"Every night it's the same again looks like I'm fallin in love"
"Left in a station with a note of poems"
01. The Smile - A light for attracting attention
02. Fontaines D.C. - Skinty fia
03. Black Country, New Road - Ants from up there
04. black midi - Hellfire
05. Spoon - Lucifer on the sofa
06. Daniel Rossen - You belong there
07. Sea Power - Everything was forever
08. Beach House - Once twice melody
09. Alvvays - Blue Rev
10. Dry Cleaning - Stumpwork
11. Bill Callahan - YTI⅃AƎЯ
12. The Afghan Whigs - How do you burn?
13. Suede - Autofiction
14. Angel Olsen - Big time
15. Beth Orton - Weather alive
16. Kathryn Joseph - for you who are the wronged
17. Spiritualized - Everything was beautiful
18. Porridge Radio - Waterslide, diving board, ladder to the sky
19. Destroyer - Labyrinthitis
20. Frog Eyes - The bees
Αγαπημένη ζωντανή ηχογράφηση
Oxbow & Peter Brötzmann - An eternal reminder of not today / Live at Moers
"Hot thoughts all in your mind, all of the time"
Spoon's Britt Daniel: "'Hot Thoughts' sounds different to our other records - if it was ground we’d covered before, we tried to stay away from it. What Dave [Fridmann] is interested in is fucking things up, making sounds that are abrasive, confrontational or surprising. He says, “Subtlety is our enemy.” To me, the best way to get somewhere is to have a bit of intention with a song, but then you throw some things at it that you never could’ve expected. When that happens, the beautiful stuff comes. So I feel good about where we are now. But it also feels like a dark time."
"Can you hear me when I'm trapped behind the mirror?"
20 αγαπημένες κυκλοφορίες που κατάφεραν για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία να αφήσουν το αποτύπωμά τους στη μνήμη και στην καρδιά μου, να μου κρατήσουν συντροφιά για αμέτρητες ώρες και να εξασφαλίσουν μία θέση στη δισκοθήκη μου, με τις εμμονές σε συγκεκριμένους ήχους και τις αδυναμίες σε ορισμένα συγκροτήματα και καλλιτέχνες να παραμένουν εμφανείς για ακόμα μία χρονιά. Η σειρά της ταξινόμησης αποτυπώνει τις προτιμήσεις της δεδομένης χρονικής στιγμής και παραμένει σχετική, αφού άλλαξε αρκετές φορές μέχρι να λάβει την ακόλουθη μορφή. Σύντομα αναμένεται εμπλουτισμός της!
20. TV on the Radio - Seeds
19. The Twilight Sad - Nobody wants to be here and nobody wants to leave
18. Cloud Nothings - Here and nowhere else
17. Mogwai - Rave tapes
16. Lawrence English - Wilderness of mirrors
15. Alexander Turnquist - Flying fantasy
14. Damon Albarn - Everyday robots
13. Thom Yorke - Tomorrow's modern boxes
12. Sophia Loizou - Chrysalis
11. A Winged Victory for the Sullen - Atomos
10. The Antlers - Familiars
Το 'Familiars' περιλαμβάνει εννιά ονειρικά υπέροχα, ατμοσφαιρικά βελούδινα νανουρίσματα, με τις απόκοσμα αέρινες μελωδίες, τον έντονα νοσταλγικό, χαρακτηριστικά πένθιμο ήχο της τρομπέτας και την παράφορα εκφραστική φωνή του Peter Silberman να σε προσκαλούν να αποκοιμηθείς στην αγκάλη τους.
09. Wild Beasts - Present tense
Οι Wild Beasts μας εκπλήσσουν, για τέταρτη φορά, με το αποστομωτικό 'Present Tense' και τις ακόμα πιο λιτές ενορχηστρώσεις, με έμφαση στην κάθε λεπτομέρεια και με μια ευρηματική στροφή σε αναλογικούς ήχους και τεχνικές παραγωγής, με τα synths και τους διακριτικούς, αισθαντικούς χτύπους των κρουστών και της drum machine στο επίκεντρο, τις απλές, επαναλαμβανόμενα μαγευτικές μελωδίες, τα δραματικά, μελαγχολικά τραγούδια τους που ριζώνουν ακόμα πιο βαθιά στη μνήμη μας, με φόντο ποικίλες εκφάνσεις της αγάπης, της σύγχρονης ζωής και της ανθρώπινης φύσης, τα επώδυνα που μας επιφυλάσσει η άγνοια, την αναζήτηση εκείνων που υπάρχουν κάπου εκεί έξω για εμάς, τους νοσταλγικούς απόηχους του χρόνου που αφήνουμε πίσω μας και το τώρα και φυσικά, τις εντυπωσιακές, εκφραστικές ερμηνείες τους. Από τη μία, η εκτυφλωτικά λυρική, εκθαμβωτική, γεμάτη ευαισθησία και αισθησιασμό φωνή του Hayden Thorpe και από την άλλη, η εξίσου έξοχη, αλλά με διαφορετικό εύρος, του Tom Fleming να αιχμαλωτίζουν τις αισθήσεις μας.
