"Little memories, marching on..."

Μία λίστα με αγαπημένες κυκλοφορίες της χρονιάς επηρεασμένη από ηχητικές εμμονές και μουσικές αδυναμίες με 50 επιλογές και δεκάδες ακόμα που κατάφεραν να εξασφαλίσουν μία θέση στη δισκοθήκη και στην καρδιά μου.


43. Nest - Retold
42. Deerhunter - Halcyon digest
41. The Third eye foundation - The dark
40. Arcade fire - The suburbs
39. Broken social scene - Forgiveness rock record
38. No joy - Ghost blonde
37. Tamaryn -The waves
36. Shannon Wright - Secret blood
35. Three Mile Pilot - The inevitable past is the long forgotten future
34. The National - High violet
33. Olan Mill - Pine
32. Greg Haines - Until the point of hushed support
31. The Soft moon - The Soft moon

30. Weekend - Sports
Κιθαριστικές εκρήξεις, εμπνευσμένες ηχητικές παραμορφώσεις, δυσδιάκριτα φωνητικά, έντονοι χτύποι των drums και θόρυβος. Απόλαυση!

29. Autolux - Transit transit
Η εξάχρονη δισκογραφική απουσία των Autolux δεν ήταν αρκετή για να κλυδωνίσει τη σχέση μας που στιγματίστηκε με το θαυμάσιο 'Future Perfect'. Μια κυκλοφορία με ανατρεπτική διάθεση και βλέμμα στον ήχο του παρελθόντος που ξεπέρασε όμως τις προσδοκίες μας χάρη στις αξέχαστα θορυβώδεις, μελωδικές εμπνεύσεις των τραγουδιών, στη μηχανική ακρίβεια και στην τεχνική αρτιότητα με την οποία χτυπούσε τα drums η Carla Azar, στη δυναμική του μπάσου & στις ονειρικές διαστάσεις των φωνητικών του Eugene Goreshter (με τη συμβολή των υπολοίπων δύο μελών του συγκροτήματος) και στις κιθαριστικές παραμορφώσεις και κλιμακώσεις του Greg Edwards που φωταγωγούσαν και αναδείκνυαν τις συνθέσεις. Μετά από δεκάδες ζωντανές εμφανίσεις, οι οποίες ενίσχυσαν τη φήμη τους, προβλήματα με την εύρεση στέγης προώθησης και διανομής και αρκετές αναβολές, παρ' όλο που το υλικό ήταν διαθέσιμο, το 'Transit Transit' κατέφτασε με εμφανώς περιορισμένη την ένταση, αλλά με το τελικό αποτέλεσμα να παραμένει το ίδιο έξοχο.

28. Get well soon - Vexations
Εκπληκτικό!

27. Air formation - Nothing to wish for (nothing to lose)
Έντεκα πανέμορφες μελωδίες που γλιστράνε μέσα στη νύχτα με θέα ένα υπνωτικά ονειρικό τοπίο και φόντο το φως του φεγγαριού που καθρεφτίζεται στο νερό, κιθάρες, drums και πλήκτρα να σκαρώνουν σκοτεινά ατμοσφαιρικές pop συνθέσεις (συχνά shoegaze αισθητικής), χωρίς να απουσιάζουν οι σπίθες θορύβου και παραμορφώσεων (αν και περιορισμένες σε σχέση με το 'Daylight storms'), με φωνητικά και ψιθύρους από τον Μatt Βartram που ο άνεμος της νοσταλγίας παρασέρνει, όπως τα φύλλα των δέντρων μακριά και στίχους με αποχρώσεις που θυμίζουν παλιά ξεθωριασµένη εφηµερίδα. Οι Air formation μας χαρίζουν με το 'Nothing to wish for (nothing to lose)' μία ακόμα εξαίσια κυκλοφορία!

26. Glasser - Ring
Η Cameron Mesirow, εναλλακτικά Glasser σχεδιάζει περίπλοκες μελωδίες με τη φωνή της και σε παγιδεύει στο ημίφως με τη σαγήνη της, αφηγείται ιστορίες με ευφάνταστους εκφραστικούς τρόπους (που παραπέμπουν σε αγαπημένους καλλιτέχνες) και σε ξαφνιάζει με υπνωτικούς ψιθύρους, με επιφωνήματα και με κραυγές, ενδυναμώνοντας την ένταση των συναισθημάτων. Με διάθεση για αυτοσχέδιες επεμβάσεις στη μουσική δομή των τραγουδιών, με έμφαση στις λεπτομέρειες και μία έντονη έλξη για πειραματισμό προσεγγίζει υπό την επίβλεψη των Van Rivers και The Subliminal Kid, αλλά και τη συνδρομή (στην παραγωγή) του Ariel Rechtshaid ηλεκτρονικά beats και samples, pop ρυθμούς και γενναιόδωρες ποσότητες κρουστών με εξωτικό, tribal χαρακτήρα και τους συνδυάζει μαεστρικά με ποικίλους, ατμοσφαιρικούς και ετερόκλητους ήχους, από ξυλόφωνα και κουδουνάκια μέχρι ακορντεόν και πνευστά συστήνοντάς μας με εννιά συναρπαστικούς προορισμούς (και δύο επιπλέον στην έκδοση του βινυλίου) στην πρώτη της, άκρως εμπνευσμένη δισκογραφική κυκλοφορία με τίτλο 'Ring'.

