mouxlaloulouda: Νοεμβρίου 2006

"Death is the road to awe"

Δε βρίσκω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που μου δημιούργησε το soundtrack της νέας ταινίας ("The fountain") του Darren Aronofsky. Μάλλον οφείλεται στη συμμετοχή των Mogwai!

Clint Mansell - Death is the road to awe

("Λες να αντιλήφθηκαν ότι τα παραπάνω δεν αληθεύουν;". "Διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις. Ίσως φταίει ότι δε χρησιμοποίησες ένα εκ των πραγματικά ή ειλικρινά")

"Σκηνές και στιγμές που θα αφήσουν γραμμάρια μνήνης πίσω τους"

Tο αφιέρωμα στις ταινίες του Wim Wenders. Ποίηση!

Tα masterclasses (μεταξύ άλλων του Κώστα Γαβρά και των Wim Wenders / Walter Salles)
"Η ψυχή στο στόμα" (το τραγούδι των τίτλων τέλους "Soul kicking" ανήκει στον Άκη Καπράνο).

Ο Δημήτρης Δανίκας (ο αγαπημένος μου κριτικός ταινιών) έγραψε...

"Η ψυχή στο στόμα", η καλύτερη μέχρι στιγμής ελληνική ταινία του φεστιβάλ. Και ο 39χρονος Κύπριος Γιάννης Οικονομίδης, ο καλύτερος νέος σκηνοθέτης. Μακράν! Εσωτερική δύναμη, διαρκής, ανελέητη ένταση, καταιγιστική δράση, ακραίες καταστάσεις και ερμηνείες κολλημένες στο πετσί των χαρακτήρων. Ο Οικονομίδης μαστιγώνει αλύπητα το μοντέλο του βάρβαρου, ανεγκέφαλου, παμφάγου και σαρκοβόρου μικροαστού Νεοέλληνα, το κάνει φέτες και το παραδίδει προς δημόσιο αποτροπιασμό, χλευασμό και κρέμασμα.

Στα πρώτα είκοσι λεπτά σε απωθεί, στη συνέχεια (αν μείνεις) σε καρφώνει και στο τέλος σε τρελαίνει. Αν είχε επεξεργαστεί περισσότερο την ίντριγκα, αν είχε σφίξει τους ρυθμούς του και αν ξεκόλλαγε από τις επαναλαμβανόμενες ριπές υβρεολογίου, θα μιλούσαμε για αριστούργημα. Για να καταλάβετε - επειδή το βρισίδι πάει σύννεφο - όπως περίπου ο Σκορσέζε χρησιμοποιεί τις σφαίρες, έτσι και ο Οικονομίδης. «Σκοτώνει» τους τρισάθλιους συμπολίτες μας - που τους βλέπουμε τριγύρω μας - με δέκα όλες κι όλες λέξεις. Από το «γ» μέχρι το «μ»!

Άπαντες εξαιρετικοί, από τον Ερρίκο Λίτση (σφαλιαρωμένο απ' όλους και απ' όλα), τη Μαρία Κεχαγιόγλου - το καλύτερο θηλυκό εργαλείο του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου - τους Βαγγέλη Μουρίκη, Γιάννη Βουλγαράκη, Μαρία Ναυπλιώτου, Σάσα Κρίτση, όλους. Κι όμως, θα το πιστέψετε; Δεν έχει βρει αίθουσα να προβληθεί!

"Ροζ" του Αλέξανδρου Βούλγαρη.
Οι συναυλίες των Μonika και Mary and the boy / Night on Earth στο Residents.
Η Rachel Weisz για την ερμηνεία της στο "Η πηγή της ζωής"
Ο διάλογος με τους σκηνοθέτες και τους ηθοποιούς στο τέλος των ταινιών (όταν οι ερωτήσεις δεν ήταν ανόητες).
"Το νησί" του Pavel Lounguine. Αποκάλυψη!
Το soundtrack του "The fountain" το οποίο συνέθεσε ο Clint Mansell και απογείωσε το συγκρότημά του Kronos Quartet με τη συμμετοχή των Mogwai.
Η σκηνοθεσία του Royston Tan
Ο "Κεντρικός σταθμός" του Walter Salles
"Οι οικογενειακοί δεσμοί" του κορεάτη Κim Tae-yong
Οι διαφωτιστικότατες κριτικές και η άμεση (και καθημερινή) ενημέρωση του Winter Academy

ΥΓ. Δυστυχώς έχασα το "Ώρες κοινής ησυχίας" της Κατερίνας Ευαγγελάκου! Κρίμα γιατί έπαιζε και ο σπουδαίος Ερρίκος Λίτσης.

Διαβάστε και αυτά...