08. Xiu Xiu - Angel guts: Red classroom
Τολμηρά καινοτόμες, πειραματικές ενορχηστρώσεις με τις οποίες τους αγαπήσαμε σχεδόν πριν μία δεκαετία, με τα αναλογικά synths και την drum machine στο επίκεντρο, πλήθος απρόσμενων, εμπνευσμένων, ηλεκτρονικά επεξεργασμένων και παραμορφωμένων ήχων, beats και νοσηρά εφιαλτικών θορύβων, στρυφνές, προκλητικές, δυσοίωνα σκοτεινές, οδυνηρές, στιχουργικές απεικονίσεις, θρήνοι και μελοδραματισμοί, σχέσεις σε αποσύνθεση, ιδιαίτερες σεξουαλικές αναζητήσεις και έρωτες σε αδιέξοδο, πληγωμένες αναμνήσεις και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, φόβοι, κραυγές, ψίθυροι και βέβαια, η έντονα συναισθηματική, αποκαλυπτικά εξομολογητική, ξεχωριστά υποβλητική ερμηνεία του Jamie Stewart που εξακολουθεί να αγγίζει με ένα παράξενα, ανατριχιαστικά μαγευτικό τρόπο την καρδιά μας.
07. Hamilton Leithauser - Black hours
Μελαγχολικοί στοχασμοί, βαθιοί αναστεναγμοί και αποσπερινές εξομολογήσεις με την ασύγκριτα εκφραστική, αισθαντική ερμηνεία του Hamilton Leithauser για ανεκπλήρωτους πόθους και υποσχέσεις που βρέθηκαν σε στενά αδιέξοδα με σπασμένους τους φανοστάτες, για μοναχικά όνειρα κρεμασμένα ψηλά στη νύχτα και αφηρημένες σκιές κάτω από το άκαρπο δέντρο της αγάπης, για ερωτήματα που αναζητούν, απογοητευμένα, απαντήσεις μέσα σε δεκάδες, σκόρπια, ρομαντικά σημειώματα, με συντροφιά μελωδίες παλιομοδίτικης αύρας και ενορχηστρώσεις που άλλοτε βασίζονται σε ένα πιάνο ή στους δραματικούς ήχους των εγχόρδων, άλλοτε παραπέμπουν στους δίσκους των αγαπημένων The Walkmen και άλλοτε εμπλουτίζονται με ευφορικούς, πολύχρωμους τόνους και φωνητικά.
06. Elbow - The take off and landing of everything
Οι Elbow χωρίς να αποκλίνουν από τον ήχο που αγαπήσαμε, διευρύνουν το μουσικό ύφος τους και μας χαρίζουν μία ακόμα απαράμιλλα θαυμάσια κυκλοφορία. Το 'The take off and landing of everything' περιέχει δέκα συνθέσεις σε σχήμα καρδιάς, θεμελιωμένες στην ανείπωτη γοητεία της απλότητας και του μέτρου, που αγκαλιάζουν εγκάρδια μελωδίες από όργανο, κιθάρα και πιάνο, με διακριτικούς χτύπους των drums και με πνευστά, έγχορδα και χορωδιακά φωνητικά να αναλαμβάνουν να μας χαρίσουν στιγμές ψυχικής ανάτασης. Στο προσκήνιο, η αφοπλιστικά εκφραστική ερμηνεία του Guy Garvey και οι παράφορα συναισθηματικοί στίχοι, έντονης ποιητικής και νοσταλγικής αύρας, μέσα από τους οποίους μας επιτρέπει να τρυπώσουμε στις σελίδες του προσωπικού του ημερολόγιου, να κρυφοκοιτάξουμε πως αποτυπώνει στο χαρτί, ρομαντικές αναμνήσεις, υπό τη φευγαλέα σκιά ενός αποχωρισμού και να αντικρίσουμε μελαγχολικούς στοχασμούς για την αφοσίωση, το χρόνο που περνάει και την παντοτινή αγάπη.
