"Join the resistance, fall in love!"

Photo by Nasos A.

2l8. H καρδιά και το πνεύμα ενός γοητευτικού συνδυασμού. Ενός συνδυασμού όπου ο συναισθηματικός ρεαλισμός συνευρίσκεται με τη στιχουργική ποίηση και οι επικά ενορχηστρωμένες συνθέσεις με τον λυρισμό. Το "He & she, angry enough to keep loving in the Dark Ages" καταφέρνει να ξεπεράσει σε ηχητική πολυχρωμία, σε συνθετική πρωτοπορία και σε εκφραστική μαεστρία το αριστουργηματικό "Armed angels, frustrated youth, the art of self deceit and music industry". Η απογοήτευση, οι στιγμές ευαισθησίας, οι ανάσες θυμού, αλλά και η ονειρικά κρυμμένη αισιοδοξία, οι αλήθειες που φοβόμαστε να αντικρίσουμε, τα ερωτηματικά, οι μυρωδιές της απόγνωσης παραμένουν το ίδιο έντονες, αν και πλέον εκφράζονται διαφορετικά. Ωστόσο, εξίσου μοναδικά. Δίσκος γεμάτος αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα. Το πρώτο, τα χορωδιακά φωνητικά και η έντονα γλαφυρή, θεατρική φωνή του Κώστα Βοζίκη, η οποία συμβάλλει στη δραματική αμεσότητα των στίχων του. Το δεύτερο, το καινοτόμο πνεύμα και η ασυγκράτητη έμπνευσή που συγκρίνεται μόνο με εκείνη των Xiu Xiu. Το τρίτο, η πλούσια ορχηστρική διακόσμηση το δίσκου με το theremin να αναλαμβάνει αρκετές φορές το ρόλο του οδηγού, τις κιθάρες και τα διπλά τύμπανα με την πυξίδα τους να δείχνουν μόνιμα το δρόμο προς το θόρυβο, τα βιολιά, το τσέλο, το κοντραμπάσο και τη βιόλα συνοδοιπόρους, το πιάνο και την τρομπέτα να ακολουθούν κάνοντας αισθητή την παρουσία τους. Στο "You walk on empty streets now, holding your heart in your hands" όλα κυλάν ήρεμα, σταγόνες ορχηστρικής μαγείας πλημμυρίζουν σταδιακά το πρώτο μέρος, το τσέλο κλέβει τις εντυπώσεις, το μοτίβο επαναλαμβάνεται βασανιστικά, η ένταση χαμηλώνει μέχρι το σημείο που όλα τα όργανα εκρήγνυνται για να ξεδιψάσουν την επιθυμία τους να ακουστούν και να ντύσουν ιδανικά τους έξοχους στίχους, σε ένα μεγαλειώδες αποτέλεσμα που θα ζήλευαν οι Godspeed you! Black emperor και θα άφηνε άφωνους τους Do make say think. Τι να πρωτοξεχωρίσεις! Το “Josephine”; Ένα σπαρακτικό κάλεσμα (βασισμένο κυρίως στη φωνή και το πιάνο) ενός ερωτικά πληγωμένου που οι μνήμες του αδυνατούν να ξεθωριάσουν. Οι χτύποι της καρδιάς σας θα γίνουν πιο έντονοι και οι τρίχες σας θα σηκωθούν από ρίγη συγκίνησης. Το "Monotοne ruins" με τα έγχορδα, τις κραυγές και τους ψίθυρους να εναλλάσσονται; Το "Paradox", το οποίο καθαρτικά δυναμώνει την ένταση, λίγο πριν το φινάλε του για να εκφράσει, όσα συναισθήματα οι λέξεις αδυνατούν; Το αποχαιρετιστήριο Bright eyes-ικό "Excuse me, but I just have to explode" με την τρομπέτα να ενισχύει την έντονη γεύση της ηχητικής απόλαυσης; Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν αυτό που θα απολαύσουν τα αυτιά σας. Προσοχή όμως! Το "He & she, angry enough to keep loving in the Dark Ages" απαιτεί την υπομονή σας, μέχρι να νιώσει έτοιμο να σας αποκαλύψει τις εκθαμβωτικές στιγμές του. Προμηθευτείτε το (με οποιοδήποτε τρόπο) και δεν υπάρχει περίπτωση να το μετανιώσετε. Στα δισκοπωλεία αναμένεται το Σεπτεμβριο από την Inner Ear.

ΥΓ. Διαβάστε εντυπώσεις από την εμφάνισή του στα "Διαμάντια" εδώ και εδώ και μία άκρως απολαυστική συνέντευξη (μέρος πρώτο, δεύτερο)



"...everyday the same"

Clear tigers is Nathan Akin. He initially moved to New York from Arkansas to study with minimalist composer La Monte Young. After many hours of exposure to Dream House drones, he wrote and recorded "Brutal" over the course of several months in on-and-off recording sessions, with Nathan playing and singing all the parts.