Φεστιβάλ βιντεοκλάμπ. Ποσοτικώς, η Θεσσαλονίκη καταγάγει ευρωπαϊκό ρεκόρ. Διπλάσιες από τις συμμετοχές Βενετίας και Καννών. Ποιοτικώς καταφέρνει το αδιανόητο. Να μετατρέψει ένα φεστιβάλ μερικών εκατομμυρίων ευρώ σε βιντεοκλάμπ. Τίποτα. Απλώς μετρίως, μέτρια, συμπαθητικά. Έτσι κι έτσι, διεθνές γιουβέτσι.

Δ. Δανίκας (ΤΑ ΝΕΑ)

Σύγχυση, πανικός, ταλαιπωρία στα ταμεία. Υπερφορτωμένο, πληκτικό πρόγραμμα. Κακές ελληνικές ταινίες. Δημόσιες σχέσεις και σπατάλη χρημάτων. Μια διοργάνωση που τα θέλει όλα και τελικά δίνει ελάχιστα...

Ι. Ζουμπουλάκης (ΤΟ ΒΗΜΑ, ΣΙΝΕΜΑ)

"All of a sudden I miss everyone"

Η ποιητικότερη ταινία που έχω παρακολουθήσει μέχρι στιγμής λέγεται "Το νησί" και τη σκηνοθετεί ο Pavel Lungin. Επαναληπτική προβολή την Κυριακή 18:00 στην αίθουσα John Cassavetes! Στη γλώσσα των αστεριών; 4 από εμένα! Τουλάχιστον! Να τη δείτε! Μέχρι που θα σας πλήρωνα τα εισιτήρια! Προσοχή όμως! Μερικοί ίσως την βρουν αργή (οι δυο ώρες κύλησαν για μένα σαν νερό), άλλοι χριστιανική (κάποιοι θα σκύβαν το κεφάλι από ντροπή), άλλοι... Έχουν δίκιο, αρκεί να προσθέσουν με χιουμοριστικές δόσεις, με σκηνοθετική άποψη, ωραίες ερμηνείες, με φωτογραφία που συνεχίζει την παράδοση του Ρώσικου κινηματογράφου, με ...

"Soul kicking"

Η σκιά της ταινίας "Η ψυχή στο στόμα" θα σε ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή! Ο Γιάννης Οικονομίδης υπογράφει για δεύτερη συνεχόμενη φορά (μετά το "Σπιρτόκουτο") κάτι συγκλονιστικό! Τα λόγια είναι περιττά! Δες την!

Καθημερινή (και αξιόπιστη) ενημέρωση για προβολές ταινιών στο blog του Winter Academy.

"Θα συνεχίσω ν'αναζητώ στη μουσική, όσα δε μου 'δωσε και όσα μου πήρε η ζωή"

Τέσσερις ώρες χαζεύαμε (από θαυμασμό) τους μουσικούς καταρράκτες πέντε συγκροτημάτων (έστω και αν δύο από αυτά αποτελούνταν από ένα μόνο άτομο). Ηθικό δίδαγμα; Η ελληνική εναλλακτική σκηνή όχι μόνο υπάρχει αλλά είναι εξίσου συναρπαστική και εμπνευσμένη με αντίστοιχες του εξωτερικού. Ανακαλύψτε την! Συχνά πυκνά εμφανίζεται. Πληροφορίες; Στους κατά τόπους ραδιοφωνικούς σταθμούς (Μην το πάρετε τοις μετρητοίς. Πλάκα κάνω. Οι περισσότεροι αγνοούν τι σημαίνει ελευθερία στις μουσικές επιλογές!). Αναλυτική ανταπόκριση (μάλλον με φωτογραφικό υλικό) στο αυριανό φύλλο των Διαμαντιών (ελπίζω να προλάβω)!

"Ζω στον κολπίσκο με τους λίγους επισκέπτες..."