05. Have A Nice Life - The unnatural world
Οι Have a Nice Life μας συγκλονίζουν με το 'The unnatural world', το δεύτερο, θριαμβευτικά άψογο έργο τέχνης τους και μέσα από μια συνοπτικότερη (όπου μεταξύ άλλων μεταλλάσσουν κάποιες παλιότερες demo ηχογραφήσεις τους), αλλά εξίσου συνταρακτική, μουσική εμπειρία ζωής, μας εγκλωβίζουν σε μια διαρκή, κλειστοφοβικά μυστηριώδη και δυσβάσταχτα, φλογισμένα συναισθηματική ατμόσφαιρα, εκρηκτικά διαπεραστικού θορύβου, παραμορφώσεων, αντηχήσεων και ζοφερής ambient και μας συνθλίβουν με τα εκκωφαντικά στοιχειωμένα, απόμακρα, αδυσώπητα απεγνωσμένα φωνητικά, τις πνιγμένες στην αιθάλη του φόβου, της αποξένωσης, της απελπισίας κραυγές τους, τα δραματικά χορωδιακά μέρη και τα μουρμουρητά αποπνικτικής αμφιβολίας.
04. Iceage - Plowing into the field of love
...
03. St. Vincent - St. Vincent
Η πολυσχιδώς ταλαντούχα, St. Vincent μας μαγνητίζει με την τέταρτη, ομότιτλη κυκλοφορία της, παραδίδοντας ακόμα ένα ασύγκριτα εξαίσιο κομψοτέχνημα. Με τολμηρή, πειραματική, αντισυμβατική διάθεση συνεχίζει να αναζητά, να προσεγγίζει και να δοκιμάζει νέες υφές και ανατρεπτικούς ήχους για να πλαισιώσουν τις pop αισθητικής, μουσικές φόρμες και τις λεπτομερείς, αξιοθαύμαστα πολυεπίπεδες ενορχηστρώσεις της, συρράφοντας στις σαγηνευτικές μελωδίες της, ευφάνταστες εναλλαγές ρυθμού, synths, πνευστά και περίτεχνους, παραμορφωμένους, απρόσμενους, αλλά άψογα μελετημένους, ακροβατικούς αυτοσχεδιασμούς με την κιθάρα της, φωτίζοντας με τους στιχουργικούς προβολείς και τη διαπεραστικά βελούδινη φωνή της, σκηνές προσωπικών εμπειριών και περιστατικών της ζωής της.
02. Swans - To be kind
Οι Swans μας προσφέρουν ακόμα μία αποκαλυπτικά απόκοσμη, εξαντλητικά αδυσώπητη, εκστατικά δραματική, ραγισμένα εσωστρεφής και εκφραστικά πολύμορφη, ηχητική εμπειρία. Ένα μουσικό γλυπτό εντυπωσιακά σμιλευμένο πάνω σε ισορροπημένα επαναλαμβανόμενους θορύβους, ταραχώδεις μελωδίες και παραμορφώσεις, περιεκτικά ατμοσφαιρικές παύσεις και στιγμές γαλήνης, πένθιμα εμβατηριακούς και ξαφνικούς, εκρηκτικά βροντερούς χτύπους των κρουστών. Ένας επιδέξιος ενορχηστρωτικός κυκεώνας που παγιδεύει τον ακροατή σε ένα αποπνικτικό λαβύρινθο χωρίς διέξοδο διαφυγής.
