An absolutely astonishing, ravishing, alluring, captivating, fascinating, bewitching, riveting, compelling, superb show!
Λίγα λεπτά μετά τις 23:00 έστηναν τα μουσικά τους όργανα και τον εξοπλισμό τους μπροστά σε 200 περίπου άτομα. Η ανυπομονησία ήταν έκδηλη. Η συναυλία που θα μας χάριζε μία ανεπανάληπτη, ασύγκριτη μουσική εμπειρία και θα άφηνε τα αποτυπώματά της μόνιμα χαραγμένα στις αναμνήσεις μας άρχισε στις 23:30. Οι τέσσερις ιδιοφυείς μουσικοί από το Sheffield της Μ. Βρετανίας μας αιφνιδίασαν από το πρώτο δευτερόλεπτο με την αδιανόητη ενέργειά, το έντονο πάθος και τον αμείωτο ενθουσιασμό τους και δίχως να μας αφήσουν περιθώρια, αιχμαλώτισαν τις αισθήσεις μας και μας παρέσυραν σε ένα πλούσιο κυκεώνα ήχων, εικόνων, συναισθημάτων και έντασης. Με βασικούς άξονες το απρόσμενο, την έκπληξη, την αυθεντικότητα και με αξιοθαύμαστη επιδεξιότητα και τεχνική ύφαιναν καταιγιστικά κιθαριστικά ξεσπάσματα, τα χρωμάτιζαν με καταπληκτικά drums (από τον εντυπωσιακό Rob Jones που κάποια στιγμή σκαρφάλωσε στα ηχεία και προσπάθησε να κρεμαστεί από τους σωλήνες που βρίσκονταν λίγο κάτω από τα φώτα) και μπάσο και τα έντυναν με προ-ηχογραφημένα ηλεκτρονικά μέρη, με χορευτικά beat και με πλήκτρα. Η αεικίνητη (δεν σταμάτησαν να χοροπηδούν και να διασκεδάζουν), ενθουσιώδης σκηνική τους παρουσία (με το φινάλε να βρίσκει τον Joe Shrewsbury να γδύνει την κιθάρα του από τις χορδές), η επικοινωνία τους με το κοινό (μεταξύ άλλων μια παρέα είχε έρθει από τη Βουλγαρία) το οποίο ακολουθούσε ευλαβικά τις απαιτήσεις της μουσικής τους, οι εξαίσιες επιλογές από ολόκληρη τη δισκογραφία τους και η παρουσίαση τεσσάρων νέων κομματιών (studio κυκλοφορία σύμφωνα με τα όσα με πληροφόρησαν αναμένεται αρχές του 2010) ήταν αναντικατάστατα στοιχεία ενός επιτυχημένου, αψεγάδιαστου γεγονότος. Στο τέλος της θαυμάσιας συναυλίας (παρά την έλλειψη encore) η ανείπωτη χαρά και η αγαλλίαση καθρεπτίζονταν στα πρόσωπά μας.
s e t l i s tGo complex
Piano fights
Retreat! Retreat!
Await rescue
Fix the sky a little
I swallowed hard, like I understood
Primer
AOD
Crash tactics
This cat is a landmine
Radio protector
Four score and (some drum 'n' bass)
A failsafe
Παραλειπόμενα
Από το πρωί παρατηρούνταν κοσμοσυρροή στη Θεσσαλονίκη. Πλοία γεμάτα επιβάτες κατέφθαναν συνεχώς στο λιμάνι, τρένα από τις γειτονικές χώρες είχαν κατακλύσει το Σιδηροδρομικό σταθμό, ενώ με πτήσεις charter αφίχθησαν μουσικόφιλοι από όλο τον κόσμο για να παρακολουθήσουν και να απολαύσουν επί σκηνής την πλούσια (ανύπαρκτη) δισκογραφία των Bad trip. Το συγκρότημα εμφανίστηκε στο ασφυκτικά γεμάτο Stage (η ουρά ξεκινούσε από το Μύλο και τελείωνε στη Λεωφόρο Νίκης) με αποτέλεσμα πολλοί να μείνουν παραπονεμένοι. Ευτυχώς, η άριστη διοργάνωση από την Self Preservation Society, με την πετυχημένη επιλογή ραδιοφωνικών χορηγών επικοινωνίας πλημμύρισε θαυμάσιες (metal ύφους) αφίσες (το μεγαλύτερο μέρος σε φωτοτυπία) σε μέγεθος Α4 (για να μπορεί οποιοσδήποτε να ενημερωθεί για το γεγονός) τους τοίχους της πόλης, ανταμείβοντας όσους θα έμπαιναν στον κόπο να τις πάρουν μαζί τους ως ενθύμιο. Οι θορυβώδεις συνθέσεις των Bad trip (θα μπορούσαν να μπουν σε συλλογές με εναλλακτικές αναγνώσεις - διασκευές κομματιών των Neurosis, Isis και Mastodon) αποθεώθηκαν από το κοινό τους. Ωστόσο, το γεγονός ότι εμφανίστηκαν ως support μόνο για (μόλις) μία ώρα (ίσως και λίγο παραπάνω) στεναχώρησαν αρκετούς από τους εκατομμύρια θαυμαστές τους που έφυγαν εσπευσμένα από το live. Όμως αυτό που θα επακολουθούσε (με τους σπουδαίους 65daysofstatic) θα επιβεβαίωνε ότι το αποτέλεσμα της προσπάθειας που κατέβαλαν ήταν απλώς ένας κόκκος άμμου μπροστά σε μια αχανή παραλία που εκτεινόταν εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα.
0 Comments »
Δημοσίευση σχολίου