Το "Honeybee girls" είναι ένας δίσκος που σε συγκινεί και σε ανταμείβει με την αμεσότητά του. Η μελωδικότητα του πιάνου διαποτίζει τις ενορχηστρώσεις, κινητοποιώντας πλήρως τις αισθήσεις σου, ενώ ορισμένες φορές επιχειρούνται αλλαγές ύφους με αποτέλεσμα να ευδοκιμούν κιθαριστικές pop εκρήξεις. Οι συνθέσεις περιβάλλονται από μία εύθραυστα ρομαντική και σκοτεινά ονειρική ατμόσφαιρα, ενώ περιστρέφονται γύρω από τις έξοχες ερμηνευτικές ικανότητες και τους ποιητικούς, πλούσιους σε συναισθήματα στίχους της πολυτάλαντης Shannon Wright (η οποία μετράει στη δισκογραφία περισσότερα από δέκα χρόνια). Μέσα σε 30 λεπτά πετυχαίνει να αφήσει το μαγικό αποτύπωμά της.
Οι Maybeshewill συχνά χρησιμοποιούν στις συνθέσεις τους, αλλά και στα remix που επιμελούνται samples με αποσπάσματα από ταινίες. Ακολουθεί μία κατατοπιστική λίστα:
- Lauren, wait. Hey, wait. Lauren. - Oh my god. - Can't we talk? - No! - Lauren, don’t walk... Hey! I really did try to kill myself! Just before I faked it. - Wow. Sean it’s over.- No it’s not! - Yeah it is. I’m in love with somebody else. - Who? - My old boyfriend Victor, and that’s none of your fuckin’ business, actually! - What? Fuckin’ Victor? - Yeah. - What... the fuck are you writing me letters? - Wow. Deal with it Sean. It’s over. Rock and roll. - Lauren, I wanna know you.- What does that mean? Know me. Know me. Nobody knows anyone else, ever!
Everybody knows things are bad. It’s a depression. Everybody’s out of work, or scared of losing their job. The dollar buys a nickel’s worth. Banks are going bust. Shopkeepers keep a gun under the counter. Punks are running wild in the street, and there's nobody anywhere seems to know what to do. There’s no end to it. We know the air is unfit to breathe and our food is unfit to eat. We sit watching our TVs while some local newscaster tells us that today we had 15 homicides and 63 violent crimes, as if that’s the way it is supposed be. We know things are bad. Worse than bad. They’re crazy. It's like everything everywhere is going crazy, so we don’t go out any more. We sit in the house, and slowly the world we live in is getting smaller. All we say is "Please, at least leave us alone in our living rooms. Let me have my toaster and my TV, my steel-belted radials and I won’t say anything. Just leave us alone." Well, I’m not going to leave you alone. I want you to get mad!I don’t want you to protest and I don't want you to riot. I don't want you to write to your congressman. I don't know what to tell you to write. I don’t know what to do about the depression, the inflation, the Russians, the crime in the streets... All I know is that first you’ve got to get mad! You’ve got to say "I’m a human being, goddamn it! My life has value!". So... I want you to get up now. I want all of you to get up out of your chairs. I want you to get up right now and go to the window, open it and stick your head out and yell "I’m as mad as hell and I’m not going to take this any more!"
Co-Conspirators από την ταινία "The Verdict" του Sidney Lumet
Well... You know, so much of the time we're just lost. Don't think "God. Tell us what is like. Tell us what is true". There is no justice. The rich win, the poor are powerless. We become tired of hearing people lie and after a time we become dead, a little dead. We think of ourselves as victims - and we become victims. We become... We become weak, we doubt ourselves, we doubt our beliefs, and we doubt the law. But today you are the law.
- Clothes, videos, toys, cheeseburgers, cars, a functioning economy. - You can still have a functioning economy and preserve open spaces with a little planning. - Yeah.- Socialism. - Complete disaster. - Theodore Roosevelt was a socialist? And Yeats? - Theodore Roosevelt... - Henry David Thoreau, Robinson Jeffers, the National Geographic Society, all socialists? - You're talking about socialism. - No, I'm not. I'm talking about not covering every square inch of populated America with houses and strip malls until you can't remember what happens when you stand in a meadow at dusk. - What happens in the meadow at dusk?- Everything.- Nothing!- Everything!
