Η έκδηλη δημιουργικότητα και η επινοητικότητα των λατρεμένων Spoon είναι ανέφικτο να ξεθωριάσει. Στο 'Transference' συνεχίζουν τις διακριτικές επανεφευρέσεις του ήχου τους με την προσθήκη νέων τεχνικών (όπως τα ελαφρώς παραμορφωμένα φωνητικά στο ρεφραίν του 'Who makes your money') και τη διεύρυνση του μουσικού τους ύφους χρησιμοποιώντας διαφορετικά όλα όσα έχουμε γνωρίσει και λατρέψει στα αριστουργηματικά 'Ga ga ga ga ga', 'Gimme fiction', 'Kill the moonlight', 'Girls can tell' και 'A series of sneaks'. Η παραγωγή, την οποία αυτή τη φορά ανέλαβε το ίδιο το συγκρότημα δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια αποκαλύπτοντας το ανατρεπτικό πνεύμα και τις πλούσιες ιδέες του. Λιτές, μινιμαλιστικές, αφαιρετικές ενορχηστρώσεις, απογυμνωμένες από οτιδήποτε περιττό που προσδίδουν αμεσότητα στις συνθέσεις τους, ακαταμάχητες μελωδίες, ευφάνταστα εμπνευσμένα drum beats από τον Jim Eno, έντονα αισθητή παρουσία του πιάνου και του μπάσου, περιστασιακές κιθαριστικές εκρήξεις, κοφτοί ρυθμοί και επαναλαμβανόμενα groove με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα. Φυσικά, στο επίκεντρο παραμένει ο επιδέξιος τρόπος που τραγουδάει και σκαρώνει αινιγματικούς στίχους ο Britt Daniel, επιστεγάζοντας την απελπισία, την απομόνωση, την αισιοδοξία, την αβεβαιότητα που γεννάν οι προσδοκίες για αγάπη και το ρομαντισμό που τον διακατέχει. Απαραίτητο!
Πρόσθετες πληροφορίες: H ηχογράφηση του "Trouble comes running" που επιλέχθηκε να συμπεριληφθεί στο δίσκο είναι από πρόβα.
Όσοι ενδιαφέρονται να αποκτήσουν το 'Transference' να προτιμήσουν την έκδοση του βινυλίου στην οποία δε διακόπτεται απρόσμενα (όπως στο cd) το "The mystery zone" (η πραγματική του διάρκεια είναι 5:50).
Η έκδηλη δημιουργικότητα και η επινοητικότητα των λατρεμένων Spoon είναι ανέφικτο να ξεθωριάσει. Στο 'Transference' συνεχίζουν τις διακριτικές επανεφευρέσεις του ήχου τους με την προσθήκη νέων τεχνικών (όπως τα ελαφρώς παραμορφωμένα φωνητικά στο ρεφραίν του 'Who makes your money') και τη διεύρυνση του μουσικού τους ύφους χρησιμοποιώντας διαφορετικά όλα όσα έχουμε γνωρίσει και λατρέψει στα αριστουργηματικά 'Ga ga ga ga ga', 'Gimme fiction', 'Kill the moonlight', 'Girls can tell' και 'A series of sneaks'. Η παραγωγή, την οποία αυτή τη φορά ανέλαβε το ίδιο το συγκρότημα δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια αποκαλύπτοντας το ανατρεπτικό πνεύμα και τις πλούσιες ιδέες του. Λιτές, μινιμαλιστικές, αφαιρετικές ενορχηστρώσεις, απογυμνωμένες από οτιδήποτε περιττό που προσδίδουν αμεσότητα στις συνθέσεις τους, ακαταμάχητες μελωδίες, ευφάνταστα εμπνευσμένα drum beats από τον Jim Eno, έντονα αισθητή παρουσία του πιάνου και του μπάσου, περιστασιακές κιθαριστικές εκρήξεις, κοφτοί ρυθμοί και επαναλαμβανόμενα groove με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα. Φυσικά, στο επίκεντρο παραμένει ο επιδέξιος τρόπος που τραγουδάει και σκαρώνει αινιγματικούς στίχους ο Britt Daniel, επιστεγάζοντας την απελπισία, την απομόνωση, την αισιοδοξία, την αβεβαιότητα που γεννάν οι προσδοκίες για αγάπη και το ρομαντισμό που τον διακατέχει. Απαραίτητο!
Πρόσθετες πληροφορίες:
0 Comments »
Δημοσίευση σχολίου