01. Spoon - They want my soul
Παρά τη μακρόχρονη δισκογραφική τους απουσία, το πάθος, το δημιουργικά ανατρεπτικό τους πνεύμα και η διαρκής διάθεση των αγαπημένων Spoon να διευρύνουν τον ήχο τους, να τον εμπλουτίζουν και να χρησιμοποιούν διαφορετικά, στοιχεία που έχουμε λατρέψει σε προηγούμενες κυκλοφορίες τους, όχι απλά δεν ξεθώριασε, αλλά στο αριστουργηματικά εξαιρετικό 'They want my soul' ακτινοβολεί εντονότερα από ποτέ. Δίνοντας και πάλι έμφαση στην κάθε λεπτομέρεια, μας χαρίζουν δέκα ακαταμάχητα υπέροχες συνθέσεις, απογυμνωμένες από οτιδήποτε περιττό, με ευφάνταστα, επαναλαμβανόμενα, κολλητικά groove και πανέμορφες μελωδίες, κοφτούς ρυθμούς, χορευτικές αποχρώσεις, φλεγόμενα λαμπρές, αρμονικές υφές των synths πλάι σε ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες, παραμορφώσεις, παλαμάκια, σφυρίγματα και αφαιρετικά εμπνευσμένους χτύπους των drums και όπως πάντα, μελαγχολικά σκοτεινές και ονειροπόλες διηγήσεις για τις αδιόρατες εκφράσεις της αγάπης, της απελπισίας, της αβεβαιότητας και των προσδοκιών και επιδέξια, γεμάτα συναίσθημα φωνητικά από τον μοναδικό Britt Daniel.
Aγαπημένα EP, mini LP και singles
Chelsea Wolfe & King Dude - Sing more songs together...
Savages - Fuckers
Deafheaven - From the kettle onto the coil
Wild Beasts - Soft future / Blood knowledge
Autobahn - Autobahn 2
Jon Hopkins - Asleep versions EP
My Brightest Diamond - None more than you EP
Moonface - City Wrecker EP
Mogwai - Music industry 3. Fitness industry 1. EP
Julianna Barwick - Rosabi EP
Συναυλία της χρονιάς
65daysofstatic στο Plisskën festival
Ζωντανή ηχογράφηση
Björk - Biophilia Live
Savages - Fuckers
Deafheaven - From the kettle onto the coil
Wild Beasts - Soft future / Blood knowledge
Autobahn - Autobahn 2
Jon Hopkins - Asleep versions EP
My Brightest Diamond - None more than you EP
Moonface - City Wrecker EP
Mogwai - Music industry 3. Fitness industry 1. EP
Julianna Barwick - Rosabi EP
Συναυλία της χρονιάς
65daysofstatic στο Plisskën festival
Ζωντανή ηχογράφηση
Björk - Biophilia Live
in:
A Winged Victory for the Sullen
,
Elbow
,
Hamilton Leithauser
,
Have a nice life
,
Iceage
,
Sophia Loizou
,
Spoon
,
St. Vincent
,
Swans
,
The Antlers
,
Thom Yorke
,
Wild beasts
,
Xiu Xiu
"If you miss the meaning this time, well, here comes another one"
"When you took my love, I forget the world.
And if you say "run," I may run with you.
I've got nothing else, I've got nowhere else."
And if you say "run," I may run with you.
I've got nothing else, I've got nowhere else."
"Do you run when it's just getting good?"
Παρά τη μακρόχρονη δισκογραφική τους απουσία, το πάθος, το δημιουργικά ανατρεπτικό τους πνεύμα και η διαρκής διάθεση των αγαπημένων Spoon να διευρύνουν τον ήχο τους, να τον εμπλουτίζουν και να χρησιμοποιούν διαφορετικά, στοιχεία που έχουμε λατρέψει σε προηγούμενες κυκλοφορίες τους, όχι απλά δεν ξεθώριασε, αλλά στο αριστουργηματικά εξαιρετικό 'They want my soul' ακτινοβολεί εντονότερα από ποτέ. Δίνοντας και πάλι έμφαση στην κάθε λεπτομέρεια, μας χαρίζουν δέκα ακαταμάχητα υπέροχες συνθέσεις, απογυμνωμένες από οτιδήποτε περιττό, με ευφάνταστα, επαναλαμβανόμενα, κολλητικά groove και πανέμορφες μελωδίες, κοφτούς ρυθμούς, χορευτικές αποχρώσεις, φλεγόμενα λαμπρές, αρμονικές υφές των synths πλάι σε ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες, παραμορφώσεις, παλαμάκια, σφυρίγματα και αφαιρετικά εμπνευσμένους χτύπους των drums και όπως πάντα, μελαγχολικά σκοτεινές και ονειροπόλες διηγήσεις για τις αδιόρατες εκφράσεις της αγάπης, της απελπισίας, της αβεβαιότητας και των προσδοκιών και επιδέξια, γεμάτα συναίσθημα φωνητικά από τον μοναδικό Britt Daniel.