25. Hjaltalin - Terminal
Το 'Terminal' (προηγήθηκε το αξιόλογο 'Sleepdrunk seasons') είναι ένα εκθαμβωτικό μουσικό υπερθέαμα. Μία ξενάγηση στην πινακοθήκη των Hjaltalín μέσα από την πανδαισία των ήχων τους, όπως αυτοί εκτίθενται σε έντεκα ξεχωριστά πλαίσια με σκοπό να αναδείξουν πολυποίκιλλους ρυθμούς και διαθέσεις και να σε μαγέψουν για να την επισκεπτείς ξανά και ξανά. Περίτεχνα γενναιόδωρες ενορχηστρώσεις, άλλοτε παιχνιδιάρικα και αστραφτερά απρόβλεπτες και άλλοτε μελαγχολικά ετοιμόρροπες με δραµατικές εντάσεις και κορυφώσεις, πάντοτε όμως με μια αξιοθαύμαστη προσοχή στη λεπτομέρεια, συνθέσεις με έντονη την αίσθηση της θεατρικότητας και ένα έκδηλα κινηματογραφικό χαρακτήρα που αναδεικνύουν τα στοιχεία της κλασικής μουσικής, των musical, της disco και του funk, χωρίς να ξεχνούν τις pop μελωδίες αξιοποιώντας με τόλμη και με εφευρετικότητα τα πνευστά και τα έγχορδα (από φαγκότο και κλαρίνο μέχρι τσέλο και βιολί) και αφοπλίζοντας τον ακροατή χάρη στα εκφραστικά φωνητικά των Högni Egilsson & Sigrídur Thorlacius που μοιάζουν να αλληλοσυμπληρώνονται σαν κομμάτια ενός παζλ.

24. Blonde Redhead - Penny sparkle
Η διάθεση των Blonde Redhead για αδιάκοπη διερεύνηση ποικίλων εκφραστικών τρόπων με σκοπό να δαμάσουν διαφορετικές μουσικές ιδέες και να τις εντάξουν με την απαράμιλλη ικανότητά τους στις συνθέσεις τους αποτυπώνεται καθ' όλη τη δισκογραφική τους διαδρομή. Το 'Penny sparkle' (η όγδοη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους) ξεδιπλώνει βραδυφλεγώς την αδιαμφισβήτητη γοητεία του και μετά από τις πρώτες αναγνωριστικές ακροάσεις σε εντυπωσιάζει αποκαλύπτοντας ένα μαγευτικά ονειρικό κόσμο. Δέκα υποβλητικές μελωδίες που περιστρέφονται γύρω από synthesizers, καθοδηγούνται από μηχανικούς ρυθμούς που μέσα τους κοχλάζουν διάσπαρτοι ηλεκτρονικοί αστερισμοί, beats και samplers, με τα κρουστά του Simone, τη drum machine και τα ambient στοιχεία να ενσωματώνονται εύστοχα σε κάθε τραγούδι, με τις κιθάρες και τα φωνητικά του Amadeo Pace να καραδοκούν στο παρασκήνιο, την ανατρεπτική παραγωγή των Van Rivers και The Subliminal Kid (και δευτερευόντως του Drew Brown) να αφήνει το δακτυλικό της αποτύπωμα στην ηχητική κατεύθυνση του και φυσικά την ανάερη, αγγελική ερμηνεία της Kazu Makino να χαράσσει (και πάλι) πρωτόγνωρες συγκινήσεις.

23. Four Tet - There is love in you
"When I started working on the new music, it was rhythmically different than what I had done in the past. It's such a normal thing for a dance producer to make music and try it out in the club, but that was relatively new to me... I was trying to make something that was an album experience. I think I'm still stuck in that traditional mindset. I've done quite a few records now, and I look back and think of them as documents of my musical journey. I think the most important thing for me is putting out records that document ideas. I want to be able to look back on all this in the years to come and see how I explored those ideas."
Kieran Hebden

22. Swans - My father will guide me up a rope to the sky
"After recording, I did notice in a lot of the songs the narrators' desire to dissolve, or be subsumed – to completely disappear into something greater than themselves. I guess that's my quasi-religious, spiritual side coming to the fore, which ties into the ambition of some of the larger aspects of the music too – just to fall into something really large. I'm not a religious person in any real sense, but like anyone else, I want to experience ecstasy – something greater than myself."

21. The Radio dept. - Clinging to a scheme
Από την στιγμή που θα πατήσεις play δύσκολα μπορείς να σταματήσεις την ακρόαση του 'Clinging to a scheme'. Η εκλεκτά διαχρονική synth pop των The Radio dept. διασταυρώνεται κινηματογραφικά για τρίτη φορά (με καθυστέρηση τεσσάρων ετών) με μελαγχολικά ανέμελες μελωδίες που φέρουν τη σφραγίδα της υψηλής αισθητικής τους και εκπέμπουν γαλήνη, ρομαντισμό, νοσταλγία, με απόμακρους, επαναλαμβανόμενους ήχους και beats από drum machine, με κιθάρες που γοητεύουν με την απλότητά τους και φυσικά, τα ψιθυριστά φωνητικά του Johan Duncanson που εγείρουν έντονα αισθήματα. Από το ομιχλώδες σκηνικό τους δε λείπουν οι ονειρικοί shoegaze και indie φωτισμοί, ενώ τα εξαίρετα "Never follow suit" & "Heaven's on fire" πλαισιώνονται εύστοχα με φωνητικά samples. Υπέροχο!

