Όσο περισσότερο τον ακούω, τόσο πιο μεγαλοφυή τον βρίσκω. Έμπνευση που ξεχειλίζει, νέος ήχος πιο άμεσος, συνθέσεις που είναι πολύπλοκα όμορφες, ... Θα στοιχειώσει το cd player σας (αν αυτό δεν έχει συμβεί με το "Neon Bible" των Arcade fire ή το "Friend and foe" των Menomena ή το "Myth takes" των !!! ή το... )
Candylion. Η δεύτερη (η προηγούμενη ήταν το Yr Atal Genhedlaeth) δισκογραφική κυκλοφορία του Gruff Rhys, τραγουδιστή των Super furry animals (οι οποίοι κυκλοφορούν νέο δίσκο των Μάιο. Ζήτω!) γεμάτη εξαίσια ακουστικά pop διαμαντάκια (μιας και η διάρκεια καθενός από αυτά είναι τρίλεπτη με εξαίρεση το "Skylon!", που δεκατρία λεπτά μετά την έναρξή του ρίχνει την αυλαία σε μία από τις ομορφότερες μουσικές εμπειρίες που θα σας επιφυλάσσει το 2007) διανθισμένα άλλοτε με έγχορδα, άλλοτε με ξυλόφωνο, άλλοτε με τα γνώριμα ηλεκτρονικά κολπάκια για τα οποία αγαπήσαμε και το συγκρότημά του, άλλοτε με διάθεση για country, jazz, folk πειραματισμούς, άλλοτε με τα διακριτικά φωνητικά της Lisa Gen (μεγάλη ανακάλυψη!), άλλοτε ... Μην τα περιμένετε όλα από μένα. Ακούστε ένα δείγμα και αναζητήστε τα υπόλοιπα (ώστε μετά να τον αγοράσετε)!
Έχω εθιστεί στο νέο ομότιτλο δίσκο (μόλις ο τρίτος τους) των Closer (ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα παγκοσμίως (έστω και αν η καταξίωση έχει αργήσει) που καταφέρνει να μας κάνει περήφανους με το γεγονός ότι είναι Έλληνες). Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι πως θα μεγεθύνω τις ημέρες μου για να προλαβαίνω να τον ακούω περισσότερο. Δικαιολογημένα! Το προηγούμενο τους δισκογραφικό κατόρθωμα κυκλοφόρησε το 2000 (ενώ ένα χρόνο αργότερα (6 Δεκεμβρίου συγκεκριμένα) εμφανίστηκαν για τελευταία φορά στη Θεσσαλονίκη). Η αναμονή λοιπόν άξιζε. Απόλυτα. Ξεπέρασαν κάθε προσδοκία μου! Ο ενθουσιασμός μου παρά τις αμέτρητες ακροάσεις του (υπολογίστε κατά μέσο όρο 7 φορές ημερησίως x εβδομάδα = όχι αμέτρητες) κρατεί καλά. Ο ήχος τους λάμπει, οι συνθέσεις ...
