Όταν η απόλυτη ομορφιά ανθίζει στην αυλή των απλών συνθέσεων
Το 'The seldom seen kid', ο τέταρτος δίσκος των πολυαγαπημένων μου elbow αναμένεται να κάνει εμφάνιση στα δισκοπωλεία στις 17 Μαρτίου (από την Fiction, μιας και η V2 έριξε το βάρος της στις επανακυκλοφορίες και στους ατάλαντους Stereophonics). Το "Grounds for divorce" είναι το πρώτο τραγούδι που ξεκίνησε να μεταδίδεται στα βρετανικά ραδιόφωνα. Ωστόσο, μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα. Εξάλλου, σε κάθε κυκλοφορία τους αποτυπώνουν τόσο έντονα τα συναισθήματα, μέσα από τους στίχους (συνήθως αναπολώντας με μελαγχολία στιγμές του παρελθόντος), τις εμπνευσμένες μελωδίες τους και την υπέροχη φωνή του Guy Garvey που είναι αδύνατον να μη γοητευτείς. Σύμφωνα με δηλώσεις τους στο ψηφιακό πρόγραμμα του ΒΒC 6 Music, επιθυμούν και ο νέος δίσκος τους να ακουστεί από την αρχή μέχρι το τέλος ("It's segued, the tracks run into each other and the themes run all the way through."), ώστε να αποκαλυφθεί πλήρως το αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους, τα δύο τελευταία χρόνια ("We are sure of every note, every beat, every word"). Επίσης, μέσα στο έτος προγραμματίζουν και ένα cd με b-sides ("With the exception of one song that shall remain nameless of the 65 songs that we have released so far, we are very proud of them all").
Ενηλικίωση, ωριμότητα, σχέσεις, παιδική αθωότητα, αγάπη, εκπλήξεις, έρωτας, προσωπικός χώρος, όνειρα, επιθυμίες. Πνευματώδης οικογενειακή κωμωδία, με πανέξυπνο χιούμορ (θα σας θυμίσει το "Little Miss Sunshine"), σαρκαστικές ατάκες γεμάτες σοφία, μουσικές αναφορές, ένα σενάριο σκέτο κόσμημα, την πρωταγωνίστρια Ellen Page να σε ξεσηκώνει με την ερμηνεία, την απλότητα και το βλέμμα της (όπως και η αφέλεια του Michael Cera, γνώριμος από το απολαυστικό "Superbad", το οποίο προβλήθηκε δύο μήνες νωρίτερα) και το soundtrack για ακόμα μία φορά, να κερδίζει ένα μέρος από τις εντυπώσεις. Η τελευταία σκηνή θα σας πλημμυρίσει με αισιοδοξία. Να τη δείτε; Λάθος ερώτηση. Πόσες φορές θα την ξαναδείτε (μία δεν είναι αρκετή!);
Στιγμιότυπα
Η φαντασία μπλέκεται με την πραγματικότητα, το ψέμα με την αλήθεια και ο θάνατος με τον έρωτα, ο οποίος δείχνει και τα δύο του πρόσωπα (από τη μία ρομαντισμός και αγάπη, από την άλλη ζήλεια). Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ian McEwan, το "Atonement" (trailer) συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά μιας έξοχης ταινίας. Τα σκηνοθετικά ευρήματα από τον Joe Wright και οι σεναριακές ανατροπές χαρίζουν τόνους μαγείας. Η ερμηνεία της μικρής Saoirse Ronan είναι καθηλωτική και η διεύθυνση φωτογραφίας διαπρέπει. Η σπουδαία μουσική (άλλοτε ορχηστρική, άλλοτε με βάση το πιάνο. Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα της χρήσης του ήχου των πλήκτρων της γραφομηχανής αποδεικνύεται πανέξυπνη) που συνέθεσε ο Dario Marianelli συμβάλλει καταλυτικά στην από- και κλιμάκωση της δραματικής έντασης, συνοδεύει ιδανικά τις σιωπές (όπου τα συναισθήματα κυριαρχούν) και δένει αριστοτεχνικά με κάθε πλάνο. Η εξιλέωση (ίσως παρέα με τα δάκρυα) θα έρθει (;) στο τέλος, σε μορφή βιβλίου με επιβάτες την αισιοδοξία και την απόλυτη ευτυχία. Άραγε αυτό αρκεί; Μην τη χάσετε!
Πολύχρωμες μελωδίες, ασύγκριτη στιχουργική μαεστρία, συνθετική αρτιότητα (οι κιθάρες και το πιάνο στήνουν το πιο όμορφο σκηνικό και η φωνή δίνει ζωντάνια σε ένα ακόμα μουσικό υπερθέαμα), ρομαντική αμεσότητα, πολυεπίπεδες φωνητικές ικανότητες από τον Dan Bejar, νοσταλγικές αφηγήσεις. To "Trouble in dreams" (18 Μαρτίου στα δισκοπωλεία) μπορεί (ίσως πάλι όχι) να ανακαλέσει μνήμες από τα πιο κρυφά σημεία της καρδιά σας και να προκαλέσει βροχή στα μάτια σας, ωστόσο είναι αδύνατον να μη σας συγκλονίσει. Και σαν τα συναισθήματα θα τρυπώσει... στο mp3 player σας. Εξαιρετικός!
Μαζί με την αγαπημένη του Sydney Vermont κυκλοφορούν σε λίγες μέρες την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά ("The portrait is finished and I have failed to capture your beauty...") ως Hello, blue roses. Διαθέτει γοητευτικό τίτλο, εξώφυλλο και αξιόλογο περιεχόμενο (το φλάουτο προσφέρει γοητεία), αλλά δυστυχώς, σε όλη τη διάρκειά της θα εύχεσαι να τραγουδούσε περισσότερο ο Dan. Απουσιάζει η μαγεία.
Για όσους δείλιασαν (όπως εγώ) να χαρίσουν μία θέση στη λίστα με τους αγαπημένους τους δίσκους για το 2007 στο self released "For Emma, forever ago" του Bon Iver, υπάρχει μία δεύτερη ευκαιρία. Ο λόγος; Η ένταξή του στο δυναμικό της Jagjaguwar και κατα συνέπεια η επίσημη κυκλοφορία του (με νέο, ελκυστικότερο εξώφυλλο) στις 19 Φεβρουαρίου. Folk και soul υπόβαθρο, απλές, μοναχικές, μελαγχολικές συνθέσεις, άμεσα homemade τραγούδια και υπέροχα φωνητικά (το πλεονέκτημά του). Το πιο γλυκό δώρο για τα αυτιά σας.
Μελαγχολικά βιολιά, δολοφονικά γοητευτικές μελωδίες από το πιάνο, εμπνευσμένη απλότητα, προσεγμένες ενορχηστρώσεις, διάχυτα συναισθήματα και αποτέλεσμα που θα σε κάνει να ανατριχιάσεις. Το soundtrack (μαζί με εκείνο για την ταινία "There will be blood") που λάτρεψα.
"It’s been a while, since I’ve seen you laugh. It’s always just a smile instead of tears. I know a place where your shadow lives. Lonely, aching in an endless dark…