20. Yann Tiersen - Dust lane
Η ζωή είναι εφήμερη, ο θάνατος αναπόφευκτος, αλλά η ελπίδα παραμένει αιώνια. Με οδηγό τον Yann Tiersen και συνεπιβάτες τους Dave Collingwood (drums), Matt Elliott, Gaëlle Kerrien και Syd Matters (φωνητικά) διασχίζουμε το κατασκότεινο, πυκνό δάσος της απώλειας, διερχόμαστε από ρυάκια και λιμνούλες που σχηματίζονται στις λακούβες των δρόμων και ξεχειλίζουν από τις συνεχείς συναισθηματικές βροχοπτώσεις, συναντούμε στροφές πρόσκαιρης ευτυχίας, αντικρίζουμε με νοσταλγία μονοπάτια που έσβησε ο χρόνος και στο τέλος της διαδρομής αναπνέουμε με αισιοδοξία. Το 'Dust lane' διαθέτει οχτώ συνθέσεις που αντικατοπτρίζουν εικόνες της καθημερινότητάς μας και συμπυκνώνουν ευφάνταστες μελωδίες μέσα από εμπνευσμένους ήχους και λαμπρές αντιθέσεις ηλεκτρισμού και λιτών ενορχηστρώσεων. Πανέμορφο!

19. Jonsi - Go
Συνθέσεις γεμάτες ζωντάνια, αμεσότητα και ξέφρενα παιχνιδιάρικους ρυθμούς, ηλιόλουστες, αριστοτεχνικές ενορχηστρώσεις που φέρουν τα δακτυλικά αποτυπώματα του Nico Muhly, πνευστά και έγχορδα μεγαλοπρεπούς λάμψης, ακατάπαυστα παλλόμενα drums που σφύζουν από έμπνευση χάρη στον Samuli Kosminen, ηλεκτρονικά, μελωδίες βασισμένες στο πιάνο, χρωματιστές σταγόνες pop ευφυίας, παραγωγή που διευθύνει με πνεύμα ενότητας το πλήθος των ιδεών και η φωνή του Jónsi που με την ομορφιά της μεταμορφώνει τους ήχους του 'Go' σε εικόνες και αισθήματα, αναζωογονεί τις ονειροπολήσεις σου, σε αφήνει αποσβολωμένο και προκαλεί ρωγμές στην καρδιά σου. Συμπληρώνεται με το εξαίρετο, ηχητικό και οπτικό πειστήριο (cd/dvd) 'Go live'!

18. Her name is Calla - The quiet lamb
Οι Her name is Calla οικοδομούν σταδιακά και με τόλμη τις συνθέσεις τους, χωρίς συγκεκριμένη δομή και ύφος, αλλά με εντυπωσιακή ορχηστρική πολυμορφία και το στοιχείο του πειραματισμού σε αφθονία, διαχειρίζονται τις παύσεις και τις σιωπές σεμιναριακά και ενσωματώνουν αξιοθαύμαστα απρόσμενες ηχητικές εκπλήξεις. To 'The quiet lamb' είναι ένα θριαμβευτικό μουσικό διήγημα έντονης συγκινησιακής φόρτισης με έξοχα φωνητικά (συχνά και samples) κρυμμένα πίσω από τον πένθιμο ίσκιο της απελπισίας, της θλίψης και της απόγνωσης, post rock δυναμικής με ενορχηστρώσεις άλλοτε λιτές, άλλοτε πλούσιες και πολύπλοκες, από τις οποίες όμως πάντοτε απουσιάζει οτιδήποτε το περιττό, αχλής, κινηματογραφικής ambient με σύντομες καταδύσεις στην κιθαριστική ένταση, με τις παραμορφώσεις να ταράζουν τη γαλήνη, ακουστικού προσανατολισμού και υποθαλάσσιων ρευμάτων κλασικής μουσικής με πλήθος εγχόρδων και πνευστών (από μαντολίνο και banjo μέχρι τρομπόνι και φυσαρμόνικα) που δονεί επαναλαμβανόμενα, σαν ένας γλυκός παφλασμός κύματος τον εσωτερικό σου κόσμο και την πλοκή να εκτυλίσσεται μέσα σε 75 λεπτά.

17. Joanna Newsom - Have one on me
Αφήνοντας την απλότητα μιας φωνής να αφηγηθεί με τον πιο ευφάνταστο τρόπο ιστορίες και να κοσμήσει τις πανέμορφα ενορχηστρωμένες μελωδίες!

