"Over millions of lights blinking fast at the beat of my heart"
Στιγμάτισαν δημιουργικά τη βραδιά μας, συναυλιακά τη Θεσσαλονίκη και γέμισαν τη βαλίτσα της ψυχής μας με μοναδικά μεταξένια ενδύματα ικανοποίησης! Δύο μέρες μετά και η ευδαιμονία καλά κρατεί. Ποιος θα το περίμενε; Ας βάλουμε όμως μία τάξη στη σύντομη αφήγησή μας.[Για να μην καταστρέψει το κλίμα γλυκιάς προσμονής που δημιουργήθηκε από την εμφάνιση της Julliette και των Licks στους τρισεκατομμύρια ακροατές (το καταμαρτυρούν τόσοι μετρητές επισκεψιμό'ητας και ακροαματικό'ητας αλλά και η τυχαία (;) επιλογή της χθεσινής (γενέθλιας για το Γιάννη Σημαντήρα) μέρας από το δήμαρχο της πόλης για τη γιορτή των αγγέλων) των ΔΓιαμαντιών και αναγνώστες του blog του, αρνήθηκε να το δημοσιεύσει. Έκλαψα, το ομολογώ. Όπως ο MorriSsey όταν είδε το όνομά του στις αφίσες με ένα S]
Είσοδος των Zebra tracks στη σκηνή του Ξυλουργείου! Είχα ακούσει πλήθος θετικών σχολίων για αυτούς και ήθελα να τα επαληθεύσω (για να πω την αλήθεια δεν ήθελα! "Μακάρι να μην παρουσιάζουν κάτι αξιόλογο", ψιθύρισα.). Από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία σήκωσαν κύματα ευφορίας, κιθαριστικής έντασης, ενθουσιασμού, πάθους, διάθεσης και μας ώθησαν σε κίνηση. Δεν μας χάρισαν τη δυνατότητα επιλογής και μεταξύ μας δεν ήταν κάτι που πλέον επιθυμούσαμε! Εθιστκά καθηλωτικοί (σχεδόν εξ' ίσου με τους Film!), ήχος που θύμιζε λίγο εκείνο των Franz Ferdinand (για να σας προσανατολίσω), εναλλαγές φωνητικών σε ορισμένα τραγούδια, θαυμάσια drums και μπάσο, με ένα demo (περιέχει τα Silicone Valley και Borealis Fallacia) και προοπτικές να γίνουν οι νέοι Arctic monkeys (αυτό είναι κομπλιμέντο, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο δίσκος τους για το Uncut όχι μόνο βρίσκεται στους 10 σημαντικότερους της χρονιάς αλλά και στα ντεμπούτα όλων των εποχών)! Αν τους άκουγαν οι γραφιάδες του ΝΜΕ θα τους είχαν για εβδομάδες στο εξώφυλλο ως νέα ανακάλυψη που μέχρι στιγμής δε διαθέτει δισκογραφική στέγη. Για να συμβεί αυτό χρειάζονται μερικές ακόμα (από χέρι σε χέρι) κυκλοφορίες και συναυλίες για να καθιερώσουν μία φήμη. Παράλειψη θα αποτελούσε αν δεν ανέφερα ότι στην κιθάρα του τραγουδιστή υπήρχε το λογότυπο του Mr. Beast. Για όσους δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό να σπεύσουν στο κοντινότερο δισκοπωλείο και να το ζητήσουν ή να απαιτήσουν από τον κρατικοδίαιτο ραδιοφωνατζή να το μεταδώσει! Οι υπόλοιποι θα έχουν ήδη αναφωνήσει με χαρά: Mogwai!
Sugarmate! Δύο φορές (η μία με τους Echo & the bunnymen), δύο απογοητεύσεις. Μόνο με θαύμα θα με εντυπωσίαζαν! Και σχεδόν έγινε. Διαψεύστηκα! Πέσαν με τα μούτρα στις πρόβες, τροποποίησαν τις συνθέσεις τους εξορίζοντας τα σημεία που δεν κατέληγαν πουθενά, έγραψαν και άλλα τραγούδια; Μάλλον όλα αυτά. Σίγουρα η ηχητική του Ξυλουργείου είναι σπουδαία και αξίζουν συγχαρητήρια στους υπεύθυνους αλλά σε κάθε περίπτωση με εξέπληξαν. Αμερικάνικος ο ήχος τους (όχι κάτι που με συγκινεί ιδαιτέρως) με συνοδεία τρομπέτας, ευχάριστο αποτέλεσμα και σίγουρα δεμένο, ωραία φωνητικά.
Και η μεγάλη ώρα! Film! Αυτό που απολαύσαμε ήταν εξαίσιο! Ευχόμουν να μην είχε τέλος! Σκηνική παρουσία που ξεσήκωνε, επικοινωνία με το κοινό (ο χώρος είχε γεμίσει), αγγελική, λαμπρή, έκτακτη, ονειρώδη, θεσπέσια ερμηνεία (και παρουσία θα πρόσθετα αλλά επιθυμώ να αποφύγω τις συγκρίσεις με την Juliette) από την Ελένη Τζαβάρα, σφιχτοδεμένες συνθέσεις, με ρυθμικά μουσικά στολίδια, με τον Κώστα Μπόρση πίσω από τα τύμπανα να αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά υπέροχος και αηδιαστικά ευδιάθετος, τον αδερφό του Δημήτρη στο μπάσο να μεταμορφώνει την κάθε νότα σε ηχηρά γοητευτική μελωδία, εκρηκτικές κιθαριστικές παρεμβάσεις από τον Μανώλη Ζαβιτσάνο, πασπάλισαν τη διάθεσή μας με την κινηματογραφική σκόνη τους (επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι είναι μαγική), τρυπώσαν στις αναμνήσεις μας, έδειξαν και πάλι το αστείρευτο ταλέντο τους και μας επιτρέπουν να ατενίζουμε το μέλλον της ελληνικής εναλλακτικής σκηνής με ένα χαμόγελο που φτάνει μέχρι τα αυτιά.
Ακούστηκαν μεταξύ άλλων τα Angel B, Frenzy, Alarm, Stop stop, Red song (με τους κατάλληλους φωτισμούς), This is a lovesong (?), Montage, Ur1 robot, Krash, Away to say goodbye, Sss! και μας αποχαιρέτισαν 85 λεπτά μετά με το Jοkulhlaup.
Κλέβοντας ένα από τους στίχους τους "When everyone's wishes have all become true"! Ακριβώς έτσι. Καταδικασμένοι για επιτυχία!
Συναυλία που θα φεγγοβολά σαν φάρος στη ζωή μας. Ευτυχώς ήμουν εκεί. Ευχαριστώ. Και φινάλε κατά την επιθυμία της Ελένης με τις εξής δύο λέξεις: "Καλή συνέχεια!"
ΥΓ. Επικοινωνιακός χορηγός και ο RepAblic! Xα χα χα!
.
0 Comments »
Δημοσίευση σχολίου