mouxlaloulouda: Ιουλίου 2007

"Birds are singing..."

Ο ενθουσιασμός καλά κρατεί. Οι διακοπές πλησιάζουν, η διάθεση για εξόδους και βόλτες υπό το άγρυπνο βλέμμα του ήλιου είναι δεδομένη,... . Δεκάδες νέες μουσικές κυκλοφορίες θα ανταγωνιστούν και πάλι για το ποια θα επικρατήσει και θα παραμείνει στο cd player για περισσότερη ώρα. Ήδη το "Random spirit lover" έχει εξασφαλίσει προνομιούχα θέση. Η απόλυτη μαγεία. Παρακάτω δείγματα από μερικές από αυτές. Σπεύστε να τα ακούσετε. Μέχρι σύντομα... (όχι πολύ) σας χαιρετώ.

Sunset rubdown - For the Pier (and dead shimmering)

Sunset rubdown - Stallion

The Go! Team - Titanic vandalism

The Go! Team - Patricia's moving picture

Kevin Drew - Safety bricks

Kevin Drew - Lucky ones

Parts & Labor - The gold we're digging

Parts & Labor - Brighter days

Parts & Labor - Fractured skies

Tindersticks - Drunk tank

Tindersticks - Tye die

Beirut - Transatlantique

"Trees outside the academy"

Ακουστική κιθάρα (βασικός συντελεστής), μπάσο, βιολί (η συνεισφορά του στο μαγικό τελικό αποτέλεσμα είναι καθοριστική), drums (από έναν ακόμα υπερηχητικό νέο, τον Steve Shelley), πιάνο (στο ορχηστρικό 'American coffin'), trademark solo του μικρού δεινόσαυρου J. Mascis (δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα ανακαλύψετε), στο studio του οποίου πραγματοποιήθηκε η ηχογράφηση του δίσκου (από τον John Agnello. Υπεύθυνο και για εκείνη του πανέμορφου 'Rather ripped'), οι μελωδίες ανασάνουν, η ένταση και οι θορυβώδεις συνθέσεις είναι περιορισμένες ('Wonderful witches' & 'Trees outside the academy'), αρκετές συνεργασίες, μεταξύ αυτών με την Christina Carter των Charalambides, η οποία ντύνει το 'Honest James' με τα υπέροχα, αέρινα φωνητικά της... .

Ο Thurston Moore καταφέρνει να εντυπωσιάσει (χωρίς καν να χρειαστεί στο πλευρό του την ακαταμάχητη Kim Gordon) με την νέα προσωπική δισκογραφική κυκλοφορία του (''Trees outside the academy"). Δυσκολεύομαι να βρω ψεγάδι.

Thurston Moore - Silver>Blue

Thurston Moore - Frozen gtr

"Tonight the streets are ours"

Richard Hawley - Tonight the streets are ours

Αν και οι αφιερώσεις δεν είναι κάτι στο οποίο η ΠΑγκόσμια ΟΙκογένεια των ΔΓΙΑμαντών έχει αδυναμία, το παραπάνω τραγούδι από το επερχόμενο δίσκο ("Lady's bridge") του Richard Hawley είναι για αυτούς. Αυτό δε σημαίνει ότι όλοι οι υπόλοιποι δεν πρέπει να το αποκτήσουν. Με μία λέξη. Θαυμάσιο.

"No longer afraid of the dark"

Τι μουσική ακούς; Μία από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις. Για μένα η απάντηση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Πως να κατανοήσει κάποιος ότι δεν έχει σχέση με τα τραγούδια που ακούγονται στα club ή με καλλιτέχνες σαν τον George Michael ή τους Linkin park, ότι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που στο όνομά τους έχουν την λέξη Rock δεν σε εκφράζουν, ότι όταν αναφέρεσαι στον Παπακωνσταντίνου εννοείς τον Θανάση (τον άλλον τον απεχθάνομαι), όταν αγνοούν ότι οι Closer, οι 2l8, οι The Prefabricated quartet, οι Your hand in mine είναι ελληνικά συγκροτήματα; Η τάση της απόρριψης του "οτιδήποτε δεν ακούγεται από το ραδιόφωνο, του οτιδήποτε δεν παρουσιάζεται συνεχώς από την τηλεόραση είναι κατακριτέο" κυριαρχεί. Έστω και αν δεν έχουν δεχθεί ποτέ να τους δώσουν μία ευκαιρία. Φυσικά, δεν απευθύνομαι σε όλους αυτούς (εξάλλου, δύσκολα κατορθώνεις να τους αλλάξεις την άποψη), αλλά σε εκείνους που πριν προβούν σε διατύπωση των συμπερασμάτων τους, ενημερώνονται και δοκιμάζουν. Ειδάλλως, πως θα προκύψουν οι νέες συγκινήσεις;

Γιάννης Πετρίδης και Κώστα Ζουγρής (Νετ 105,8. 4 με 5, καθημερινά). Σταθερές ραδιοφωνικές αξίες. Με το blog τους απέδειξαν ότι μπορούν να ακολουθήσουν (αν και σωστότερα είναι να χρησιμοποιήσω το 'να διαμορφώσουν') το σύγχρονο τρόπο μουσικής δημοσιογραφίας. Πολλά συγχαρητήρια.
'Οι... πολιτισμένοι' (Νετ 105,8. 5 με 6, καθημερινά). Ρωξάνη Καμβύση & Γιώργος Γιανναράκος. Αχτύπητο δίδυμο. Πολιτιστική ενημέρωση με διαολεμένα υπέροχες μουσικές. Θρίαμβος.
H εκπομπή του mic (88μισό, 20:00 με 22:00. Κάθε Δευτέρα). Ο Άρης Καραμπεάζης στο μικρόφωνο (έστω και αν κάποιες φορές οι απόψεις του και οι κριτικές του με εκνευρίζουν. Θα έσκαγα αν δεν το έγραφα αυτό) να διανθίζει με σχόλια όσους δίσκους ξεχώρισε η παρέα του mic και όσα συνέβησαν στην πόλη ολόκληρη τη βδομάδα.

