"Can we play it from the start?"
Τρεις κοπέλες αποφασίζουν να σχηματίσουν ένα συγκρότημα που θα συνθέτει pop τραγούδια, τόσο όμορφα, όσο αυτά που οι ίδιες αγαπάνε. Επηρεασμένες από το οικοδομικό υλικό, το οποίο επικρατεί στις περισσότερες πόλεις παγκοσμίως (προφανώς, και στη δική τους, την Στοκχόλμη) επιλέγουν να ονομαστούν The Concretes. Το μόνο που απομένει είναι μάθουν κάποιο μουσικό όργανο! H Victoria Bergsman διαθέτει μία απαράμιλλης γοητείας φωνή και καταφέρνει να πείσει τις άλλες δύο ότι είναι η καταλληλότερη για να τραγουδάει. Η Lisa Milberg με την Maria Eriksson μονομαχούν με "πέτρα, ψαλίδι, χαρτί" για το ποια θα βρίσκεται δίπλα της, κρατώντας κιθάρα. Η Maria κερδίζει και η Lisa κάθεται πίσω από τα drums. Τέσσερα χρόνια μετά και έχοντας παράλληλα καλωσορίσει στην παρέα τους και αγόρια κυκλοφορούν το πρώτο τους EP (1999), το οποίο περνάει απαρατήρητο. Υπεύθυνη για την αποτυχία κρίνεται η δισκογραφική εταιρεία. Αποτέλεσμα; Λίγους μήνες μετά έρχεται η ώρα να δημιουργήσουν τη δική τους Licking fingers, η οποία θα αναλάβει τη διανομή του δεύτερου EP τους "Lipstick". Διαδικτυακές ακαδημίες ανάλογες εκείνης του Winter Academy παρουσιάζουν δείγμα της σε δημοσίευσή τους. Οι Aggeloi K. της εποχής το μεταδίδουν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς (ανάλογους με τον Rodon fm του Μιχάλη Ε.) των ΗΠΑ. Η Up Records οσφραίνεται χρήμα και εκδίδει τα δύο EP τους με τον τίτλο "Boyoubetterunow". Για να γιορτάσουν την επιτυχία τους προσθέτονται νέα τακτικά (φτάνουν τα 8) και επίτιμα (άλλα 12) μέλη στο συγκρότημα. Σαξόφωνο, βιόλα, τρομπέτα, μπάσο, κιθάρα, όργανο, πιάνο, μαντολίνο, βιολί και πλήθος δεύτερων φωνητικών.
Το 2002 ο Jari Haapalainen κλέβει ένα μεταφορικό φορτηγό και απαγάγει όλα τα μέλη του συγκροτήματος. Τους κλειδώνει σε ένα υπόγειο και σκοπεύει να τους αφήσει για μήνες νηστικούς, αν δεν συνεργαστούν σωστά και δεν του χαρίσουν ένα τραγούδι που θα τον ενθουσιάσει. Πέντε μέρες μετά του παραδίδουν το δίλεπτο pop αριστούργημα "You can't harry love". Εντυπωσιάζεται και λαμβάνει τη γενναία απόφαση να τους κρατήσει εκεί για ένα χρόνο μέχρι να ετοιμάσουν άλλα δέκα ακόμα συγκλονιστικά κομμάτια. Στα μέσα του 2003 έχουν έτοιμο το υλικό που τους ζήτησε, αποτυπώνοντας ιδανικά την αμφιβολία, την ευφορία, τη γλυκιά μελαγχολία και τη νοσταλγία που αισθάνεσαι βλέποντας τη ζωή σου να κυλάει, ρίχνοντας ματιές σε στιγμές που δεν λειτούργησαν και αναπολώντας ξεχωριστές μνήμες. Χαρούμενος τους ανακοινώνει ότι έχει σκοπό να τους ελευθερώσει, με τον όρο να ετοιμάσουν το artwork του δίσκου. Η Lisa, η οποία ασχολείται με τη ζωγραφική απομονώνεται για βδομάδες και επιστρέφει με κομψοτεχνήματα, τα οποία ντύνουν το cd. To 2004 είναι η χρονιά που ο ομώνυμος πρώτος δίσκος τους εισβάλλει στις καρδιές μας. Για βδομάδες μένει στο cd player μας. Η ακρόαση του ξεκινάει από νωρίς το πρωί και με βαριά καρδιά σταματάει αργά το βράδυ. Ο διεθνής τύπος πλέκει το εγκώμιό του. Ένα χρόνο μετά ρίχνουν στην αγορά το "Layourbattleaxedown" με b-sides και μια φρέσκια διασκευή του "Miss you" (που ξεπερνάει το πρωτότυπο) των Borring Stones. Συγγνώμη. Rolling ήθελα να γράψω. Σχεδόν αψεγάδιαστο. Το χαμόγελό μας εκτείνεται μέχρι τα αυτιά. Και ενώ δεν περιμένουμε σύντομα νέο χτύπημα, καταφθάνει συνοδευόμενο με χρωματιστό ασθενοφόρο. "In colour". Και αντί να λούσει την ψυχή μας με ανεξίτηλες μπογιές ευτυχίας, μας πλημμυρίζει (εναλλακτικά ξυλοφορτώνει) με απογοήτευση. Αδικαιολόγητα υπερφορτωμένος ήχος που μας αναγκάζει να επισκεφτούμε το κοντινότερο νοσοκομείο για αναπνευστική υποστήριξη. Η μαγεία απουσιάζει και το μόνο που διασώζεται είναι το artwork (Σύμφωνοι. Kαι μερικά τραγούδια). Λίγους μήνες μετά η Victoria ανακοινώνει ότι αποχωρεί. Δεν άντεχε τις συναυλίες. Ήθελε κάτι άλλο. Και η πρόταση έρχεται από τους Peter Bjorn and John για να συνεισφέρει φωνητικά στο "Young folks". H χαρά επιστρέφει στην αγκαλιά μας! Αυτό που περιμέναμε αφίχθη από άλλο, όμως, δρόμο και ονομαζόταν "Writer's block".