Our history will be what we make of it. And if there are any historians about 50 or 100 years from now - and there should be preserved the kinescopes of one week of all three networks - they will there find, recorded in black and white and in color, evidence of decadence, escapism, and insulation from the realities of the world in which we live. We are currently wealthy, fat, comfortable, and complacent. We have a built-in allergy to unpleasant or disturbing information. Our mass media reflect this. But unless we get up off our fat surpluses and recognize that television in the main is being used to distract, delude, amuse, and insulate us, then history will take its revenge and retribution will not limp in catching up with us.
It may be that the human race is doomed, never to learn from its mistakes. We are the only animals on this globe who periodically set out to slaughter each other for the best, the noblest, the most inescapable of reasons. We know better. But we do it again and again in generation after generation. It may be that our empire, too, is doomed - like all those that have gone before it - to continue to spew and waste its best blood on foreign soil, no matter what we say or do in this place, or think, or believe, or have learned from history. But, thank God for us.
We are young, confident, affluent, and have no memory of tougher times. We’ve grown up in an era of never ending financial growth, and have expected things to stay that way. We’ve grown up in owner occupied homes with total acceptance of technology, global warming and terrorism. Our whole society has been based on consumerism for the past 15 years, making us dream consumers, yet we don’t know the difference between a credit card and a debit card, and we have no idea how much a pint of milk costs. On average we have 800 illegally downloaded songs, and 1 on 8 of us spends more than 100 pounds a month on our mobile phone bill. We’ve never read a newspaper, and we’ve never used our chance to vote. We allow our governments to make decisions without giving us all the facts. They send troops abroad who will die in order that we can steal resources from the people who have them. People who meant us little or no harm until we invaded their country. We allow those troops to commit horrendous atrocities and hang our alleged enemies for much less. We’ve spent years entrusting our futures to our parents, our governments, the banks and the corporations who have continually lobbied for their own interests, and we’ve let them make selfish decisions that have left our society teetering on the edge of ruin. We’re blinded from the information that would really shock us by stories of sex and sleeze which doesn’t make the smallest difference to our lives, and so we have no desire to do anything about the things that really do. We’ve watched as greed wipes billions of the worlds stock markets, destroys jobs and lives, and proves that capitalism is just as corruptible by human nature as communism. These are tough times but we seek solace in our friends and Co-Conspirators, we make small differences in each other’s lives, and dream that we can make real progress.
I had an experience. I can't prove it, I can't even explain it, but everything that I know as a human being, everything that I am tells me that it was real. I was given something wonderful, something that changed me forever. A vision of the universe, that tells us, undeniably, how tiny, and insignificant and how rare, and precious we all are. A vision that tells us that we belong to something that is greater then ourselves, that we are *not*, that none of us are alone! I wish I could share that. I wish, that everybody, if only for one moment, could feel that awe, and humility, and hope. That continues to be my wish.
Μπροστά σε ένα περιορισμένο κοινό (περίπου 150 άτομα συγκεντρώθηκαν στο Principal) οι Maybeshewillαποδείχθηκαν απολαυστικά θορυβώδεις χάρη στα drums και στις κιθάρες με τις metal αποχρώσεις. Επέλεξαν κομμάτια από τις δύο δισκογραφικές τους κυκλοφορίες ("Not for want of trying" και "Sing the word hope in four-part harmony") με τα υπέροχα samples από αποσπάσματα ταινιών, χαρίζοντάς μας ένα ωριαίο, συναυλιακό ελιξίριο αναζωογόνησης. Μοναδικό ψεγάδι η έλλειψή μουσικού που θα αναλαμβάνει να παίξει πλήκτρα (καθοριστική η συμβολή τους στα μελωδικά σημεία), τα οποία και μόνο ήταν προηχογραφημένα. Μπορεί να μην είναι σπουδαίοι σαν τους 65daysofstatic, αλλά πρόκειται για ένα πολύ καλό συγκρότημα με προοπτικές. Παρά το λιγοστό κόσμο έδειξαν ενθουσιασμένοι με την παρουσία τους στη Θεσσαλονίκη και μετά το τέλος του set τους έλαβαν παρατεταμένα χειροκροτήματα.