Εκτροχιασμός από τις ράγες της ζωής και απώλεια ενός αντικειμενικού κριτικού. Ο άνθρωπος που το όνομά του αποτέλεσε όρο συνώνυμο με ένα περιοδικό (για μένα σίγουρα), που τα τελευταία 6 (τουλάχιστον) χρόνια διάβαζα τα κείμενά του (έστω και αν κάποιες φορές δε συμφωνούσα), που κάθε Πέμπτη (και παλιότερα τις Παρασκευές) ήταν ο λόγος που η μέρα μου ξεκινούσε με επίσκεψη στις ηλεκτρονικές σελίδες του Αθηνοράματος, που δίδαξε κινηματογράφο μέσα από βιβλία αφιερώματα σε σημαντικά πρόσωπα, που οι σε βάθος γνώσεις με το αντικείμενο ενασχόλησής του ήταν αμέτρητες, που λάτρευε το σινεμά και το αποδείκνυε με κάθε ευκαιρία, ... αποχαιρέτησε τη ζωή. Ο λόγος για τον Μπάμπη Ακτσόγλου! Η ανάγνωση της δυσάρεστης είδησης με συγκίνησε (Ναι. Δεν ντρέπομαι. Δάκρυσα και ας μην τον συνάντησα ποτέ). Ένιωσα σαν να έχασα κάποιον πολύ κοντινό μου άνθρωπο. Δεν ήθελα να το πιστέψω και συνεχίζω να μη θέλω. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει η δυνατότητα να γυριστεί ξανά η τελευταία σκηνή. Το έργο του ήταν σπουδαίο (σκέτη απόλαυση), το τέλος όμως ξαφνικό. Δεν έπρεπε να τελειώσει, όχι τόσο σύντομα. Τα λόγια είναι πλέον περιττά. Η προσωπικότητά του αιχμαλωτίστηκε στην καρδιά μου. Κάθε φορά που θα μαγεύομαι από τις ταινίες του Hitchcock και του Bergman (πρόσφατα επιμελήθηκε τις επανεκδόσεις τους) θα νιώθω την αύρα του παρούσα.
Ταινία που θα σας ταξιδέψει (ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι είναι road movie) χάριν στο γλυκόπικρο και συναισθηματικό σενάριό της, στις εύστοχες ατάκες που διαθέτει, στις υποκριτικές ικανότητες των πρωταγωνιστών (τους οποίους αποτελεί μία οικογένεια! Κάθε μέλος της ζει στο δικό του μικρόκοσμο και έρχεται αντιμέτωπο με διαφορετικά προβλήματα, οπότε είναι αναπόφευκτο το προβλέψιμο φινάλε), στις ανάσες γέλιου που απλόχερα θα σας προσφέρει (σημείο στο οποίο εντοπίζεται και το πλεονέκτημά της), στις σιωπές που τις ντύνει με τη μουσική των (σπουδαίων) DeVotchKa (υπογράφουν το μεγαλύτερο μέρος του soundtrack (συστήνεται ανεπιφύλακτα η αγορά του), ενώ ακούγεται και το "Chicago" του εξαιρετικού και αγαπημένου μουσικού Sufjan Stevens). Και για να μην το ξεχάσω. Θα σας θυμίσει το The Royal Tenenbaums.
Υποψιάζομαι ότι οι περισσότεροι θα διαθέτουν το 'Yellow house' των Grizzly bear. Ποιος ο λόγος να συμβαίνει αυτό θα αναρωτηθούν μερικοί; Απλό. Είναι μία από τις πιο απολαυστικές μουσικές κυκλοφορίες της προηγούμενης χρονιάς. Υπέροχα φωνητικά, ακουστικές κιθάρες, πανέμορφες μελωδίες που είναι ικανές να ραγίσουν μέχρι και βουνά, ήχοι που χάνονται στο σύμπαν της μαγείας, κάποιες εξάρσεις και πάρα πάρα πάρα πάρα πολλές... (εναλλακτικά αμέτρητες) συγκινήσεις. Τι να πρωτοξεχωρίσεις (αναγκαστικά έπειτα από κάθε ακρόαση και κάποιο άλλο τραγούδι)! Από το "Easier" μέχρι το "Plans" και από το "Knife" μέχρι το "Colorado" καθηλωτικός. Από την άλλη πλευρά είναι περιττό να εκθειάζω ένα δίσκο χωρίς απόσπασμα. Πιέστε εδώ και ακούστε τον όλο. Προτείνω να αναζητήσετε (αν και είναι ευκολότερο να σας τα προσφέρω όλα σε ένα αρχείο!) όλες τις session ηχογραφήσεις (και ήταν πολλές) που μας χάρισαν πέρυσι. Αξίζουν!