16. Spoon - Transference
Η έκδηλη δημιουργικότητα και η επινοητικότητα των Spoon είναι ανέφικτο να ξεθωριάσει. Στο 'Transference' συνεχίζουν τις διακριτικές επανεφευρέσεις του ήχου τους με την προσθήκη νέων τεχνικών (όπως τα ελαφρώς παραμορφωμένα φωνητικά στο ρεφραίν του 'Who makes your money') και τη διεύρυνση του μουσικού τους ύφους χρησιμοποιώντας διαφορετικά όλα όσα έχουμε γνωρίσει και λατρέψει στα αριστουργηματικά 'Ga ga ga ga ga', 'Gimme fiction', 'Kill the moonlight', 'Girls can tell' και 'A series of sneaks'. Η παραγωγή, την οποία αυτή τη φορά ανέλαβε το ίδιο το συγκρότημα δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια αποκαλύπτοντας το ανατρεπτικό πνεύμα και τις πλούσιες ιδέες του. Λιτές, μινιμαλιστικές, αφαιρετικές ενορχηστρώσεις, απογυμνωμένες από οτιδήποτε περιττό που προσδίδουν αμεσότητα στις συνθέσεις τους, ακαταμάχητες μελωδίες, ευφάνταστα εμπνευσμένα drum beats από τον Jim Eno, έντονα αισθητή παρουσία του πιάνου και του μπάσου, περιστασιακές κιθαριστικές εκρήξεις, κοφτοί ρυθμοί και επαναλαμβανόμενα groove με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα. Φυσικά, στο επίκεντρο παραμένει ο επιδέξιος τρόπος που τραγουδάει και σκαρώνει αινιγματικούς στίχους ο Britt Daniel, επιστεγάζοντας την απελπισία, την απομόνωση, την αισιοδοξία, την αβεβαιότητα που γεννάν οι προσδοκίες για αγάπη και το ρομαντισμό που τον διακατέχει. Απαραίτητο!

15. Efterklang - Magic chairs
Κάθε ξενάγηση στο φαντασμαγορικά υπέροχο και εκτυφλωτικά λαμπρό, δισκογραφικό κόσμο των (λατρεμένων) Efterklang επιφυλάσσει ποικίλες, αναπάντεχες, ηχητικές εκρήξεις συναισθημάτων και αποπνέει εκθαμβωτικές, κινηματογραφικά ποιητικές εικόνες. Στο 'Tripper' ξεδίπλωναν τον έντονα δραματικό ήχο τους και έδιναν έμφαση στη χρήση εμπνευσμένων ηλεκτρονικών και beats, ενώ στο 'Parades' κατέφευγαν σε περίπλοκα πλουσιότερες και μεγαλοπρεπέστατες δομές με δεδομένο ότι ενισχύονταν από πολύχρωμο πλήθος μουσικών οργάνων και χορωδιακών φωνητικών. Το 'Magic chairs' αποτελεί ένα ακόμα τολμηρά πειραματικό βήμα με στόχο τη διερεύνηση και τη διεύρυνση σε ρυθμούς και τόνους. Η νέα προσέγγιση συλλαμβάνει με αποδομημένα μελωδικό τρόπο και οικονομία στις ενορχηστρώσεις την pop αισθητική, ενώ το νήμα με το οποίο ξετυλίγονται και συνδέονται τα τραγούδια, αλλά και το εικαστικό περιεχόμενο, το οποίο πιστώνεται και πάλι στους Hvass&Hannibal παραμένει ακαταμάχητα μαγικό. Με κομψότητα και δεξιοτεχνία εμφυσούν σταδιακά σε απλές συνθέσεις που κυριαρχούν τα drums και το πιάνο και πρωταγωνιστεί (για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό) η φωνή του Casper Clausen χάλκινα, έγχορδα, αλλά και τη δυναμική των ζωντανών τους εμφανίσεων. Η παρουσία του πολυτάλαντου Peter Broderick, ο οποίος παράλληλα με τις προσωπικές του κυκλοφορίες, συνεργάζεται και περιοδεύει με το συγκρότημα τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι καταλυτική, προσδίδοντας με το βιολί του επιπλέον συναισθηματικό βάθος στην ατμόσφαιρα. Ένας θρίαμβος που ενδυναμώνεται με τις ακροάσεις.

14. The Irrepressibles - Mirror mirror
Εκφραστικά φωνητικά με έντονα αφηγηματική και θεατρική διάθεση αγκαλιάζουν γοητευτικές, ορχηστρικές pop μελωδίες, εντυπωσιακά πλούσιες αρμονίες με baroque αισθητική και ενορχηστρώσεις βασισμένες σε έγχορδα και πνευστά καθρεπτίζουν μαγευτικά (με τις ρυθμικές εναλλαγές τους) τις συναισθηματικές διακυμάνσεις του ψυχικού κόσμου (όπως αποτυπώνεται στους στίχους) του Jamie McDermott. Το 'Mirror mirror', ο πρώτος δίσκος των The Irrepressibles (προηγήθηκε το EP 'From the circus to the sea' που έντυσε ηχητικά τις εικόνες του 'The forgotten circus' της Shelly Love) διεγείρει ολοκληρωτικά τη φαντασία και τις αισθήσεις σου και αγγίζει ευαίσθητες χορδές της μνήμης με θαυμάσιο τρόπο.

