Άραγε υπάρχει κερδισμένος σε έναν πόλεμο; Αποκαλυπτικά ολοκληρωμένη. Ότι πιο αιχμηρά όμορφο έχει προβληθεί τη φετινή κινηματογραφική χρονιά (και όχι μόνο). Σκηνοθετικό μεγαλείο του Clint Eastwood.

2. Τα παιδιά των ανθρώπων (Alfonso Cuarón)
Αλληγορικό σενάριο βασισμένο στο μυθιστόρημα του P.D. James. Ο κόσμος πνίγεται στα σκουπίδια, οι μετανάστες θεωρούνται μιάσματα, η στειρότητα είναι γεγονός, ο πολιτισμός πεθαίνει. Η ελπίδα στην κοιλιά μιας μαύρης γυναίκας. Εξαιρετική ερμηνεία από τον Michael Caine, καταιγιστικοί οι ρυθμοί, απογειωτική η σκηνοθεσία του Αλφόνσο Κουαρόν. Καθηλωτική από την αρχή ως το τέλος.

3. The prestige (Christopher Nolan)
Άφθονες ποσότητες μαγικής αύρας και επιβλητικής ατμόσφαιρας με ανυποψίαστους θεατές την ψευδαίσθηση, τα κόλπα, τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τους εντυπωσιασμούς. Ωραίες ανδρικές ερμηνείες προεξέχοντος (πάλι) εκείνης του Michael Caine και σκηνοθετικά ευρήματα που διατηρούν το ξεχωριστό ενδιαφέρον του ιδιόμορφου θρίλερ μέχρι το τέλος. Η πιο γλυκιά εκθαμβωτική εξαπάτηση.

4. Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι (Ken Loach)
Ο Ken Loach παραδίδει κινηματογραφικά μαθήματα (και οι Κάννες το Χρυσό Φοίνικα). Ισάξιο με το "Γη και ελευθερία".

5. Η ψυχή στο στόμα (Γιάννης Οικονομίδης)
Η διαρκής έντασή της θα σε ακολουθεί για αρκετό καιρό. Συγκλονιστική.

6. Babel (Alejandro González Iñárritu)
Αργό και βασανιστικό (τόσο για τους πρωταγωνιστές όσο και για τους ακροατές, άρα χρόνος για να ταξινομήσουμε τις σκέψεις μας), με σιωπές γεμάτες δραματική ένταση, με μη γραμμική αφήγηση, με το τρίπτυχο θάνατος, ρατσισμός, μετανάστευση να συνοψίζει τους άξονες στους οποίους αιωρείται η δράση, σε ντοκυμαντερίστικο ύφος, με τη μουσική να ντύνει τις παύσεις.

7. Little Miss Sunshine (Jonathan Dayton, Valerie Faris)
Ταινία που σε ταξιδέυει (οφείλεται στο γεγονός ότι είναι road movie) χάριν στο γλυκόπικρο και συναισθηματικό σενάριό της, στις εύστοχες ατάκες που διαθέτει, στις υποκριτικές ικανότητες των πρωταγωνιστών (τους οποίους αποτελεί μία οικογένεια! Κάθε μέλος της ζει στο δικό του μικρόκοσμο και έρχεται αντιμέτωπο με διαφορετικά προβλήματα, οπότε είναι αναπόφευκτο το προβλέψιμο φινάλε), στις ανάσες γέλιου που απλόχερα θα σας προσφέρει (σημείο στο οποίο εντοπίζεται και το πλεονέκτημά της), στις σιωπές που αναλαμβάνει δράση η μουσική των DeVotchKa.

8. Σε είδα στ' όνειρό μου (Michel Gondry)
Βαθιά συναισθηματική, ονειρικά χαοτική (και όχι σεναριακά) με παρεμβολές πραγματικότητας. Μία ξεχωριστά εμπνευσμένη ταινία που θα παρασύρει σε παραμυθένιους κόσμους, ένας ιδανικός συνδυασμός δημιουργικότητας και πανέμορφων εικόνων (η φωτογραφία θα σας αφήσει άφωνους) διανθισμένο με κατάλληλες μουσικές πινελιές!

9. Red road (Andrea Arnold)
Σκωτία, δύο πρόσωπα, κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης, μοιραία συνάντηση, love will tear us apart. Όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται στο πανί με σεμιναριακό τρόπο από την Andrea Arnold. Άψογος χειρισμός της κάμερας με αποτέλεσμα οι πολυκατοικίες, τα σκουπίδια, οι άδειοι δρόμοι, τα πουλιά που πετάνε,... να αποκτούν πνοή και να συμβάλλουν στην υποδειγματική ανάπτυξη της ταινίας. Στο πρώτο μισό ελάχιστοι διάλογοι, μερικά βίντεο και έξοχη επικάλυψη σκοταδιού. Μυστήριο που σε ωθεί να αναρωτιέσαι συνεχώς τι μπορεί να κρύβεται πίσω από όλα αυτά. Και μετά όλα αλλάζουν.

10. Borat (Larry Charles)
Ξεκαρδιστικά πανέξυπνη!