημαίνει να τις δείτε).
ΥΓ. Αρκετά έγραψα. Πρέπει να πέσω με τα μούτρα στο διάβασμα και στο σχολιασμό για να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο.
ΥΓ. (2) Χάρη στη δημοσίευση του M.Hulot και τη ραδιοφωνική μετάδοση δείγματος στα Διαμάντια θυμήθηκα ότι ο Dalek κυκλοφορεί νέο δίσκο φέτος με τον τίτλο "Abandoned language". Δεν έχασα χρόνο και από χθες τον απολαμβάνω. 11 τραγούδια, 11 hip hop (ή μήπως ραπ;) θρίαμβοι με πλήθος ηχητικών παρεμβολών και πειραματικών μεταμορφώσεων των συνθέσεων, θαυμάσια φωνητικά και απόλυτα σφιχτοδεμένο αποτέλεσμα. Όσους τους ξέφυγε το "Absence" έχουν την ευκαιρία να εντυπωσιαστούν από το φρέσκο δημιούργημά του και να το αναζητήσουν.
0 Comments »
Δημοσίευση σχολίου