13. Shearwater - The golden archipelago
Το 'The golden archipelago' διαθέτει την παράξενη γοητεία και τη λογική ενός παραμυθιού με έντονη την αίσθηση του μυστηρίου και φόντο ένα απομονωμένο νησί και τις κοινότητες που κατοικούν εκεί. Την αφήγηση αναλαμβάνει ο χαρισματικός Jonathan Meiburg (ο οποίος φέτος συνεργάστηκε με τον Jamie Stewart με αποτέλεσμα το πολύ καλό 'Blue water white death') με τη μαγευτικά συναρπαστική και τη συναισθηματικά άμεση φωνή του, όπως και τις έξοχες εναλλαγές της τόσο σε τόνο όσο και σε ένταση. Η σκοτεινά δραματική και ποιητικά μελαγχολική ατμόσφαιρα ενισχύεται με γνώριμους (από τo κλασικό πλέον 'Rook'), αν και εξ' ίσου πλούσιους ήχους και τις συνθέσεις των Shearwater να θεμελιώνονται πάνω σε μελωδίες στο πιάνο, σε κρουστά (drums, βιμπράφωνο, μαρίμπα) που αιχμαλωτίζουν τη δυναμική των ζωντανών εμφανίσεων και κιθάρες που ακούγονται άλλοτε σαν απαλοί ακουστικοί κυματισμοί που αργοσβήνουν καθώς πλησιάζουν στην ακτή και άλλοτε σαν τρικυμίες. Δεν απουσιάζουν τα έγχορδα και τα πνευστά, καθώς επίσης και όλες οι λεπτομέρειες που επιβραβεύουν την κάθε νέα ακρόαση, ενώ μέσα από το βιβλίο που το συνοδεύει βιώνεις μία εναλλακτικά όμορφα οπτική.

12. Revere - Hey! Selim
Μετά από πέντε χρόνια ηχογραφήσεων, προβών, μουσικών συζητήσεων, διαφωνιών, ατελείωτων ωρών μπροστά σε πεντάγραμμα να σχεδιάζουν και να διορθώνουν νότες που είχαν ως αποτέλεσμα αρκετές ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες από τη δική τους Albino Recordings (τόσο EP όσο και singles), αλλά και επιτυχημένων συναυλιών έφτασε η στιγμή που το 'Hey! Selim', το πρώτο ολοκληρωμένο δισκογραφικό αποτύπωμα των Revere βρέθηκε στα δισκοπωλεία. Τραγούδια που διατάσσουν αρμονικά κιθάρες, drums, πλήκτρα και μπάσο, σε πλανεύουν με βιολιά, τρομπέτες, τσέλο, ξυλόφωνο και στοιχεία από την τσιγγάνικη παράδοση, τις χορωδίες και τα εμβατήρια των παρελάσεων αποκαλύπτοντας κινηματογραφικές οπτικές αναπαραστάσεις. Οι Revere πλέκουν μελωδικούς ιστούς με σιωπές και εκρήξεις πάνω σε εντυπωσιακές ενορχηστρώσεις και σε παγιδεύουν με τις δυναμικές ρυθμικές εναλλαγές τους, την παθιασμένη ερμηνεία του Stephen Ellis και τα τραγούδια με τις ασφυκτικά γεμάτες ιδέες τους και τις απρόσμενες δραματικές κορυφώσεις τους. Αριστούργημα!

11. Liars - Sisterworld
To θορυβώδες post punk με τα funk grooves και την ασυγκράτητη ενέργεια που χαρακτήριζε το εντυπωσιακό 'They threw us all in a trench and stuck a monument on top' αποκτούσε σκοτεινά πειραματική, τρομακτική διάθεση και ηλεκτρονικά στο παρανοϊκό 'We were wrong so they drowned', όπου εξερευνούσαν μύθους μαγισσών, μεταμορφωνόταν σε παραμορφωμένα κιθαριστικά drones και έντονα, ρυθμικά tribal drums στο έξοχο 'Drum's not dead', ώσπου τα τραγούδια τους συναντούσαν τη δημιουργική αμεσότητα στη δομή τους στο απρόβλεπτο 'Liars'. Στο 'Sisterworld' περιγράφουν με αιχμηρά απαισιόδοξο τρόπο, απογοήτευση και οργή την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη τους δημιουργώντας μία εφιαλτική, ηχητική ατμόσφαιρα που μοιάζει να καλύπτει το χάος με ομίχλη, μέσα από παύσεις, σιωπές, κιθαριστικές εκρήξεις σε ανύποπτες στιγμές, επαναλαμβανόμενα χτυπήματα των drums, ambient και ιδιαίτερα φωνητικά από τον Angus Andrew. Συνθετικά οι Liars συνδυάζουν επιτυχημένα στοιχεία από προηγούμενες κυκλοφορίες, ωστόσο δίνουν έμφαση στη λεπτομέρεια και στη συνοχή, ενώ εκτός από πιάνο και πλήκτρα, προσθέτουν έγχορδα και πνευστά. Ο κόσμος τους αντιπροσωπεύει ένα μέσο διαφυγής από την πραγματικότητα και χωρίς αμφιβολία είναι άκρως συναρπαστικός.