Σε τρεις ώρες, μας ταξίδεψαν σε εκατομμύρια (και όχι απλώς ογδόντα) κόσμους, χαρίζοντάς μας όμορφες μνήμες, αξιοζήλευτες εικόνες, εξαίσια τοπία, καινούργιους τόπους, μας κεράσανε νέα τραγούδια σε μια γη που ανατέλλει πιο λαμπερή, μας βοήθησαν να ξορκίσουμε τις λύπες μας και να νανουρίσουμε τις στεναχώριες μας, πρόσθεσαν ανεξίτηλες (για ακόμα μία φορά) πινελιές στον πίνακα της ζωής μας, μας έδειξαν τα σμήνη στιχουργικού και ηχητικού βάθους που διαθέτουν, έλυσαν τους συναισθηματικούς μας γρίφους, μας εξομολογήθηκαν μικρές αλήθειες, ρίξαν τις καρδιές μας στα σκυλιά, έπεισαν τις νύχτες μας και τα όνειρά μας να επεκταθούν στις μέρες μας, άγγιξαν τον ώμο μας και μας απόδειξαν ότι υπάρχουν θαυμάσιοι άνθρωποι δίπλα μας, παρουσίασαν ένα ανέλπιστο set (εγώ το λάτρεψα. Κάθε φορά και κάτι διαφορετικό. Άρα κάθε συναυλία μοναδική!), μας εκμυστηρεύτηκαν γιατί ο αγέρας της ζωής μας φυσάει αγριεμένος, μας ψιθύρισαν μελιστάλαχτα ποιήματα, ερωτοτρόπησαν με την έμπνευση (και βγήκαμε κερδισμένοι), ξεσήκωσαν ανέμους ευτυχίας, διασκέδασαν μαζί μας, νιώσαμε τη χαρά να τρέμει στα χέρια μας (ενίοτε και στα αυτιά μας)...

Σε κάθε περίπτωση, αξιομνημόνευτη συνάντηση. Σε όλα αυτά προσθέστε και το γεγονός ότι έπαιξαν το ‘Λιώνοντας μόνος’! Όποιος έχει γευτεί τους χυμούς των Διάφανων Κρίνων έστω και για μία φορά έχει κατακτήσει την αγάπη, έχει νικήσει το θάνατο, έχει πατήσει το πόδι του στην όχθη της αληθινής αγαλλίασης, έχει ... (συμπληρώστε εσείς ό,τι θέλετε).

setlist

(η σειρά δεν είναι ακριβής)

Στη ράχη του διαβόλου
Είναι που όλα ήρθαν αργά
Η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα
Κάρμα
Ζωή σαν τη δικιά μου
Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' την κόλαση
Ρίξτε τις καρδιές σας στα σκυλιά
Η γιορτή
Μικρές αλήθειες
Καινούργιος τόπος
Στο πλάι σου
Τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο
Κλόουν την Τετάρτη, την Κυριακή νεκρός
Όλα αυτά που δεν θα δω
Διάφανα Κρίνα
Ό,τι απόμεινε απ' την ευτυχία
Χρειάζομαι μέρες
Κυριακή των Βαΐων

encore
Θα πεθάνω ένα πένθιμο του Φθινοπώρου δείλι
Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
Μνήμες του νερού
Λιώνοντας μόνος

+ 4 καινούργια τραγούδια (3 από αυτά ακούστηκαν και σε προηγούμενες εμφανίσεις τους)

ΥΓ. Απόσπασμα από τη συνέντευξη που παραχώρησαν τα Διάφανα Κρίνα στην Αναστασία Γρηγοριάδου για το περιοδικό CITY231:

- Κι αν όλη η μουσική σας πορεία γινόταν ένα τοπίο, ποιο θα ήταν αυτό;
«Ένας κάμπος γεμάτος με τα τρελά πνιγμένα στην ώχρα χρυσάνθεμα του Βαν Γκονγκ. Ίσως.»

ΥΓ. (2) Θερμές ευχαριστίες στον Γιάννη Σημαντήρα.

"The pirate's gospel"

Με εξαίσια φωνητικά και στίχους που ξεχειλίζουν φαντασία, τραγούδια - ιστορίες και τραγούδια - παραμύθια που θα θες να ακούς συνέχεια. H Alela Diane δεν τραγουδάει, κεντάει (φαίνεται άλλωστε και στο εξώφυλλο του δίσκου). Επισκεφτείτε το site της για περισσότερες πληροφορίες και της σελίδας της στο myspace για ηχητικά δείγματα!

"There was a light at the window, there was a light under the floor, but it's not there anymore"

Αναπλήρωτο το κενό που άφησε η απουσία του Σημαντήρα από τα ΕΡΤζιανά. Epic problem! Ανάλογης σπουδαιότητας και σημασίας με τη δισκογραφική απουσία των Fugazi (Προσκυνώ). Αν και ο Ian MacKaye έχει πλέον σχηματίσει με την Amy Farina (βρισκόταν πίσω από τα drums των Warmers) νέο συγκρότημα με το όνομα "The Evens". Ο δεύτερος δίσκος τους "Get evens" κυκλοφόρησε αυτήν τη βδομάδα. Οι πρώτες ακροάσεις με ψιλοενθουσίασαν (εναλλακτικά με ικανοποίησαν) οπότε προσφέροντας ένα δείγμα ("Get even") σπεύδω να τον ξανακούσω.