Co-conspirators Last time this year The Paris Hilton sex tape Ιn another life, when we are both cats (από το EP "Japanese spy transcript", το οποίο θα συνοδεύει τη νέα έκδοση του "Not for want of trying") C.N.T.R.C.K.T Seraphim & cherubim Accept and embrace How to have sex with a ghost This time last year He films the clouds pt. 2 Not for want of trying
Οι Crippled black phoenix με 8 μέλη επί σκηνής είχαν πιο πλούσιο ήχο (και διάθεση για επικοινωνία). Με βάση την ακουστική κιθάρα και τα φωνητικά του Joe Volk, μεγαλύτερης διάρκειας και με ορχηστρική αισθητική συνθέσεις, οι οποίες κλιμακώνονταν σταδιακά (με την έμπνευση να αντλείται από κλασικά και proggressive rock συγκροτήματα της δεκαετίας του '70) και απαιτούσαν την προσοχή του ακροατηρίου. Μουσική χωρίς περιορισμούς, με διαφορετικές εκφάνσεις του ήχου, με τα πλήκτρα και το τσέλο να χαρίζουν λάμψη στις ενορχηστρώσεις. Παρουσίασαν ένα νέο τραγούδι, με τίτλο "Troublemaker" (ξεκινούν ηχογραφήσεις στις αρχές του 2010) και δύο διασκευές, η μία στο "Bells of the river" του Jeffrey Lee Pierce (σύντομα θα κυκλοφορήσει tribute cd) και η άλλη σε ένα πασίγνωστο ελληνικό τραγούδι. Στο φινάλε αύξησαν την ένταση με τα "444" και "Burnt Reynolds" (με τη συμμετοχή του κοινού), ενώ για encore επιφύλαξαν το σχεδόν 20λεπτο, εξαιρετικό "Τime of ye life/Βorn for nothing/Paranoid arm of the narcoleptic empire".
My enemies I fear not, but protect me from my friends Rise up and fight Goodnight, Europe You take the devil out of me Whissendine Song for the loved Human nature dictates the downfall of humans The whistler Bells of the river (Jeffrey Lee Pierce's cover) Troublemaker (νέο τραγούδι) 444 Burnt Reynolds
encore Time of ye life/born for nothing/paranoid arm of the narcoleptic empire
ΥΓ. Σύντομα αναμένεται η συμμετοχή τους σε cd του Mojo με εναλλακτικές αναγνώσεις τραγουδιών του "The Wall" των Pink Floyd.
Με το βλέμμα καρφωμένο στον ουρανό, τα ορχηστρικά σύννεφα αρχίζουν να πυκνώνουν και να σκουραίνουν βυθίζοντας το τοπίο στο σκοτάδι, οι πρώτες ηλεκτρισμένες ψιχάλες πέφτουν, ξεσπούν βροντές, πληθαίνουν οι κραυγές, τα ουρλιαχτά και τα παραμορφωμένα, γεμάτα συναίσθημα φωνητικά από τον Chris Spencer, οι μελωδίες χάρη στο πιάνο, το όργανο και τα πλήκτρα του Ari Benjamin Meyers προσπαθούν να εκτονώσουν την ένταση, επιφυλάσσονται όμως αναπάντεχες ηχητικές εκρήξεις από τα τύμπανα και ισχυρότερες κιθαριστικές καταιγίδες. Οι τίτλοι τέλους του "Halo" οδηγούν στην σταδιακή κάθαρση από το θυελλώδης σκηνικό που προηγήθηκε.
Οι Celan είναι οι Chris Spencer των Unsane, Ari Benjamin Meyers των Einsturzende Neubauten και των Redux orchestra, Niko Wenner, κιθαρίστας των αγαπημένων Oxbow, Phil Roeder και Franz Xaver των Γερμανών flu.ID, οι οποίοι διαλύθηκαν πέρυσι.