10. The Besnard Lakes - The Besnard Lakes are the roaring night
Ένα αριστουργηματικός δίσκος που σε 45 λεπτά συναντάς συνθέσεις με ασφυκτικά ονειρεμένες μελωδίες και εντυπωσιακές, λεπτομερείς ενορχηστρώσεις (σε κάθε ακρόαση ανακαλύπτεις και κάτι καινούργιο), πανέμορφα φωνητικά από τους Jace Lasek και Olga Goreas, κινηματογραφικά πειραματικές δομές, σκοτεινά δραματική ατμόσφαιρα χάρη στο πλήθος των εγχόρδων, αστραφτερές ηχητικές ιδέες, παρουσία χορωδίας και πνευστών, κιθαριστική post rock δυναμική, progressive rock μέρη (τα οποία αν και αποπνέουν παρελθόν, διατηρούνται θελκτικά) και ψυχεδελικές μοσχοβολιές.

09. Grinderman - Grinderman 2
Οι Grinderman επανέρχονται για να πυροδοτήσουν εννέα παθογόνους, μουσικούς μικροοργανισμούς έτοιμους να ανατινάξουν τους αμυντικούς μηχανισμούς σου και να δημιουργήσουν ένα θορυβώδες χάος, σπέρνοντας τον κιθαριστικό όλεθρο, εκσφενδονίζοντας στάχτες παραμορφώσεων, εκχέοντας μελωδικές παραισθήσεις και μολυσματικούς στίχους (με την υπογραφή του Nick Cave). Έξοχο!

08. Gorillaz - Plastic beach
Με μία λέξη: Ιδιοφυές!

07. Frog eyes - Paul's tomb: A triumph
Το πέμπτο μουσικό βιβλίο των Frog eyes με τίτλο 'Paul's tomb: A triumph' περιλαμβάνει εννιά κεφάλαια που δομούνται τμηματικά μέσα από πολύπλοκες, αυτοτελείς ενότητες μ' ένα ύφος αλλοπρόσαλλα σύγχρονο και πηγαία συναισθηματικό. Ενορχηστρώσεις που εμβαθύνουν στην προσωπικότητα του κάθε τραγουδιού με ανορθόδοξα πειραγμένους ρυθμούς και ηχητικές προσεγγίσεις, τυμπανισμοί συχνά αλλεπάλληλοι και λυσσαλέοι, χωρίς να χάνουν ίχνος από τη μελωδικότητά τους, κιθάρες που επιδιώκουν να κεντρίσουν την προσοχή μας με τη punk δυναμική τους και τα έντονα tremolo και fuzz εφέ τους και πλήκτρα που κάνουν τις συνθέσεις γοητευτικότερες. Οι περιγραφικά λυρικοί στίχοι με τις λογοτεχνικές αναφορές και οι αλληγορικά γλαφυρές αφηγήσεις του Carey Mercer ξυπνούν τις αισθήσεις, ενώ οι ιδιαίτερες, γεμάτες πάθος και εκφραστική ουσία ερμηνευτικές του ικανότητες (χρησιμοποιεί τις κραυγές, τους ψιθύρους, τις παύσεις, τα ουρλιαχτά, τους τονισμούς και κάθε εναλλακτικό μέσο δραματοποίησης σεμιναριακά), σε συνδυασμό με τα όμορφα φωνητικά της Megan Boddy μεταμορφώνουν τα τραγούδια σε ανατριχιαστικά θαυμάσιες εμπειρίες. Η θριαμβευτική έκδοση, η οποία αποκαλύπτεται πλήρως με κάθε ξεφύλλισμά της, συμπληρώνεται με δύο επιπλέον παραρτήματα που περικλείουν έξοχες demo, με ακουστικό προσανατολισμό, ηχογραφήσεις των "The sensitive girls" και "Odetta's war".

06. Menomena - Mines
Τα αποθέματα δημιουργικού πνεύματος των Menomena μοιάζουν αστείρευτα. Μετά τα έξοχα 'I am the fun blame monster!' και 'Friend and foe' που αφθονούσαν στο σύνολό τους σε ιδέες και εμπνευσμένες στιγμές καταλαμβάνοντας για εβδομάδες τα στερεοφωνικά μας κυκλοφόρησαν φέτος το 'Mines'. Το νέο τους μουσικό ναρκοπέδιο επιφυλάσσει και πάλι εκπλήξεις χάρη στις ενορχηστρώσεις που καταφέρνουν να είναι απλές και παράλληλα περίπλοκες και στις συνθέσεις που δομούν το χάος με μέτρο και ακρίβεια συνδέοντας ήχους και ρυθμούς με τρόπους που είναι αδύνατον να μη λατρέψεις. 11 τραγούδια βασισμένα σε θαυμάσιες μελωδίες στο πιάνο, εντυπωσιακές εκπυρσοκροτήσεις των drums και φωτεινές αναλαμπές σαξόφωνου, με κουδουνάκια, loops και παύσεις, με μπάσο και κιθάρες να κλιμακώνουν την ένταση και τα εκφραστικά φωνητικά των Danny Seim, Justin Harris και Brent Knopf να εναλλάσσονται θριαμβευτικά. Προτιμήστε την έκδοση του βινυλίου!

