"I thought that I was lost and I was scared as hell, I'm happy I was wrong"
Με εντυπωσιακές συναυλίες που μαγνήτιζαν την προσοχή ολοένα και αυξανόμενου κοινού, κυρίως λόγω του πάθους, της ενέργειας επί σκηνής και του ήχου που αναπολούσε τις εποχές της τοπικής Factory records, singles και EP που έγιναν σύντομα συλλεκτικό αντικείμενο, ένα ενδιαφέρον δίσκο "A call and response" που απέκτησε την ετικέτα "approved by NME" (ευτυχώς, όχι του Q ή του Rolling stone), αλλαγές στη δισκογραφική τους εταιρεία, τριετής προετοιμασία, παραγωγό τον David Jones των Nine black Alps (αυτό δεν ήταν απαραίτητα θετικό), κατεστραμμένους ενισχυτές (τρεις) κατά τη διαδικασία ηχογράφησης του νέου υλικού έφτασε η στιγμή για το "Open hearts". Πιο θορυβώδεις, πιο παθιασμένοι, πιο χορευτικοί, με ορχηστρικό προσανατολισμό και φωνητικά από τον Stuart Ogilvie (χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο), με περισσότερες ιδέες, με μεγαλύτερο εύρος ήχων, πλήκτρα, samples και ηλεκτρονικά beats και με τις κιθάρες, τα drums και το μπάσο να οργιάζουν (ζωντανά θα σε αφήνουν άφωνο). Το δεύτερο βήμα των The Longcut είναι πιο στέρεο. Μια ευχάριστη έκπληξη!
0 Comments »
Δημοσίευση σχολίου