"The spirit of giving"

Ένα μήνα μετά και έχουν ήδη ξεχωρίσει οι παρακάτω δίσκοι:

2l8 - He & she, angry enough to keep loving in the Dark Ages
Get well soon - Rest now, weary head! You will get well soon
Destroyer - Trouble in dreams
Bon Iver - For Emma, forever ago
Neon Neon - Stainless style
Hercules & love affair - Hercules & love affair
Xiu Xiu - Women as lovers
Songs of green pheasant - Gyllyng street
Atlas sound - Let the blind lead those who can see but cannot feel
Why? - Alopecia
Evangelicals - The evening descends
Foals - Antidotes
Sons and daughters - This gift
British sea power - Do you like rock music?
These new puritans - Beat pyramid
Fuck buttons - Street horrrsing
Times new Viking - Rip it off
Last harbour - Dead fires and the lonely spark


+ 2 κυκλοφορίες του προηγούμενου έτους
Bottomless pit - Hammer of the gods
World's end girlfriend - Hurtbreak wonderland



"It's over and we've just began"

Οι Super furry animals, ένα από τα σπουδαιότερα Βρετανικά συγκροτήματα με κάθε νέα τους κυκλοφορία καταφέρνουν να παρουσιάσουν κάτι φρέσκο, να συνδυάσουν μουσικά όργανα, είδη (από pop μέχρι ψυχεδέλεια, από progressive μέχρι dance) και ρυθμούς και να μας χαρίσουν τόνους ηχητικών απολαύσεων. Το "Hey Venus!" ήταν ακόμα μία ευκαιρία για να εμπλουτίσουν με χρώματα το πανέμορφο ουράνιο τόξο τους και να μας εκθαμβώσουν (τι έχει απομείνει ακόμα να συνθέσουν;). Δυστυχώς ή ευτυχώς, λίγοι το πρόσεξαν και λιγότεροι γοητεύτηκαν. Σχεδόν το ίδιο συνέβη και με τα εξαίσια ακουστικά pop τραγούδια του "Candylion". Ο Gruff δε φαίνεται να πτοήθηκε και επιστρέφει.

Το "Stainless style" των Neon Neon (project των Boom Bip και Gruff Rhys (ο οποίος είχε βοηθήσει στην παραγωγή του "Blue eyed in the red room")) είναι βασισμένο στη ζωή του κατασκευαστή αυτοκινήτων John Delorean (“There were a hundred million things to write about,” says Rhys, who handled the bulk of the lyrics. “It was interesting writing about some guy that was involved in a kind of grotesque celebrity world. The kind of veering from American Dream to American Nightmare, and taking life to extremes. With the lyrics, I just got obsessed with this guy’s life. Getting all the details and filling up this big notebook, watching documentaries, old news clips. Every page you turned there was a new anecdote and twist, and it was easy in that sense. It’s a full-on concept album.”. Απόσπασμα από συνέντευξη στο περιοδικό bpm).

Mπλέκουν hip hop, ξεθάβουν pop από τη δεκαετία των 80s, διαλέγουν samples, ραντίζουν με ηλεκτρονικά (το synthesizer είναι ο καταλύτης) και dance στοιχεία και γαρνίρουν με τα υπέροχα φωνητικά του Rhys (σ' αυτά προσθέστε και εκείνα των Spank Rock, Sean Tillmann (δηλαδή Har Mar superstar), Cate Le Bon, Yo Majesty, Fatlip, όπως και τη συμμετοχή των The Magic numbers).

Σε 12 τραγούδια γίνεται εμφανής η διάθεσή τους για πειραματισμό (“We were like, 'Let’s do hooks and stuff that sometimes makes us uncomfortable or makes us laugh, but at the same time, [stuff ] that people will have stuck in their head immediately. It was a blast; I’ve never had so much fun making a record in my life.’”, remembers Boom Bip. “It was a celebration of superficiality and all things plastic” notes Rhys.). Αν πέτυχε; Απόλυτα! Ακούστε:





Boom bip - The pinks (from "Sacchrilege EP")

Boom bip - The move (from "Blue eyed in the red room")

ΥΓ. Ο Gruff Rhys εμφανίζεται σε ένα τραγούδι της rock όπερας για τα ανθρώπινα όντα και τα zombies των δύο Βραζιλιάνων Senador Medinha και Seridée Mondevac. Δωρεάν download (σας συμβουλεύω να μη χάσετε άδικα το χρόνο σας) του διπλού δίσκου 'Zombieoper' μέσω του site τους.



"Gone baby gone"

Εξαφάνιση, ένοχη σιωπή, λανθασμένες εντυπώσεις, ηθική, παιδοφιλία, διαφθορά, γειτονιές, άτυποι αστικοί κανόνες, οικογενειακός θεσμός, κακοποίηση, αυτοδικία,... μερικά από τα θέματα που πραγματεύεται το γεμάτο ανατροπές (εκεί που περιμένεις ότι όλα τελειώνουν πολύ σύντομα, εκεί που αισθάνεσαι ότι οι ρόλοι δεν αναπτύχθηκαν αρκετά βρίσκεσαι αντιμέτωπος με εκπλήξεις) σενάριο βασισμένο στο μυθιστόρημα του Dennis Lehane (με ανάλογους προβληματισμούς, όπως εκείνους στο "Mystic river"). Ο Ben Affleck εντυπωσιάζει με τις σκηνοθετικές του ικανότητες (απλός, παρατηρητικός και με το βλέμμα (δηλαδή την κάμερα) στην ουσία) και αφήνει τον αδερφό του, τον Casey (και την Amy Ryan) να διαπρέψει ερμηνευτικά (αν και δε συγκρίνεται με εκείνη στη δολοφονία του Jesse James που του χάρισε και υποψηφιότητα για τα Oscar). Καθηλωτική η δράση, με τους μονολόγους να αποτελούν έξυπνες προσθήκες και τα ερωτηματικά που περιμένουν απαντήσεις να μεγαλώνουν. Εξαιρετικό το αποτέλεσμα. Ό,τι πρέπει για συζητήσεις έξω από την σκοτεινή αίθουσα (και σας παρακαλώ όχι μέσα).

Follow their traces