05. Chelsea Wolfe - The grime and the glow
I had a rather strange and foggy childhood, and it shaped the way I view the world. Making music has always been my instinctual reaction to the dark state of the world and everything around me."
Αποκάλυψη! Τα πάντα ζυγισµένα σε µια υποδειγµατική αρµονία. Υποβλητικό, εφιαλτικά ατμοσφαιρικό, συνθετικά και στιχουργικά μαγευτικό. Με τον τίτλο, 'The grime and the glow' να παραπέμπει στην εισαγωγή του βιβλίου 'Ταξίδι στην άκρη της νύχτας' ('Death on the installment plan') του Louis-Ferdinand Celine και τον ήχο του να ακούγεται ακριβώς όσο παράξενα επιδίωκε η Chelsea Wolfe. Σα να βρίσκεσαι μέσα σε ένα εξοχικό περιτριγυρισμένο από δέντρα που οι ψηλοθώρητες κορυφές τους στέκουν εμπόδιο στις ακτίνες του ήλιου, τα τζάμια να έχουν θολώσει από το κρύο και τα παλιά ξύλινα παραθυρόφυλλα, με το χρώμα τους να έχει ξεθωριάσει από τον καιρό να αγωνιούν να αντισταθούν στις επιθυμίες του δυνατού ανέμου με αποτέλεσμα κάπου κάπου να χτυπούν με δύναμη στο περβάζι. Τοίχοι δωματίων γεμάτοι με σκονισμένες φωτογραφίες, άδειες προθήκες βιβλιοθηκών, γερασμένα έπιπλα πάνω σε ένα φθαρμένο από την υγρασία και με ρωγμές δάπεδο, με το τζάκι να δεσπόζει σε μια γωνιά, τη φωτιά του να τρεμοπαίζει, καθώς ένας παλιός φωνογράφος περιστρέφεται ακούραστα, αδυνατώντας να δραπετεύσει της μοίρας του.


04. Zola Jesus - Stridulum II
H Zola Jesus συνεχίζει να μας εκπλήσσει. Το 'Stridulum II' συνιστά μία ακαταμάχητα υπέροχη κυκλοφορία πειραματικής pop με επιρροές από τη δεκαετία του '80. Οι πλούσιες ερμηνευτικές αρετές και η απερίγραπτα μαγευτική φωνή της Nika Roza Danilova βρίσκονται και πάλι στο προσκήνιο με τα synths (με μοναδική εξαίρεση το "Lightsick" στο οποίο χρησιμοποιείται πιάνο), τα ρυθμικά παλλόμενα κρουστά, τα προγραμματισμένα beats, τη drum machine και τους ηλεκτρονικά επεξεργασμένους και παραμορφωμένους ήχους να ενδυναμώνουν την σκοτεινά υποβλητική ατμόσφαιρα. Κραυγές, χορωδιακά και οπερατικά φωνητικά, στοιχειωμένοι ψίθυροι και μουρμουρητά απελευθερώνουν αισθήματα απελπισίας και αποξένωσης, ενώ λόγια που ξεχύνονται από την καρδιά αποπνέουν νοσταλγία. Αριστούργημα!


03. Beach house - Teen dream
Στο υπέροχο 'Teen dream' οι Beach house εμβαθύνουν σε ήχους και διάθεση, διατηρώντας τη ρομαντική τους φύση. Δέκα θελκτικές pop συνθέσεις που περιστρέφονται γύρω από τη μαγευτική φωνή της Victoria Legrand (είναι αδύνατον να μην την ερωτευτείς), η οποία κλιμακώνει τα συναισθήματα του ακροατή χάρη στις εναλλαγές της σε ένταση, ύψος και χροιά. Ενορχηστρώσεις εμποτισμένες με επαναλαμβανόμενες μελωδικές γραμμές οργάνου, πιάνου και synths, κρουστών και drum machine και απλών γοητευτικών κιθάρων από τον Alex Scally που εμπνέουν οικειότητα και εντείνουν την ανάγκη για ονειροπόληση. Στίχοι που ανασύρουν μνήμες από αγάπες που αργόσβησαν με το πέρασμα του χρόνου, όπως ο ήλιος που αχνοφαίνεται να δύει πίσω από την κουρτίνα και ακτινοβολούν νοσταλγία σαν τις φωτογραφίες σε σέπια τόνους. Ένας πολύτιμος δισκογραφικός θησαυρός.