Η σύνθεση του συγκροτήματος προμήνυε ένα πειραματικά θορυβώδες έργο τέχνης. Συνέβη!
Η δημιουργική διεργασία διάρκησε δύο εβδομάδες.
Το όνομά τους είναι σαφής αναφορά στο Ρουμάνο με εβραϊκή καταγωγή ποιητή Paul Celan που έγραφε στη γερμανική γλώσσα.
“I’ve always wanted to play in another band that’s different than Unsane. Something more musically developed that is also able to exploit the raw noise from my neighborhood. The whole collaboration turned out better than I could have hoped.” Chris Spencer
"Our debut EP 'Negro necro nekros' and 'From filthy tongue of gods and griots' were about us starting out, sometimes getting sounds more than songs. 'Absence' was the book on how extreme you could go. 'Abandoned language' had more ambient moments, and was the end of that chapter of writing it all either heavy or mellow. 'Gutter tactics' is more us continually doing some early hip-hop shit but with the attitude of the Melvins or Black Sabbath."
Oktopus
Οι Dälek διατηρούν τη φιλοσοφία του hip hop & στο "Gutter tactics" (κυκλοφόρησε στις αρχές του έτους) και μπλέκουν δημιουργικά ρίμες με ετερόκλητες μουσικές δομές. Στίχοι με πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο μέσα από τους οποίους απεικονίζονται ο θυμός, ο φόβος και η ελπίδα αποδίδονται με οργισμένα φωνητικά. Θόρυβος που έχει σφυρηλατηθεί στο μουσικό εργαστήρι των Oktopus & MC Dälek αποκτώντας το δικό τους ανυπέρβλητο ύφος συγκρούεται εμπνευσμένα με τους πειραματικούς ήχους και τα εφιαλτικά beats με ένα αποτέλεσμα που συναρπάζει.
"There's plenty of reason to support a global effort like the Music Alliance Pact (aka MAP). Beyond the plain like-mindedness that seems clearly apparent to us, the music bloggers found in this digest give us their suggestions on the latest each music scene has had to offer in the last few weeks. Not only does it give readers a broader look at the open and expansive world of music, but it reassures that we're on a good path in discovering music and culture - albeit globally - as it comes direct from our valued sources."
Μία ακόμα συλλογή με επιλογές που αντιπροσωπεύουν πλήθος μουσικών ειδών από την τοπική σκηνή 33 διαφορετικών χωρών (σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα προστέθηκαν η Κολομβία και η Τουρκία). Καλή ακρόαση!
Diafana Krina is possibly the most brilliant and idiosyncratic band to emerge from Greece in the early 90s. Agnos is taken from Ki Agapi Pali Tha Kalei, an incandescent guitar-oriented album with superb, dark, poetic and heart-bruising lyrics. Long, swelling arrangements are organized cosily around Thanos Anestopoulos' weathered baritone with blankets of keyboard and jarring bursts of exploding drums. Each song blends pure emotion and is expertly crafted, with an amazingly punchy set of melodies delivered by an extremely tight band. Unfortunately, after six records, Diafana Krina disbanded in June 2009.
Η διαδικασία να επιλέξεις τι θα παρακολουθήσεις, να διαλέξεις την κινηματογραφική αίθουσα, να ετοιμαστείς, να χωθείς μέσα στη θέση σου, να εύχεσαι να επικρατεί ησυχία, να περιμένεις την έναρξη, να βλέπεις τα trailer προσπαθώντας να τα αποκωδικοποιήσεις, να βυθίζεσαι μέσα στις εικόνες και στο τέλος να φεύγεις με την ανάμνηση να σε συντροφεύει σε όλη τη διαδρομή μέχρι να επιστρέψεις στο σπίτι είναι μαγική. Η Pixar είναι συνώνυμο της εξαιρετικής ποιότητας. Τελευταία προσθήκη το υπέροχο "Up". Πλούσιο σε ευρηματικές και ποιητικές σκηνές, σε συναισθήματα, συγκινήσεις, με στιγμές αγωνίας, έξυπνα αστεία, χρωματιστά μπαλόνια και χαρακτήρες με τους οποίους μπορείς να ταυτιστείς. Και ένα soundtrack που κλέβει τις εντυπώσεις.