"...and you close your eyes and slow yourself and let the worry leave you..."
Η έκδηλη δημιουργικότητα και η επινοητικότητα των λατρεμένων Spoon είναι ανέφικτο να ξεθωριάσει. Στο 'Transference' συνεχίζουν τις διακριτικές επανεφευρέσεις του ήχου τους με την προσθήκη νέων τεχνικών (όπως τα ελαφρώς παραμορφωμένα φωνητικά στο ρεφραίν του 'Who makes your money') και τη διεύρυνση του μουσικού τους ύφους χρησιμοποιώντας διαφορετικά όλα όσα έχουμε γνωρίσει και λατρέψει στα αριστουργηματικά 'Ga ga ga ga ga', 'Gimme fiction', 'Kill the moonlight', 'Girls can tell' και 'A series of sneaks'. Η παραγωγή, την οποία αυτή τη φορά ανέλαβε το ίδιο το συγκρότημα δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια αποκαλύπτοντας το ανατρεπτικό πνεύμα και τις πλούσιες ιδέες του. Λιτές, μινιμαλιστικές, αφαιρετικές ενορχηστρώσεις, απογυμνωμένες από οτιδήποτε περιττό που προσδίδουν αμεσότητα στις συνθέσεις τους, ακαταμάχητες μελωδίες, ευφάνταστα εμπνευσμένα drum beats από τον Jim Eno, έντονα αισθητή παρουσία του πιάνου και του μπάσου, περιστασιακές κιθαριστικές εκρήξεις, κοφτοί ρυθμοί και επαναλαμβανόμενα groove με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα. Φυσικά, στο επίκεντρο παραμένει ο επιδέξιος τρόπος που τραγουδάει και σκαρώνει αινιγματικούς στίχους ο Britt Daniel, επιστεγάζοντας την απελπισία, την απομόνωση, την αισιοδοξία, την αβεβαιότητα που γεννάν οι προσδοκίες για αγάπη και το ρομαντισμό που τον διακατέχει. Απαραίτητο!
Πρόσθετες πληροφορίες:H ηχογράφηση του "Trouble comes running" που επιλέχθηκε να συμπεριληφθεί στο δίσκο είναι από πρόβα.
Όσοι ενδιαφέρονται να αποκτήσουν το 'Transference' να προτιμήσουν την έκδοση του βινυλίου στην οποία δε διακόπτεται απρόσμενα (όπως στο cd) το "The mystery zone" (η πραγματική του διάρκεια είναι 5:50).
"Winter gets cold in ways you always forget"
2. Spoon - Ga ga ga ga ga
Θεσπέσιος κιθαριστικός δίσκος με υπέροχα αποσπασματικούς στίχους και την πανέμορφη φωνή του Britt Daniel (άλλοτε συναισθηματική, άλλοτε απότομη), με το πιάνο, το ντέφι, το μπάσο, τα παλαμάκια και σε μερικά σημεία τη δειλή εμφάνιση του τσέλου, των πνευστών και της ακουστικής κιθάρας να συνεισφέρουν ρυθμικά, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι αφοπλιστικά γοητευτικό και να μας χαρίζει ακόμα μεγαλύτερες συγκινήσεις. Η παραγωγή δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια αποκαλύπτοντας τη δημιουργικότητα και τις πλούσιες ιδέες τους, ενώ απουσιάζει οτιδήποτε περιττό στις ενορχηστρώσεις του Ga ga ga ga ga. Η μικρή του διάρκεια (36 λεπτά) ενδείκνυται για επανειλημμένες ακροάσεις!Spoon - You got yr. cherry bomb
Spoon - Rhthm & soul
Spoon - Black like me
"I'm in need of someone to take care of me tonight?"
Οι Spoon κυκλοφόρησαν φέτος ένα θεσπέσιο κιθαριστικό δίσκο ("Ga ga ga ga ga") με το πιάνο και το μπάσο να βοηθούν, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μας χαρίζει ακόμα μεγαλύτερες συγκινήσεις, τους υπέροχους στίχους και την πανέμορφη φωνή του Britt Daniel και τις πλούσιες ηχητικές εναλλαγές. Ενδείκνυται για επανειλημμένες ακροάσεις!Spoon - You got yr. cherry bomb (από το bonus δίσκο "Get nice!")