Το 2002 ο Jari Haapalainen κλέβει ένα μεταφορικό φορτηγό και απαγάγει όλα τα μέλη του συγκροτήματος. Τους κλειδώνει σε ένα υπόγειο και σκοπεύει να τους αφήσει για μήνες νηστικούς, αν δεν συνεργαστούν σωστά και δεν του χαρίσουν ένα τραγούδι που θα τον ενθουσιάσει. Πέντε μέρες μετά του παραδίδουν το δίλεπτο pop αριστούργημα "You can't harry love". Εντυπωσιάζεται και λαμβάνει τη γενναία απόφαση να τους κρατήσει εκεί για ένα χρόνο μέχρι να ετοιμάσουν άλλα δέκα ακόμα συγκλονιστικά κομμάτια. Στα μέσα του 2003 έχουν έτοιμο το υλικό που τους ζήτησε, αποτυπώνοντας ιδανικά την αμφιβολία, την ευφορία, τη γλυκιά μελαγχολία και τη νοσταλγία που αισθάνεσαι βλέποντας τη ζωή σου να κυλάει, ρίχνοντας ματιές σε στιγμές που δεν λειτούργησαν και αναπολώντας ξεχωριστές μνήμες. Χαρούμενος τους ανακοινώνει ότι έχει σκοπό να τους ελευθερώσει, με τον όρο να ετοιμάσουν το artwork του δίσκου. Η Lisa, η οποία ασχολείται με τη ζωγραφική απομονώνεται για βδομάδες και επιστρέφει με κομψοτεχνήματα, τα οποία ντύνουν το cd. To 2004 είναι η χρονιά που ο ομώνυμος πρώτος δίσκος τους εισβάλλει στις καρδιές μας. Για βδομάδες μένει στο cd player μας. Η ακρόαση του ξεκινάει από νωρίς το πρωί και με βαριά καρδιά σταματάει αργά το βράδυ. Ο διεθνής τύπος πλέκει το εγκώμιό του. Ένα χρόνο μετά ρίχνουν στην αγορά το "Layourbattleaxedown" με b-sides και μια φρέσκια διασκευή του "Miss you" (που ξεπερνάει το πρωτότυπο) των Borring Stones. Συγγνώμη. Rolling ήθελα να γράψω. Σχεδόν αψεγάδιαστο. Το χαμόγελό μας εκτείνεται μέχρι τα αυτιά. Και ενώ δεν περιμένουμε σύντομα νέο χτύπημα, καταφθάνει συνοδευόμενο με χρωματιστό ασθενοφόρο. "In colour". Και αντί να λούσει την ψυχή μας με ανεξίτηλες μπογιές ευτυχίας, μας πλημμυρίζει (εναλλακτικά ξυλοφορτώνει) με απογοήτευση. Αδικαιολόγητα υπερφορτωμένος ήχος που μας αναγκάζει να επισκεφτούμε το κοντινότερο νοσοκομείο για αναπνευστική υποστήριξη. Η μαγεία απουσιάζει και το μόνο που διασώζεται είναι το artwork (Σύμφωνοι. Kαι μερικά τραγούδια). Λίγους μήνες μετά η Victoria ανακοινώνει ότι αποχωρεί. Δεν άντεχε τις συναυλίες. Ήθελε κάτι άλλο. Και η πρόταση έρχεται από τους Peter Bjorn and John για να συνεισφέρει φωνητικά στο "Young folks". H χαρά επιστρέφει στην αγκαλιά μας! Αυτό που περιμέναμε αφίχθη από άλλο, όμως, δρόμο και ονομαζόταν "Writer's block".
Οι υπόλοιποι The Concretes δεν τα παρατάνε και μονομαχούν ξανά με "πέτρα, ψαλίδι, χαρτί" για το ποιος θα αναλάβει να καλύψει την κενή θέση. Η Lisa αναδεικνύεται νικήτρια, χάρη στα ιδιαίτερα μαθήματα "μονομαχίας" που παρακολουθούσε όλα αυτά τα χρόνια. Το πάθημα γίνεται μάθημα. Για μήνες γράφει στίχους και συνθέτει μουσική για να ανταποκριθεί στα νέα καθήκοντα. Το συγκρότημα αρχίζει να ξαναβρίσκει το μονοπάτι που ακολουθούσε, ώσπου μαθαίνει ότι η Victoria σχηματίζει δικό της συγκρότημα με το όνομα Taken by trees. Πεισμώνουν και κυκλοφορούν φέτος το "Hey trouble" επιβεβαιώνοντας το ρητό "Κάθε εμπόδιο για καλό". Οι μελωδίες τους είναι απλές, πλούσιες όμως σε ηχητικές συνεισφορές. Κερδίζουν σταδιακά (με κάθε ακρόαση) την εμπιστοσύνη μας (αυτό δε σημαίνει ότι τα καταφέρνουν περίφημα), ενώ 18 Ιουνίου περιμένουμε και το "Open field" (demo ηχογραφήσεις στο site της) της Victoria.
The Concretes - A whales heart
The Concretes - Kids (video)
ΥΓ. Πολλά από τα παραπάνω δεν αναφέρονται στη βιογραφία τους, ωστόσο, αποφάσισα να την εμπλουτίσω λίγο.
0 Comments »
Δημοσίευση σχολίου