Το post είναι αφιερωμένο στο Γιάννη Σημαντήρα και στα μέλη της ΠΑγκόσμιας ΟΙκογένειας των ΔΓΙΑμαντιών, ενώ ο τίτλος του είναι απόσπασμα από τους στίχους του "Strangelight" που περιγράφει την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.
.

"Turn the Swedish radio on"

Από τη Σουηδία κατ' ευθείαν στην καρδιά μας

Jens Lekman - Sky phenomenon (από το "Oh you're so silent Jens". Συνθέσεις ωδές στον έρωτα, αξιοζήλευτες ενορχηστρώσεις και φωνή που μαγνητίζει.)

Peter Bjorn and John - Objects of my affection (από το "Writer's block". Ο καλύτερος pop δίσκος που θα ακούσετε φέτος)

Love is all - Make out fall out make up (από το "Nine times that same song". Κοιτάξτε με! Χορεύω!)

I'm from Barcelona - Ola kala (από το "Let me introduce my friends")

Sambassadeur - Kate (από το ΕΡ "Coastal affairs")

The Concretes - Chosen one (μετά τον εξαίσιο ομώνυμο πρώτο δίσκο τους, έρχεται η απογοήτευση με το "In colour". To συγκεκριμένο τραγούδι διασώζεται από το ναυάγιο. Περιμένουμε περισσότερα. Αν και η απουσία της Victoria Bergsman...)

The Radio dept. - What will give (από το "Pet grief". Τα σχόλια νομίζω περιττεύουν)

El Perro del Mar - Party (από το "El Perro del Mar". Νοσταλγία).

"Babel"

Όταν πίσω από το σενάριο κρύβεται ο Guillermo Arriaga και τη σκηνοθεσία επιμελείται ο Alejandro Gonzalez Inarritu τότε αποκλείεται η ταινία να μην παρουσιάζει ενδιαφέρον (και για να προχωρήσω ακόμα ένα βήμα παραπέρα να μη σε γοητεύσει). Αργό και βασανιστικό (τόσο για τους πρωταγωνιστές όσο και για τους ακροατές, άρα χρόνος για να ταξινομήσουμε τις σκέψεις μας), με σιωπές γεμάτες δραματική ένταση, με μη γραμμική αφήγηση, με το τρίπτυχο θάνατος, ρατσισμός, μετανάστευση να συνοψίζει τους άξονες στους οποίους αιωρείται η δράση, σε ντοκυμαντερίστικο ύφος, με τη μουσική να ντύνει τις παύσεις. Ίσως πράττω λάθος, ίσως όμως οι δυο τρεις μαροκινές (έτσι γράφεται;) και ιαπωνέζικες λέξεις που ήξερα να με βοήθησαν να βρω την άκρη στη Babel. Εσείς; Εγώ λέω να δοκιμάσετε. Ποιος ξέρει, ίσως συναντήσετε κάτι πολύ... όμορφο, κάτι γεμάτο με νοήματα ή ακόμα και τίποτα!.

"Empty stalls and shopping malls that we'll never see again. Hotel lobbies like painful hobbies that linger on..."

Το φαγητό ενώνει τους ανθρώπους και η μουσική γεννάει τις φιλίες.
(Έψαχνα καιρό την αφορμή να το γράψω και ποτέ δεν την έβρισκα. Οπότε αγανάκτησα και ... ορίστε)

So this is goodbye. Δε χρειάζεται να σας πω εγώ ότι πρόκειται για ένα εξαίσιο δίσκο με 10 τραγούδια κάθε ένα από τα οποία θα μπορούσαν να είναι single. Ίσως ακούγεται υπερβολικό. Το ότι όμως το "In the morning" είναι το πιο εθιστικά χορευτικό κομμάτι που θα ακούσετε φέτος είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Θα αναρωτιέστε πως πέντε σχεδόν λεπτά περνούν τόσο γρήγορα (μόνιμη απορία μου το τελευταίο δίμηνο!). Πίσω από τη φωτογραφία δείγμα που θα σας στείλει κατ' ευθείαν στα δισκοπωλεία.

"Are you coming with us?"

H Gracetone recordings παρουσιάζει τη Monika την Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2006 στο Residents bar στη Θεσσαλονίκη. Η τραγουδίστρια, η οποία συμμετέχει στο δεύτερο 7’’ split single της εταιρείας (το πρώτο είχε κυκλοφορήσει πέρυσι το Δεκέμβριο με μουσική από τους Mescalinaeden και Eventless plot) , θα ερμηνεύσει ζωντανά με την ακουστική κιθάρα της τα τραγούδια της, συνοδευόμενη από δύο μουσικούς (βιολί, τσέλο). Προηγούμενη εμφάνισή της ως support στη συναυλία των Calexico. Ώρα έναρξης: 21.30. Θα είμαστε εκεί!