Η Δέσποινα (πάντα κεφάτη, χαμογελαστή, εκθαμβωτική, γοητευτική και ευγενική) συνήθιζε να λέει (με τρυφερότητα):
Προφανώς αυτήν την πρόταση είχαν στο μυαλό τους και οι Born Ruffians όταν έγραφαν το "This sentence will ruin/save your life" χαρίζοντάς μας μία συναρπαστική μουσική σύνθεση! Ακούστε το και προσπαθείστε να αντισταθείτε στον πειρασμό (αν και μεταξύ μας δεν έχετε καμία πιθανότητα επιτυχίας) να πατήσετε το repeat!
Άφθονες ποσότητες μαγικής αύρας και επιβλητικής ατμόσφαιρας με ανυποψίαστους θεατές την ψευδαίσθηση, τα κόλπα, τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τους εντυπωσιασμούς. Ωραίες ανδρικές ερμηνείες προεξέχοντος (είναι σωστά ορθογραφημένη η λέξη;) εκείνης του Michael Caine και σκηνοθετικά ευρήματα που διατηρούν το ξεχωριστό ενδιαφέρον του ιδιόμορφου θρίλερ μέχρι το τέλος. Η πιο γλυκιά εκθαμβωτική εξαπάτηση με παράπλευρα νοήματα (για όσους τη βρουν αδιάφορη) και φινάλε με το αριστουργηματικό "Analyse" του Thom Yorke! Πειράζει που συνεχίζω ακόμα να συγκινούμαι με μαγικά;
Ήρωας της χρονιάς (ή ένας άνθρωπος που πρέπει να λατρέψεις): Γιάννης Σημαντήρ(Ω)ας (ΔΓιαμάντΓια, 9.58 fm, καθημερινά 12:00 με 01:00)
Ραδιοφωνική εκπομπή: Οι... πολιτισμένοι (ΝΕΤ 105,8, καθημερινά 17:00 με 18:00)
Δίσκος: Thom Yorke - The eraser
Single: Justin Timberlake - My love (feat. T.I.)
Η τριπλέττα της χρονιάς (από το μουσικό παράδεισο, τον Καναδά): Sunset rubdown, Destroyer, Swan Lake (ή αντίστοιχα Spencer Krug, Dan Bejar, Carey Mercer)
Pop διαμάντι: Peter Bjorn and John - Writer's block
Ηλεκτρονικός δυναμίτης: Junior boys - So this is goodbye
Βραβείο παραγωγικότητας: Sufjan Stevens και Xiu Xiu
Βραβείο post rock κυριαρχίας: Mogwai
Αναπάντεχη εμμονή: Grizzly bear - Yellow house
Δισκογραφική επιστροφή - όνειρο: TV on the radio - Return to Cookie Mountain
Ambient αισθητικής: Tim Hecker - Harmony in ultraviolet
Εκστατικού πειραματισμού: Liars - Drum's not dead
Πολυεθνικό ντεμπούτο: The Decemberists - The crane wife
Σπουδαιότεροι αντιπρόσωποι του σκληρού ήχου: Mastodon, Ministry και Converge
Soundtrack (και όχι ταινία): 'The fountain' του Clint Mansell με τη συμμετοχή των Kronos Quartet και των Mogwai
Απόλυτη απογοήτευση: The Concretes - In colour
Συναυλίες: Liars, κάθε εμφάνιση του 2L8, Γιάννης Αγγελάκας και οι Επισκέπτες (μαζί με τον Ντίνο Σαδίκη), Film (με Zebra tracks)
Μουσικό online περιοδικό: Stylus και Pitchfork
Έντυπο: Athens Voice και Parallaxi
Μουσικό forum: ateaseweb
Δισκοπωλείο: Λωτός (φιλικό περιβάλλον, μεγάλη ποικιλία, ικανοποιητικές τιμές)
Τηλεοπτική σειρά: Lost
Λίστα (που θα μπορούσε να είναι δική μου): Εκείνη του Winter Academy
Χειρότερη λίστα: του (κατά τ' άλλα ημιαγαπητού) Γιάννη Πετρίδη και Κώστα Ζουγρή
Βραβείο Παντογνώστη: Νίκος Κομνηνός
Διαφήμιση της χρονιάς: The radiolution ... has begAn