Τελευταίος και καλύτερος ο Γιάννης Σημαντήρας ('ΔΓιαμάντΓια'. Δευτέρα με Πέμπτη από τις 24:00 μέχρι τη 01:00): Το απόλυτο ραδιοΦΟΝΙΚΟ show. Ιδιοφυής, χαρισματικός, ταλαντούχος, γλαφυρός, επικοινωνιακός, φιλικός, λαθολάγνος, προβαρισμένος, πανέμορφος, ερωτικός, ευγενικός, αναλυτικός, διακριτικός. Έξοχος. Ιδαίτερες μουσικές επιλογές και σπουδαίες ατάκες. Τι περισσότερο θα ονειρεύοσουν;

Και φυσικά, ο Rodon fm. Μακάρι όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί να λειτουργούσαν με παρόμοιο τρόπο.

''Hold ourselves together with our arms around the stereo for hours''

part one

1. Patrick Wolf - Overture
2. The New pornographers - Myriad harbour
3. Spoon - You got yr. cherry bomb
4. The Clientele - Bookshop Casanova
5. Menomena - The pelican
6. White rabbits - The plot
7. Of Montreal - She's a rejector
8. Interpol - No I in threesome
9. The National - Mistaken for strangers
10. iLiKETRAiNS - Spencer Perceval
11. Air formation - I can't remember waking up
12. Thurston Moore - The shape is in a trance
13. Blonde Redhead - Top ranking
14. Gruff Rhys - Lonsome words
15. Super furry animals - Show your hand

part two

1. Frog eyes - Bushels
2. The Besnard Lakes - Rides the rails
3. Handsome furs - Snakes on the ladder
4. Sunset rubdown - Apistat commander (Xiu Xiu cover)
5. Deerhunter - Hazel Street
6. Do make say think - Herstory of glory
7. Xiu Xiu Larsen - King of koalas
8. 65daysofstatic - Music is music as devices are kisses is everything
9. Efterklang - Hands playing butterfly
10. Benoit Pioulard - Sunol
11. Boy in static - First love
12. Olvis - Go ape
13. Amiina - Lσri

"The breath of the morning I keep forgetting. The smell of the warm summer air"

O Brandon Stosuy είναι ένας από τους αξιόλογους κριτικούς που ανήκει στην συντακτική ομάδα του Pitchfork. Πολλοί, όμως, εκτός από αυτήν του ιδιότητα, γνωρίζουν ότι κρύβεται και πίσω από αρκετά άρθρα στο άριστα ενημερωμένο και έγκυρο blog με τον τίτλο Stereogum. Αφορμή για να αναφέρω τα παραπάνω αποτέλεσε η εξαιρετική τους ιδέα να τιμήσουν με ένα compilation τα δέκα χρόνια από το σημαντικότερο δίσκο (Συμβιβάζομαι με το 'της τελευταίας δεκαετίας') του 20ου αιώνα, το 'OK computer'. Αποτέλεσμα ενός συγκροτήματος που έχει υπογράψει αιώνια σύμβαση με την μουσική και την στιχουργική πρωτοτυπία. Λατρεύω τους Radiohead (αυτό δεν χρειαζόταν). Κάθε ακρόαση των τραγουδιών του με γεμίζει με αισιοδοξία ότι θα συνεχίζουν να μας χαρίζουν δισκογραφικές κυκλοφορίες ανάλογης ομορφιάς. Και ήδη το έχουν διαπράξει άλλες τρεις φορές με τα 'Kid A', 'Amnesiac', 'Hail to the thief'.

Υποκειμενικά τα σχόλια, αλλά οι διαφορετικές αναγνώσεις του κάθε ενός που περιέχεται σε αυτήν τη συλλογή ('OKX: A tribute to OK Computer') λάμπουν. Σε κάθε περίπτωση, ήταν πρακτικά αδύνατον οι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα που συμμετείχαν να κατάφερναν να εντυπωσιάσουν μένοντας απόλυτα πιστά στις πρωτότυπες συνθέσεις. Επομένως, αποφάσισαν να προσθέσουν το δικό τους δημιουργικό στίγμα. Ο στόχος επετεύχθη. Επιθυμείτε χειροπΧιαστό παράδειγμα; Παρά την πλούσια δισκογραφική επικαιρότητα, δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό και τον άκουσα σε δύο μέρες περισσότερες από 10 φορές. Εν συντομία. Πολύ καλό compilation με (ορισμένες εξαιρετικές) διασκευές (αποκλειστικές ηχογραφήσεις. Όλες φετινές) και σημειώσεις από όσους έλαβαν μέρος και μάλιστα δωρεάν.