Κάπως έτσι θα ξεκινούσε το κείμενο που είχα σκοπό να δημοσιεύσω πριν από μήνες (3 για την ακρίβεια). Τουλάχιστον, είχα αναφέρει πόσο με ενθουσίασε! Καταραμένη αναβλητικότητα. Ακόμα μία παράλειψή μου είναι ότι δεν έχω μοιραστεί τραγούδια από δύο αξιόλογα (και όχι μόνο) soundtrack.
"Make a plan to ... read me"
Αγαπημένο μου blog,
Δεκάδες εκατοντάδες πληροφορίες και μουσικές κατακλύζουν το σκληρό δίσκο μου και περιμένουν, υπομονετικά, να μεταφερθούν με τη βοήθεια του νέου εξελιγμένου συστήματος τηλεμεταφοράς κατ' ευθείαν στο περιορισμένο μου μυαλό [εξάλλου, είναι γνωστό ότι τα μέλη της Παγκόσμιας Οικογένειας των ΔΓιαμαντιών δε διακρίνονται για την ευφυΐα τους και την αίσθηση του χιούμορ τους. Σαν να ακούω τις φωνές των Καπετάν Ζπάη, ΝτινιΩωωωωωχ, Χριστίνα, Δανάη, Φένια, Σλέιερ, ΑΒΓΔΕΖΗΘΙΚΛΜΝάσο, ... να με απειλούν ότι αν δεν αναιρέσω θα με τιμωρήσουν με τριήμερο αποκλεισμό από τις καθημερινές συνεδρίες μας. Καλά, καλά εντάξει. Θα το τροποποιήσω λίγο. Όταν θα αναφέρομαι στα μέλη θα εννοώ μόνο εμένα και τον πανέμορφο, ερωτιάρη (με αυτούς τους δύο χαρακτηρισμούς θα επιδιώξω να τον γλυκάνω, μήπως καταφέρω να τον πείσω να δεχτεί να συνομιλήσει τηλεφωνικά με τον ... .Όχι, δε θα το μαρτυρήσω ούτε σε εσένα. Θα στο φυλάω για έκπληξη) ραδιοφωνικό ταξιθέτη Γιάννη Σημαντήρα. Μεταξύ μας, τον τελευταίο καιρό τα έχει χάσει και σκορπάει αφειδώς τους επαίνους του σε άτονες (αυτό του το χρωστούσα) δισκογραφικές κυκλοφορίες. Για του λόγου το αληθές, επιβεβαιώστε το εδώ. Αν και οσφραίνομαι ότι οι δημοσιεύσεις είναι προϊόν των κειμενογράφων του. Ναι, ναι. Πάλι. Αφόρητα προβλέψιμος, όπως η playlist που του σερβίρουν].
Τις τελευταίες μέρες (από Παρασκευή που διέρρευσε) έχω διαβάσει κάθε σχόλιο για το "Our love to admire" και αναρωτιέμαι αν αυτοί που εκφέρουν την άποψή τους το έχω ακούσει πάνω από τρεις φορές. Υπομονή. H ποιότητα του ήχου διαφέρει σημαντικά όταν προέρχεται από το cd. Ναι μεν δεν απομακρύνονται από τα κεκτημένα των δύο προηγούμενων δίσκων, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Τέλος πάντων. Μάλλον έχω πρόβλημα στα αυτιά μου. Ο δίσκος ("The stage names") των Okkervil River μου θύμισε το "Ga ga ga ga ga" των Spoon. Αστειεύομαι, αλλά από την στιγμή που είδα ότι την μίξη του ανέλαβε ο Jim Eno δυσκολευόμουν να σκεφτώ κάτι διαφορετικό. Άσε που εδώ και ενάμισι μήνα αφήνω το τελευταίο, συχνά πυκνά, μόνο του στο winamp για να με συντροφεύει. Είναι τόσο εύγευστο που πίνεται χωρίς να απαιτείται να συνοδεύεται από ξηρούς καρπούς.
