"I can see it coming from a billion miles away"
Οι The Dears μας έδωσαν μέσα από webcasts (απομένουν ακόμα δύο, με τον επίλογο να μας επιφυλάσσει ζωντανή αναμετάδοση εμφάνισής τους) την ευκαιρία να ξύσουμε την επιφάνεια του 'Degeneration Street' και να αισθανθούμε σαν να κρατάμε ένα λαχείο στο οποίο εμφωλεύει μία έκπληξη (για κάποιους συναρπαστική, για άλλους, ίσως όχι τόσο) που θα αποκαλυφθεί πλήρως στις 14 Φεβρουαρίου (ημερομηνία που θα είναι διαθέσιμο στα διαδικτυακά ράφια). Οι ξεναγήσεις μας στα νέα τραγούδια τους (κάθε βδομάδα και διαφορετικό απόσπασμα που πάντοτε όμως συνοδευόταν είτε από τις εντυπώσεις τους, είτε από μία σύντομη αφήγηση, σχετικής με αυτό, ιστορίας ή περιστατικού), οι κρυφές ματιές σε demo και λιγότερο γνωστές ηχογραφήσεις, οι σκέψεις και οι πεποιθήσεις τους για το φρέσκο δημιούργημά τους, αλλά και ο βαθμός που εμπλέκονται στο κάθε τι που το αφορά, η επίπονη και απαιτητική διαδικασία για το σχεδιασμό του εξωφύλλου (όχι δεν είναι απλά μία επεξεργασμένη φωτογραφία), η ιδέα πίσω από το video για το "Omega dog" και το όμορφο εικαστικό περιεχόμενο, ακόμα και οι απαντήσεις τους σε κάθε απεγνωσμένο ερώτημα συνιστούν στοιχεία που σε συνδυασμό με έναν ήχο ηλεκτρισμένο, όπου οι κιθάρες (και ακολούθως τα πλήκτρα) έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο πλάθοντας την ιδανική ατμόσφαιρα, με τα φωνητικά να παραμένουν πόλο έλξης, με στίχους για έντονα συναισθήματα και ορισμένες ευρηματικές ενορχηστρώσεις, αποτέλεσμα της συνεργασίας των μελών του εξαμελούς πια συγκροτήματος (όχι μόνο αντιλήφθηκαν τους λόγους που οι σχέσεις τους για μια περίοδο έφτασαν σε τέλμα και οι κοινές πορείες τους διακόπηκαν, αλλά πλέον συντείνουν ακόμα και σε χώρους όπου η ευθύνη ήταν αποκλειστικά του ταλαντούχου Murray Lightburn) ενισχύουν την εκτίμησή μας για την επιμελημένη κυκλοφορία τους.
0 Comments »
Δημοσίευση σχολίου