Το πάθος, η δημιουργικότητα, η ενέργεια και η ψυχή των Murder by death επί σκηνής σε καθηλώνουν. Ο Adam Turla με τις αξιοθαύμαστες φωνητικές επινοήσεις του γεφύρωνε τα στοιχεία της αμερικάνικης folk με τον έντονο ηλεκτρισμό, οι συνθέσεις, σκοτεινές, γλιστρούσαν στις όχθες του αλκοόλ και αλίευαν προσωπικούς στίχους, ο παράξενα όμορφος ήχος του ηλεκτρικού τσέλου και τα πλήκτρα της Sarah Balliet σκόνιζαν με δραματικούς ρυθμούς τα ορχηστρικά μονοπάτια τους, ενώ ο Dagan Thogerson στα drums και ο Matt Armstrong στο μπάσο συνέβαλλαν σημαντικά στην πολυδιάστατη ανάπτυξη της πλοκής των τραγουδιών. 100 λεπτά μετά, ο καπνός της εμφάνισης τους άφηνε μία μόνιμη, πολύχρωμη, οριζόντια γραμμή πάνω από τους πρόποδες της ευφορίας, στοιχειώνοντας τη μνήμη μας.
01. Ball & chain 02. ‘52 Ford 03. The black spot 04. Sometimes the line walks you 05. A masters in reverse psychology 06. Fuego! 07. Steal away 08. Ash 09. Bang bang (my baby shot me down) 10. Brother 11. The big sleep 12. The organ grinder 13. Steam rising 14. I'm afraid of Who's afraid of Virgina Wolfe 15. Comin’ home 16. Dynamite mine 17. Until morale improves, the beatings will continue 18. Those who stayed
encore 19. Shiola 20. One more notch 21. Spring break 1899
Παραλειπόμενα:
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν ανέλπιστη. Το Κηποθέατρο στο Αλκαζάρ της Λάρισας ήταν κατάμεστο (συγχαρητήρια στην No budget team για την άψογη διοργάνωση), γεγονός που ενθουσίασε το συγκρότημα από το Bloomington της Indiana.
Το merchandise (αν εξαιρέσουμε κάποια t-shirt) που είχαν φέρει μαζί τους εξαντλήθηκε.
Πριν τους Murder by death προηγήθηκε ένα σύντομο, απολαυστικό όμως, ακουστικό set ("Ο χαμένος τα παίρνει όλα, Παροιμίες από τον Κρόνο, Από 'δω και πάνω, Χωρίς κανόνα, Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός, Σιγά μην κλάψω, Δε χωράς πουθενά") από τον Γιάννη Αγγελάκα (μαζί του ο Σαδίκης και ο Αραμπατζής).
Το "Honeybee girls" είναι ένας δίσκος που σε συγκινεί και σε ανταμείβει με την αμεσότητά του. Η μελωδικότητα του πιάνου διαποτίζει τις ενορχηστρώσεις, κινητοποιώντας πλήρως τις αισθήσεις σου, ενώ ορισμένες φορές επιχειρούνται αλλαγές ύφους με αποτέλεσμα να ευδοκιμούν κιθαριστικές pop εκρήξεις. Οι συνθέσεις περιβάλλονται από μία εύθραυστα ρομαντική και σκοτεινά ονειρική ατμόσφαιρα, ενώ περιστρέφονται γύρω από τις έξοχες ερμηνευτικές ικανότητες και τους ποιητικούς, πλούσιους σε συναισθήματα στίχους της πολυτάλαντης Shannon Wright (η οποία μετράει στη δισκογραφία περισσότερα από δέκα χρόνια). Μέσα σε 30 λεπτά πετυχαίνει να αφήσει το μαγικό αποτύπωμά της.
GREECE: 