Στην προσπάθειά μου να εντοπίσω την κατάλληλη είδηση κολλάω σε λεπτομέρειες. Για παράδειγμα το μεσημέρι μου, μετά την ανάγνωση της συνέντευξης του Graham Wright (πλήκτρα) των Tokyo police club (διαθέτουν ήδη εφτά τραγούδια, δηλαδή 14 λεπτά μουσικής και χρειάζονται άλλα 8, μιας και όλα είναι δίλεπτα για να φτάσουν τα 11 τραγούδια) στο DIS σκόπευα, είτε να αναφερθώ στο πολλά υποσχόμενο Extended play ("I know you feel so frustrated, we could use our lungs this time and run!") των Zebra tracks (και να τους προτείνω την παραγωγή να αναλάβει ο Coti K. με τον Χρήστο Λαϊνά), είτε στο ενδυματολογικό κώδικα των μουσικών (με αφορμή το ότι ο Graham δήλωσε ότι όταν ήταν νεότερος κοιτούσε τι φορούσε ο Jonny Greenwood! Πολύ το χάρηκα αυτό! Χα χα). Βέβαια, προχθές, έλαβα τρία mail από τη γραμματεία (ακόμα δεν έχω μάθει αν είναι γυναίκας ή άντρας. Και απεχθάνομαι όταν οι άνθρωποι κρύβονται πίσω από ένα ανέμπνευστο ψευδώνυμο, π.χ. mouxlaloulouda.) των British sea power που με ενημέρωναν ότι το νέο τους πόνημα (τα δύο προηγούμενα έτυχαν μεταδόσεως στα Διαμάντια, οπότε αν κάποιος κατάσκοπος της Rough trade διαβάζει το ημερολόγιό μου (δεν έχει τίποτα καλύτερο να ποιήσει;) να σπεύσει να του το προμηθεύσει μήνες πριν, μήπως και αξιωθεί και βγάλει από το πανάκριβο στερεοφωνικό του όλες εκείνες τις μπουρδίτσες που λαμβάνει. Ναι, ναι και στο "Boxer" των The National αναφέρομαι. Αν δεν του αρέσουν, να τα επιστρέφει πίσω) θα τιτλοφορείται "Now that’s what I call World war one Joy Division". Με όλα αυτά ξέχασα τι ήθελα να γράψω.
Ο Jens Lekman μετά το πανέμορφο "Oh you're so silent Jens", το οποίο συνέλεγε τραγούδια από τα πρώτα του EP και εναλλακτικές εκτελέσεις και την πρόσφατη εξαιρετική μουσική εναλλακτική ανάγνωση του "Your beat kicks back like death" (της Scout Niblett) βρίσκεται στο στάδιο της σύνθεσης του νέου δίσκου του (αναμένεται το Σεπτέμβριο). Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε με διαβεβαίωσε ότι στις 14 Ιουλίου θα κυκλοφορήσει ένα νέο single ("Friday night at the drive-in bingo") σε 800 αριθμημένα βινύλια (τα οποία θα διατίθενται αποκλειστικά στην Σκανδιναβία και σε όσους αγοράζουν μέσω διαδικτύου!). Γνωρίζοντας την αδυναμία που του έχω εγώ, αλλά και οι υπόλοιποι Έλληνες δέχθηκε να προσφέρει το ομώνυμο τραγούδι (b-side είναι το "Radio NRJ" ) σε ψηφιακή μορφή μέσω του blog μου (αυτά να τα βλέπει το ΝΜΕ) και το μόνο που ζήτησε ήταν να δημοσιεύσω το παρακάτω κείμενο:
"Hello Greece! I have a new single on its way. It's called 'Friday night at the drive-in Βingo' and it sounds a lot like its title. Like the blood red sun in the horizon. Like the best slash worst slash best again night of your life. Like a pair of jeans you love but would never wear in public. Like a coverband playing 'Walk of life' in someones backyard. Like the point where sheer boredom pushes you into the great unknown. Like the country when the country wasn't cool. Like the peanuts in your coke. It's one of my finest popsongs ever in my opinion, but quite different from the other songs on my forthcoming record. Love it or hate it, regardless you're still welcome to drop by for a glass of applecider. See you soon"
Jens Lekman - Friday night at the drive-in bingo
Δε θα πρέπει να παραλείψω ότι τον Αύγουστο κυκλοφορεί και το "Four songs by Arthur Russell" στο οποίο διασκευάζει το "A little lost". Στη συλλογή συμμετέχει και η Victoria Bergsman (Taken by trees)
Αγαπημένο μου blog έχω την υποψία ότι όλα τα παραπάνω δε θα ενδιαφέρουν κανέναν. Ίσως πάλι διαπράττω λάθος. Σε παρακαλώ ενημέρωσέ με.
