mouxlaloulouda: Σεπτεμβρίου 2006

"Hurt people hurt people"

Η χθεσινή συναυλία του 2L8 ξεκίνησε περίπου στις 17:30 μπροστά σε ένα μικρό ακροατήριο (μπορεί να φταίει ότι εμφανίζοταν νωρίς, ότι ήταν Παρασκευή, ότι ο περισσότερος κόσμος αποβλακώνονταν με ηλεκτρονικά παιχνίδια σε διπλανά περίπτερα, ότι αν δεν ξοδέψεις 52 ευρώ (κάποιοι κατάλαβαν) δε σου κάνει όρεξη να επισκεπτείς ένα θέαμα, ...). Αυτό βέβαια δε μας στέρησε τη δυνατότητα να απολαύσουμε κάτι όμορφο. Λούπες που ηχογραφούνταν ζωντανά, παράλληλες βιντεοπροβολές ταινιών μικρού μήκους, χορωδίες από ήχους που έφτιαχνε ο Κώστας, κιθάρα, μπάσα και βιολί. One man show. Ή ακριβέστερα το απόλυτο show. Στα νέα τραγούδια του (δύο (αν δεν πράττω λάθος) από αυτά είχαν παρουσιαστεί για πρώτη φορά στη συναυλία που έδωσαν στο Ξυλουργείο του Μύλου στις 27 Ιανουαρίου. Αυτή τη φορά μου φάνηκαν έτοιμα για κυκλοφορία, έστω και αν ο ήχος που βγαίνει σε έναν ανοιχτό χώρο δεν είναι πάντα ο καλύτερος) οι Xiu Xiu (μήπως φταίει ότι ακούω συχνά το "The air force";) συναντούν τους Godspeed you! black emperor. Οποιος την έχασε, έχασε.

Σοφία ορθή! Ακούσομεν του 2-L8 το ανάγνωσμα...

Με αφορμή την σημερινή (Μη λείψει κανείς!) συναυλια (Helexpo, Περίπτερο 8 και ώρα 17:00) των 2l8, ο Κώστας Βοζίκης είχε την καλοσύνη να παραχωρήσει συνέντευξη στους mouxlaloulouda (ναι, εγώ είμαι) και Zpi, για λογαριασμό της ραδιοφωνικής εκπομπής 'Διαμάντια' του Γιάννη Σημαντήρα. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.

"The time has come to lose my mind"

"Επιτέλους!", αναφώνησα όταν άκουσα την είδηση και αμέσως άφθονες ποσότητες αγαλλίασης εκτόξευσαν τη διάθεσή μου. Το 12ο Διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας ("Νύχτες πρεμιέρας") ξεκίνησε προχθές. Εκτός από ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πρόγραμμα μας προσφέρει τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε ζωντανά τους Closer! Και αν αυτό δεν είναι λόγος για χαμόγελα ευφορίας τότε ποιος είναι (Ναι, ναι. Έπραξα λάθος. Ξέχασα ότι στις 29 Σεπτεμβρίου εμφανίζονται οι 2L8 στη Helexpo); Πως θα γίνει αυτό; Αν και νομίζω ότι ελάχιστοι άνθρωποι δε θα το γνωρίζουν σας προτρέπω να προμηθευτείτε εισιτήρια γαι την ταινία Air guitar nation (Απόλλων - 21:30, 26.09) της Alexandra Lipsitz. Αμέσως μετά ακολουθεί πάρτυ στο Bios (Πειραιώς 84, Αθήνα), με συναυλία των ταλαντούχων Closer. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε ότι νέος δίσκος αναμένεται φέτος τότε αντε μετά να τιθασσεύσουμε τη χαρά μας.

Sister Winter

O χαρισματικός Sufjan Stevens ("Όχι πάλι αυτός", θα αναφωνήσουν μερικοί) κυκλοφορεί box set με χριστουγεννιάτικα τραγούδια (σχεδόν τα μισά απο αυτά είναι δικές του συνθέσεις) λίγο πριν το τέλος του 2006 (21 Νοεμβρίου). Κάθε χρόνο έριχνε στο διαδίκτυο και από ένα ΕΡ (δωρεάν) οπότε αποφάσισε να τα συλλέξει όλα, προσθέτοντας όμως μεταξύ άλλων (που δε χρειάζεται να αναφέρω) και ένα καινούργιο EP (ηχογραφήθηκε τον Ιούνιο). Περισσότερα στο site της Asthmatic Kitty.

Ναι, έχετε απόλυτο δίκιο. Το ίδιο πίστευα και εγώ (παρ' όλο που λατρεύω τους δίσκους του). Οτι δηλαδή δε θα πρόσεφερε τίποτα καινούργιο.

Το πήρα λοιπόν απόφαση. "Δε θα κατεβάσω τίποτα (με το φόβο ότι θα με απαγοήτευαν)", έλεγα όταν διάβασα την είδηση. Πάλι κα*α που δεν πήρα όρκο. Το όνομα του τραγουδιού που με οδήγησε στο να τα αποθηκεύσω όλα στο σκληρό μου δίσκο (και να αναμένω την επίσημη κυκλοφορία, η οποία θα στολίσει τη μουσική μου συλλογή) ήταν το Sister Winter. Πανέμορφο. Διαμάντι. Ξεκινά με τη μελωδία του πιάνου, το Sufjan Stevens να τραγουδάει ψιθυρίζοντας τους στίχους, αιθέρια φωνητικά, έγχορδα και πνευστά να τον συνοδεύουν και να τον οδηγούν στο τελευταίο δίλεπτο του τραγουδιού όπου οι κιθάρες, τα drums και τα πνευστά αποκτούν σταδιακά τον πρώτο λόγο κορυφώνοντας την ένταση λίγο πριν το αργόσυρτο (ιδανικό fade out) οριστικό (αν και δύσκολα δε θα ξαναπατήσετε το play) αντίο.

"It's not how we've planned it"

Tokyo police club. Από τον Καναδά (πάλι). Τη χώρα δηλαδή που τα τελευταία χρόνια κατακλύζει την αγορά με ενδιαφέρουσες, αξιόλογες, σπουδαίες μουσικές κυκλοφορίες. To "A lesson in crime" διαθέτει εφτά indie δίλεπτους (η συνολική διάρκεια του είναι ... ένα τέταρτο x 4 φορές repeat all = 1 ώρα) πιασάρικους συναγερμούς (οι κιθάρες ακούγονται τόσο αγχωμένες λες και η αστυνομία των εύπεπτων επιτυχιών και της πρόσκαιρης δόξας ετοιμάζεται να τους πΧιάσει. Τρέξτε παιδΧιά!). Λατρεύεται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Δείγμα εδώ.