02. The Walkmen - Lisbon
Έντεκα τραγούδια με προσεκτικά σχεδιασμένη συνοχή, διαφορετική κατεύθυνση που όμως συνεχίζει να αγκαλιάζει ήχους από προηγούμενους δίσκους τους δημιουργώντας αισθήματα οικειότητας, με παλιομοδίτικους ρυθμούς που ακούγονται σαν να ξεπήδησαν από jukebox, εξαίσιες (απλές, αλλά και πυκνές) μελωδίες στις κιθάρες, στο μπάσο, αλλά και στο πιάνο που μαγνητίζουν την προσοχή σου, τρομπέτες που ραίνουν τις συνθέσεις με σταγόνες νοσταλγίας, κρουστά και drums που πάλλονται και αγγίζονται με ευφυΐα από τον σπουδαίο Matt Barrick, προκαλώντας σεισμούς ευφορικής αναστάτωσης, με στίχους δραματικούς, με φευγαλέα ρομαντικά στοιχεία, στους οποίους αποτυπώνονται σκουριασμένα στιγμιότυπα της μελαγχολικής καθημερινότητας και φυσικά την παθιασμένη με διάθεση εξομολόγησης και ειλικρίνεια ερμηνεία του Hamilton Leithauser, άλλοτε βαθιά αισθαντική και χειμαρρώδης, άλλοτε τρυφερά απόμακρη και απαλή που αφυπνίζει μια σειρά από ξεθωριασμένες μνήμες, συνειρμούς και συγκινήσεις απ' τις βροχές των απογοητεύσεων και τα αγιάζια της αποτυχίας και της αβεβαιότητας. Το 'Lisbon' των λατρεμένων The Walkmen μοιάζει με το χέρι ενός αγαπημένου που γλιστράει μέσα στο δικό σου και σηματοδοτεί ένα νέο λαμπρό σταθμό στη δισκογραφία τους (προηγήθηκαν τέσσερις εκλεκτά θαυμάσιες κυκλοφορίες) που ξεχωρίζει χάρη στις λεπτομέρειες που ακόμα και αν ξεφεύγουν από το αυτί συλλαμβάνονται από την καρδιά.

01. 65daysofstatic - We were exploding anyway
Οι 65daysofstatic συνεχίζουν με το ίδιο πάθος, τον ενθουσιασμό, τη διάθεση για δημιουργικότητα και πειραματισμό να συνδυάζουν με αριστοτεχνική ακρίβεια, συνοχή και τεχνική κομμάτια από διαφορετικά παζλ δημιουργώντας μαγευτικά εθιστικές εικόνες. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάθε κυκλοφορία τους καταφέρνουν να μας αιφνιδιάζουν. Το 'We were exploding anyway' αιχμαλωτίζει τις αισθήσεις, επιταχύνει τους παλμούς της καρδιάς και σε παρασύρει σε έναν απερίγραπτα συναρπαστικό μουσικό κυκεώνα συναισθημάτων. Εννιά συνθέσεις φορτωμένες με ευρηματικές ιδέες που χαράσσονται με αξιοθαύμαστη επιδεξιότητα πάνω σε διαπεραστικούς ήχους ακατάπαυστων κρούσεων τυμπάνων, drum machine και παλλόμενου μπάσου, εμπλουτίζονται με πλήκτρα και μελωδίες βασισμένες σε synths, διαχειρίζονται έξοχα τα samples και τα παραμορφωμένα beats (όπως και τα φωνητικά του Robert Smith των The Cure) και συγκρούονται θεαματικά με χορευτικούς techno, rave, trance ρυθμούς, ενώ άφθονα ηλεκτρονικά bleeps διαθλώνται μέσα από το οραματικό φίλτρο τους, χωρίς ωστόσο, να απουσιάζουν οι απρόσμενες κιθαριστικές εκρήξεις που έχουμε λατρέψει. Αριστουργηματικά καθηλωτικό. Ένας δίσκος ορόσημο (με το 'Heavy sky EP' να το συνοδεύει ιδανικά)!


Αγαπημένες ελληνικές κυκλοφορίες

Electric litany - How to be a child & win the war
Sleepin Pillow - Superman's blues
drog_a_tek - Homeland

Playground noise - Playground noise
Abbie Gale - No inspiration


Αγαπημένα singles και EP
(χωρίς αξιολογική σειρά)

 
Porcelain Raft - Tip of your tongue
Clock Opera - White noise / Aluette // A piece of string // Once and for all

Sébastien Schuller - Nightlife
Fucked up - Year of the Ox

Ólöf Arnalds - Surrender
The Pains of being pure at heart - Say no to love // Heart in your heartbreak
Yuck - Holing out // Rubber
Korallreven - The truest faith // Honey mine
Still Corners - Don't fall in love / Wish // Endless summer
Film - Harmur Fuglsins
Caribou - Odessa
Memoryhouse - Caregiver
Wild eyes - Damir Doma
Incubator (US)
- DTTM
Esben & the witch
- Lucia at the precipice

Wolf parade - Semi-precious stone
Glissando - The long lost / Of silence
Japandroids - Art Czars // Younger us // Heavenward Grand Prix
Panda Bear - Tomboy // You can count on me // Last night at the Jetty


65daysofstatic - Heavy sky EP
Talvihorros - Let us be thankful we have commerce
Destroyer - Archer on the beach
The Twilight sad - The wrong car EP
Sufjan Stevens - All delighted people EP
Crippled Black Phoenix - I, Vigilante EP
Team ghost - You never did anything wrong to me EP
Team ghost - Celebrate what you can't see EP
Winter Severity Index - Winter Severity Index EP
Eluvium - The motion makes me last EP
Sea Oleena - Sea Oleena
Daughters - Daughters
White Ring - Black Earth that made me

Eagerly awaited

Follow their traces